වැල් පාලමේ සුම්බා පන්තිය හෙවත් කටු කැලේ ගාල නොලිහා ආදර කඳු තරණය (ගුරු චාරිකා 1)

මයින ඇල්ල සෙල්පිය....

ඇවරිතුමාගේ වර්ෂාවසානය බොහෝ විට චාරිකාවලින් තමා නිමා වෙන්නේ. මොකද වසර පුරාවට ම තියෙන ඇනුවල් ටික ඉවර කරගත යුතු නිසාත් යුනි සෙට් එකත් පවුලෙ සෙට් එකත්, දහම් පාසලේ සෙට් එකත් එක්ක යන්න වෙන චාරිකා සමඟින් තමා වසර අවසාන වෙන්නේ. දැන් 2017 නත්තලට අපි හිටියේ හෝර්ටන් තැන්නේ. මෙදා පාර කල්පිටියේ වගේ. ඒවා දැන් ඇනුවල් වෙන සාමාන්‍ය දේවල් බවට පත්වෙලා. මේ කියන්න යන්නේ එහෙම සමාන්‍ය චාරිකාවක් වූ දහම්පාසල් ගුරුභවතුන්ගේ චාරිකාව ගැන සටහනක්.

දැන් ඇවරිතුමාගේ පණහට වැඩි රූමතියන් ටිකක් අබල දුබල තත්ත්වයේ ඉන්න නිසා ඇවරිතුමා මේ ට්‍රිප 2018 දී සංවිධානය කළේ එච්චර ම කැමැත්තෙන් නෙමෙයි. 2018 ඇවරිගේ අවසාන අධ්‍යයන වර්ෂය වීමට බොහෝ ඉඩකඩ ඇති නිසාත් 2017 නොආපු පිරිස වෙනුවෙන් සංවිධානය කළ යුතු නිසාත් එය සිදු කළා විනා ඇවරිතුමා ඒ ගැන බොහෝ චිත්තාපර වූ බව කිව යුතුයි. අතකින් ඇඩ්ලින් හපුආරච්චි මෑණියන්ගේ වියෝව, සුසිලා අබේසේකර, රණසිංහ ගුරු මෑණියන් අසනීප තත්ත්වයන් මත සහභාගී නොවන බව දැන්වීම වගේ කරුණු නිසා ඇවරි එච්චර සතුටු වුනේ නෑ වැඩේට. නමුත් අපේ තරුණ ගුරුවරු සෙට් එක එක්සත්ව එක්සිත්ව හිටි නිසා වැඩේට බැස්සා. විශේෂයෙන් ම ප්‍රධාන සංවිධායිකා වින්දනා මැතිනිය වැඩේ නොකළොත් ඇවරිව චකබ්ලාස්ට් කරන තැනට පත් කොට තිබූ නිසා ඩොප්පි නකින් කියාගෙන සංවිධාන කටයුතු සිදු කළා.

වමේ සිට රෝස්මේිරි මිය, කුසුමා විජේතුංග මිය, මාලනී රණවක මිය සහ චන්ද්‍රලතා ෆොන්සේකා මිය
ඇවරිතුමාගේ කරුණා නිධාන වූ 50ට වැඩී රූමතියන් පෙළ... 

යෝජිත දිනය වුනේ දෙසැම්බර් අට වෙනි සෙනසුරාදා වෙද්දි කවදාවත් නැති තරමේ කැන්සලේෂන් ප්‍රමාණයක් නිරීක්ෂණය කරනවා. කොටින් ම බස් එකකට පවා මදිවන තරමේ සෙනඟක්. සූදානම් ශරීරෙන් කියලා ඇවරිතුමා බස් එක වෙනස් කරලා තිස් දෙනෙකුට දාපු ලන්ච් ඕඩර් එකත් කැන්සල් කරනවා. කෑම මගින් ගැනීමේ අවදානම ඇවරිතුමා දරා ගන්න හිතුවා. අවසාන සිකුරාදා සවස වෙද්දිත් දහ අටක වගේ හෙඩ් කවුන්ට් එකක් ආවෙ. කාරි නෑ කියලා ඇවරිතුමා ඊළඟ වැඩ ටික කරගෙන ගියා. හැබැයි බස් එක දහ අට දෙනාට හොඳින් පිරිමැහුනා. දිනයේ සැප දීමේ කලාවේ පළමු වෙඩිමුරේ පත්තු කළේ වින්දනා මැතිනිය.

අපේ සුම්බා පන්තිය..
නමනවා... දිගඅරිනවා.. // නැමුවා...ඇරියා..//

ඇවරිතුමා සියල්ලන්ට ම එන්න කියලා තිබුණේ පාන්දර හතරට. කොත්මලේට යන්න සූදානම් කළ චාරිකාව පටාන් ගද්දි වැඩිහිටි ගුරුභවතුන් වෙලාවට ඇවිදින් තිබුණා. වින්දනා මැතිනිය සියලු දෙනා නැගිට්ටවන්න බාර ගත්තාට මොකද ඒ මලහොත්රාව නැඟිටිද්දිත් පහට කිට්ටුයි. අනිකා උත්පල හතරේ ඉඳන් ලක ලැහැත්ති වෙනවා. පහටත් ඇවිත් නෑ. මේ තත්ත්වයන් ඇවරිතුමාට අලුත් දේවල් නෙමෙයි ඉතිං. ගමේ හොරණෑවල සද්දෙ ඉවෙන් අඳුනන ඇවරිතුමා කවුරු ආවත් නාවත් වැඩේ ගොඩ දැමීම ගැන පුදුමාකාර විශ්වාසයක් තියාගෙන ඇති නිසා ඔරුව පෙරලුනත් ලයිෆ් ජැකට් ඕනවෙන්නෙ නෑ. (මල්වඩම් මිසක් ලොල්)

චාරිකාවේ සැපවර්තී ආතල් චක්‍රවර්තී වුනේ අර තාලෙකට ගීතයක් ගායනා කරන්න බැරි ගීත කතාකරවනලාගේ රුසිරු මෙන්ඩිස් වෙන්ඩ ඩොකා පුත්තරයා. ඒ ගල් ඉබ්බට පාන්දර හතරට යනවා කියලා නැඟිටපාන් කිව්වට මේකා නෙමේ නැගිට්ටේ. අන්තිමේදී බස් එක පැය භාගයක් විතර පොරගේ ගේ ඉස්සරහා. ඉතිං හිතාගන්න පුළුවන්නේ. අපේ වැඩිහිටි ඇත්තො ඇවරිතුමාගේ ඉෂ්ට දේවතාවන් නිරන්තරයෙන් ම සිහිපත් කිරීම සාධාරණ නොවැ. කිතුල්ගල, ගිනිගත්හේනෙන් කොත්මලේ වඳින්න ගිය අපේ නඩේ කරවනැල්ලෙන් හරවපු ගමන් ම නවත්වන්නේ මයිනා මහතා. ඔය අස්සේ තියෙනවා ලස්සන දිය ඇල්ලක්. අපි ගිහින් බලමු.

මෝනින් වෝක් එකට කියාපු ඇඩ්වෙන්චර් රයිඩ් එක. ඒත් හැබැයි වැඩිහිටි කස්ටියට ඔය කඳු නගින්න බැරි නිසා, තරුණ සෙට් එක විතරක් මේ වැඩේට යමුයි කියලයි කතා කළේ. මයිනා මෙච්චර හොඳට මේ දුර්ග මාවත ගැන දන්නේ කාත් එක්ක හරි ආදර කන්දක් තරණය කර ඇති බව කස්ටිය කතා වෙද්දි ඇවරිතුමා මූලික අවධානය යොමු වුනේ පොඩි හාමුදුරුවන්ගේ හීල් දානය ගැන. සාමාන්‍යයෙන් සුව පහසුවට දානය වළදන්න පුළුවන් තැනක් අපි සෙට් කරන්න ඕන. ගිය පාරක කඩුගන්නාවේ ගැමි බොජුන්හලේ වගේ. දැන් මේ තකහනියේ එහෙම තැනක් හොයන එක ලේසි නෑ.

මහවැලියේ සිට ඇල්ලට යන ගඟ දිගේ චාරිකාව....

ඒවගේ කුජීත අවස්ථාවල ඇවරිතුමා කරන්නේ කිලෝමීටරක් හරි කමක් නෑ පයින් ඉදිරියට හෝ පසුපසට යාම. පස්සේ කෝල් කරල වාහනය එතැනට ගෙන්වා ගද්දි පහසුකම් සපයන්නාට බටර් ගාලා, අයිසින් ගාලා හිත හදලා, නමින් කතා කරන තැනට ගෙනත් එයාව පවුලේ කෙනෙක් ගානට අරන් ඉවරයි. එනිතින් ඇන්ඩ් එව්රිතින්ග් ‍ෆෝ යූ තමා. වංගුවක තිබුණු සැබෑ සිංහල ගැමි අවන්හලක් දැක්ක ඇවරිතුමා ප්‍රීතියෙන් පිනා ගියේ එය වැඩේට අයිඩියල් නිසා. ලී වලින් සෑදූ බංකු කිහිපයකුත් තිබුණා. ඊට පිටිපස්සෙන් තිබුණ ගෙයි කස්ටිය හිටියා. නමුත් අවන්හල තාමත් විවෘත කරලාවත් නෑ. කමක් නෑ. කොස්සක් ගත්තු ඇවරි ඉස්සෙල්ල ම කළේ අතුගාන එක. ඒකත් ප්ලෑන් එකේ කොටසක්. ඔන්න ඒ වෙද්දි පිරිමි පරාණයක් ඇතුළට ආව. ආහ් කවුද මේ මල්ලි අපි දවල් කෑම දෙද්දි උදේ එකොළහවත් වෙයි.

ආහ් ගුඩ් මෝර්නිග් අයියා, අපි මේ වන්දනා ගමනක් යන ගමන්. අපේ හාමුදුවන්ට හීල ගන්න තැනක් සූදානම් කරන්නයි බැලුවේ. මේක පොඩ්ඩක් අතුගාලා ගත්ත නම් හරි. කමක් නෑ නේද අයියා. බස් එකට එන්න කිව්වට. ආදී වශයෙන් ටෝක්ස් කරද්දි අයියා බෑ කිව්වේ නෑ. පොරට කට අරින්න දෙයක් නෑ අපි බලහත්කාරයෙන් ම ඇතුල් වෙලා ඉවරයි නේ. කෝල් කරපු ගමන් බස් එක එතන. වැඩිහිටි ගුරුවරු කෑම කද්දි තරුණ සෙට් එක කූඩැල්ලො බේරමින් ජංගල් වෝටර්ෆෝල් ට්‍රෙක් එක කළා.

පාලමකින් එතෙර වෙලා වංගු සහිත කැලෑ පාරකින් ගියපු අපි, ගස් කපා දාපු තැනකින් ඉහළට නැගලා නමක් නැති මයිනාගේ දියඇල්ල වෙත යන ගමන ඉතා ලිස්සන සුළු එකක් වුනා. අපි ඉහළට ම ගිහින් ෆොටෝ කෑල්ලක් අල්ලා ගත්තා. ඉතාමත් චමත්කාරජනක අත්දැකීමක් විඳිමින් සියලු ෆ්ලෑෂර් කොට හතර අතේ මානන අතරේ මේන් එන්න බෑ කියාපු වැඩිහිටි ගුරුවරු ටිකත් බැරි බැරි ගාතේ කන්ද නැඟගෙන එනවා.

ඒකෙන් ෆන් එක තවත් වැඩි වුනා. ඔය අත උස්සන් ඉන්න සොමි බෝයිස් මෙවනාත්, සාගරත්, ඇවරිතුමාත් එන පාරේ දිය ඇල්ල දිගේ ම ගඟට ආව බවත් මතකයි. පාලම උඩ හිටි අය කිඹුලෙක් දැකලා වහාම ගොඩ එන ලෙස තරජනය කරමින් එක කංකාරියක් කොළා මතකයි. අපේ පැණි මයිනා රජතුමාට අංගනාවන් පිරිවරා ගත්තා ම  ඔය කිසි දෙයක ගාණක් නෑ නෙව. එතුමා කෙල්ලො සෙට් එක වටකරගෙන සුම්බා පන්තියක් දාලා. කස්ටිය පාලම උඩ ස්ට්‍රෙචින් කරනනවා ශාන්ත. ඕකේ දැන් නවන්න... දිග අරින්න... නවන්න... දිග.. නැමුවා... ඇරියා...// ඈ යකෝ හතර විලි ලැජ්ජාවයි. දන් ගම්මුත් වටවෙලා මේ සීන් එකට. පස්සේ චමරි අක්කත් එහි ෂූටින් ආවා.

ඒ සියල්ල අවසන් වෙලා අපි කෙලින් ම ගියේ කොත්මලා සෑය (මහවැලි මහා සෑය) වඳින්න. අපි යද්දිත් පහළ වාහන අංගනය හදන නිසා සෑය ළඟට ම බස් එක ගන්න පුළුවන් වුනා. ඇවරිතුමා නිල් මානෙල් මිලට ගන්නවාත් මතකයි. කොත්මලා සෑය වඳින්න ටාටා 909 බස් එකකින් ඇවිත් තිබුණා. ඒ අත්දැකීමේ අඩුපාඩු නැවතත් හොයා ගන්න එක තමා මේකෙ අරමුණ. උදාහරණයක් හැටියට කඩදොර විහාරය බලන්න පුළුවන්ද කියලා ආසාවක් හිතේ තිබුණා. නමුත් ඒක ඉඩෝර කාලෙ නොවන නිසා බැරිවුනා. හැබැයි දෝංකාරය ඇහුවා. හිත පිරෙන්න ගාථා කියලා වන්දනා කළා ආදී බොහෝ පින්කම් සිද්ධ කරගත්තා. ආහ් තවත් ජීවිතේකුත් බේර ගත්තා නේහ්...

ඡායාරූප අනුග්‍රහය නිල්මාල් ප්‍රොටෝකැචර්ලු... 

ඒකේ යටගිය කතාව ඉතාමත් රසවත්. අපිත් එක ආපු අංගනාවක් තමුන්ගේ ගෘහ ජීවිතේ ගැනන කළකිරිලා කොත්මලා සෑයෙන් පැනලා ජීවිතේ තොර කරගන්න අර සෑ මළුවේ අවසාන ගැට්ට හරියට ගිහිල්ලා උඩු කරණමක් ගහන්න ලෑස්ති උනාලු. ඔන්න ඒ වෙලාවේ ටයිටැනික් නැවේ හිටිය ජැක් කොල්ල හරියට ම රෝස් කුමාරි අත්ලන්තික් සාගරේට පනිද්දි  කෙස්සෙන් අල්ලා ගත්තා වගේ ඒ කෙලීව අල්ලා ගෙන මේම කිව්වලු. පැනලා මළත් නඟා සාක්කියක් නැතුව මැරුණා ම කිසි ලකයක් නෑනේ ලංගී. එහෙම නෙමේ. සෙල්ෆියක් ගහලා, හෑෂ් ටැග් ගේම් ඕවර් වගේ එකක් දාලා සතුටින් මැරියල්ලාකෝ බන්ස්. පාපයක් නෑනේ. එහෙම කියලා කාගෙත් හිත හොඳ මෙවන් කොලූ ඒ ගර්ල්ස්ලා ගැන්සියත් එක්ක  ප්‍රයිවෙට් ෂූට් එකක් පටාන්ගෙන. අනා සෝ කියුට් සැල්පී අනේ වගේ කිය කිය ඉඳලා අන්තිමේදී ඒ කෙලීට හෙළට පනින්න අමතක වුනාලු බන්ස්. වැරදිලා හරි මෙවනා ජීවිත දානයක් කළේ එහෙමයි පින්වතුනි. කිච්චෝ මනුස්ස පටිලාභෝ ආදී වශයෙන් ධම්ම චින්තාවක් කියාගෙන පොර ටෝකක් දීගෙන මෙවන් අංගනාවන් පිරිවරා බසයට ආවේ රටක් රාජ්ජයක් දින්නා වගේ.

මේක තමයි ඒක..
බලන්නකෝ පෙන්ස් මෙවන් බෝයිස්ගේ ඉස්මයිල් එක.
බුදාරා - දැන් අපි එතකොට පනනින්නේ නැද්ද ?
පස්සේ ඉන්න කොල්ලා (පසිඳු) - හෑ දැන් මෙතනින් ද මේ ඩබල පනින්න හැදුවේ ?????