Saturday, December 13, 2014

ලාච්චුව සහ සැන්ඩ්විච් හෙවත් අරාගේ පාර්ටි කෙරුවාව හතර වන වෙළුම



එපික් ආරාධනාව...





අපේ නඩේ එදා  මූදෙන් නාලා කාරිය අරාගේ පාරිටියේ දෙවන කොටස සරමන්න ඩයිනමෝර්වට ආව නොවැ. එතැන්සිට ප්‍රධාන මාතෘකාව වුනේ ලාච්චුව. හදසියපතාට එරෙහි දෝෂාභියෝගයක් මහා සම්මත නෑදෑ පරපුර ඉදිරියේ සම්මත කරගනිමින් හිටි චන්ඩි ගංගාවෝ චන්දරේගේ අකටයුතුකම් සදහා දිය යුතු දඩුවම කුමක්දැයි හතර පේරුවේ නෑදෑ හිත මිත්තරාදීන්ගෙන් විමසීමක් කළා. ඒ වෙලේ සියල්ලන් වෙනුවෙන් ඉදිරිපත් වූ මහ දැනමුත්තාගේත් බිග් බ්‍රදර් අපේ ආදිපාද තොටමුණ අපූරු කතාවක් කළා.

නිල උපන්දින සැමරුම....
හ්ම්... ඕකට දෙන්න හොඳ පනිෂ්මන්ට් එකක් තියෙනවා. හැබැයි එහෙම වුනොත් ඔයත් පව් ගංගා. වැඩි දෙයක් ඕන වෙන්නෑ. වහන්න පුළුවන් ලාච්චුවක් තිබුණනම් හොඳට ම ඇති.... ආදිපාද කතාව කොටින් අහවර කළා ම අපේ බුවාලගේ ටියුබ් ලයිට් ටන් ටන් ගාලා පත්තුවෙන්න ගත්තා. සමහරුන්ට අරාබිය මතක් වුනා. සමහරුන්ට ජේ.වී.පී එක මතක් වුනා. තවත් අයට ලියනගේ අමරකිත්තිගේ අටවක පුත්තු මතක් වුනා, ආදී වශයෙන් කතා මැද කතා රාසියයි. නියම කතාව කියන්නේ සියලු දෙනා තම තම නැණ පමණින් තේරුම් අරං හිනාවුනාට කතානායිකාව ගංග්ස්ට මුකුත් සෙන්ටර් වුනේ නැති එක. මොකක්ද අනේ ලාච්චුවේ කතාව..??? අපි හැමෝම හිනස්සවමින් ගංගා ඇහුවා. දැන් හැමෝම හයියෙන් හිනාවෙනවා. ඒ අතරේ ටිකක් නිවිහැන්නහිල්ලේ කතා කරන්න ආපු ජෝඩු අපි දිහා කන්න වගේ බලනවා. ඔය අතරේ අපි සැන්ඩ්විච් ඇණවුම් කළා. අන්තිමට ගංගාගේ ගණිත හැකියාවට පින් සිද්ධ වෙන්න එක පිඟානක් අඩුවෙන් තමා ලැබුණෙ. කමක් නෑ අනේ අපි දෙන්නා බෙදාගෙන කමු. එදා අරවින්දගේ උපන්දිනේ දවසේ දෙන්නා දෙමහල්ලො බෙදාගෙන කන්න ඕන නිසා හිතාමතා ම ගංගා අඩුවෙන් ඇණවුම් කළා ද නැත්නම් ඇත්තට ම අමතක වුනා ද කියලා දන්නේ ගංගා ම තමයි. (එහෙම සීන්කෝන් එකක් උපනෙත විවෘත කරන දවසෙත් වුනා කියලා ඇවරිට වාර්තා වෙනවා. ඒ කතාව පස්සේ ලියන්න බැරියැ)



ගංගා ලාච්චුව ගැන නොදන්නා බව කීමෙන් මවිතවන ආදිපාද සහ
ගංගාට උදව් කිරීමට ඉදිරිපත් වූ මාෂියෝනා කුමාරිකාව...



කොහොම හරි ගංගා සහ ලාච්චුව නාටකය අර බල්ලා සහ හරනේල්කට්ට කතාව තරම් හිට් එකක් වුනා. අන්තිමේ දී ගංගාවෝ ගැන දායානුකම්පා උපදවාගත් මාෂියෝනා කුමාරිකාව ගංගාව බේරාගන්න ඉදිරිපත් වුනා. ඕවා ගනං ගන්න එපා ගංගා අපේ ගෙදර අල්මාරියේ ලාච්චු ඇති, යමුකෝ මං ඔයාට විස්තර කරලා පෙන්නලා දෙන්නම්... ඒ කතාවට චිත්ත ප්‍රීතියෙන් පිනා ගිය ගංගාවෝ ඊළඟට අහපු පුරස්නෙට අපෙත් ඇස්වලින් ඩොලර් පැන්නා.. ඈ.. ඒ කියන්නෙ ඔයා නාලක අයියටත් ලාච්චුව පාවිච්චි කරනව ද???

ඊළඟ අංකය වුනේ රියෝ අයිස්කිරීම් වන්දනාව. කවුරු නමුත් එදා ඉවෙන්ට් එක ප්ලෑන් කරලා තිබුණෙ හද්දා බඩජහරියෙක්. ඩයනමෝ සිට නැවතත් වැල්ලා ඉස්ටේෂම ඉදිරියට අපි ආවෙ හිමකිරමක රස බලන්න. අපරාදේ කියන්න බෑ උපන්දින කුමාරයා ස්වහස්තයෙන් ම අපිට හිමකිරම දන්දීලා අසදෘශ පුන්‍ය කර්මයක් කොරගත්තා. උපන්දින තෑගි හුවමාරු වුනේ ඒ වෙලාවෙ. ඔය අතරේ තොටමුණ හා මාෂියෝනා ආදර කැදැල්ලට ගෙවදීමේ ප්‍රීතිය නිමිත්තෙන් ඒ දෙපළ විසින් නැවතත් ළමා කාලයට ගිහිල්ලා ක්ලේ නිර්මාණයෙන් කළ ආරාධනා පත්‍රය අප වෙත පිළිගැන්වීමත් ඒ අවස්ථාවෙ සිද්ධ වුනා. රාමු කරන ලද ඒ ආරාධනා පත්‍රය දැන් ඇවරිගේ කාමරයේ ප්‍රදර්ශනයට තබා තියෙනවා. ඒ රැයෙත් ආදිපාද කැදැල්ලට යමුයැයි යෝජනා කලෙන් අපි එහිත් ගියා. 
ඇවරි අමෘතය තොලගාමින්...

රෑ කෑම පිළියෙළ කරන අතරේ සැමන් ටින් එක කැඩීමට බාර ගත් ඇවරි ඒ සියල්ල අහවර කරලා සැමන් වතුර බීමේ සුභමුහුර්තය අරාගේ කැමරාවට අසු වීමෙන් ලොකු ආන්දෝලනයක් ඇති වුනා. ඇයි හත්වලාමේ පොල් වතුරත් බොනව නම් සැමන් හොද්ද බිව්වම මැරෙනව ද? පස්සේ ඇවරි ගූගල් කරලා බැලලා දන්න කියන ඩොකා මහතෙකුගෙනුත් ඒ ගැන විමසීමක් කළා ම සැමන් හොද්ද බීමේ එතරම් අගුණයක් නෑ කිව්වා. එදා කස්ටිය රෑටත් සප්පායම් වෙලා දිරවන්න සින්දු කෑල්ලක් අතුරුපසටත් අරං ගම් රටවල් බලා යද්දි රෑදොගොඩ හරියටත් කට්ටු වුනා. කොහොමින් කොහොම හරි අරවින්ද හා ගංගා එකතුව සංවිධානය කරන ලද උපන්දින සැමරුම් සාදය මේ විදියට අවසන් වුනා.

අපි ඩොක්ටර් පනාපිටියට පෙන්නන්න හදිසි ලෙඩෙක් ගෙනාවා..!!!


අපේ සුලාගේ පියාණන්ගේ අභාවයත් ස්කොඩ්රන් ලීඩර් අබේවර්වර්ධන සහෝගේ මරණයත් පහුගිය සතියේ ඇවරිව හුඟක් කම්පනයට පත් කළ සිදුවීම් දෙකක් වුනා. ඒ දෙදෙනාට ම නිවන් සැප ලැබේවා යි ඇවරි ප්‍රාර්ථනා කරනවා.


සති කිහිපයකට ඉහත දී සුලාගේ මංගල උත්සවයේ දී ඉතා සතුටින් අප  හා සාමිචි කතා කළ පියතුමන් හදිසියේ ඇතිවුන හෘදයාබාධයක් හේතුවෙන් අප අතරින් වෙන්වූ බව ඇවරිට උදේ පාන්දර සැළ කළේ මයිනා. එතකොටත් ඇවරිතුමා සයනතේවාවෙ.


එදා වැඩ අහවර කරලා රාත්තිරි දොළහමාරට විතර ඇවරි මළගෙදරට යද්දිත් මයිනා, ගිහානයා, ලක්ෂිතා, වසා, අශන්ති, නිලංකා වගේ අපේ දන්න කියන යාළු මිත්තරාදීන් එහි පැමිණ සිටියා. මළගෙදර රාත්රිය ගත කිරීම සම්බන්ධයෙන් පුංචි ගැටලුවක් තිබුණේ පහුවදා යොදාගත් වැඩක් තිබුණ නිසා. නමුත් අපේ ගිහානයා නම් එදා එළිවෙනකම් මළගෙදර ගත කළ කතාව දන්නෝ දනිති ඉතිං. ගේ ගාවින් ඇරලවගෙන ගිහිල්ලත් ආපහු පාන්දර මළගෙදරට ම පැමිණීමේ කතාවේ ඇත්ත නැත්ත තාමත් හැමෝම ප්‍රශ්න කරනවා. කොහොම වුනත් බණට ගිහානයා නොපැමිණීම හැමෝට ම ගැටලුවක් වුනා. ආ ඌට නූලක් දාලා..? අභිනයෙන් සුලා නූල දාපු තැනත් පෙන්නද්දි මයිනාට ගැටලුව වුනේ සුලා කෝම ද? හරියට ම ඒ ගැන දැන ගත්තෙ කියන එක...


අඟහරුවාදා අපේ බැනරය දැමීම සඳහා ඇවරි නැවතත් මළගෙදර ගියා. කාලෙකින් ඇවරිතුමා තනියම මළගෙදරක බැනරයක් දැම්මා ආයිබෝං. උඹ කොච්චර ලොකු වුනත් තාම හෙඩ් ප්‍රිෆෙක්ට් කාලෙ වගේමයි නේ බං... කියාගෙන ඇවරි මන්නයක් අරං, ලී කපලා, බැනරය එල්ලනවා දැකපු සුලා උදව් කරන්න ආව. ඇත්තට ම ඒ කතාවෙන් ඇවරි අවුරුදු ගාණක අතීතෙට ගියා. මළගෙවල් වල බැනර් එල්ලපු, අද වගේ ප්‍රෙස් නැති ඒ කාලෙ සුදු ඉටිකොළ බන්ඩලේ තදට නවලා, මන්නෙට පොල්ලකින් ගහලා රැලි කපපු, ගොක් අතු කපලා ආරුක්කුව දාපු කාලෙකුත් ඇවරිට තිබුණා ය කියලා අහම්බෙන් මතක් වුනා. පොඩි අවුලකට තියෙන්නේ මට හේවිසි කණ්ඩායමක් ඕන කරලා තියෙන එකයි කියලා සුලා කීවම, ඇවරි වහාම අපේ මදුර අයියාට කතා කරලා ඒ කටයුත්තත් පිළිවෙල කරලා දුන්නා. හරි මල්ලි මට චාරිත්‍ර කරන්න සුදු රෙදි යාර දෙකක් ගෙනත් තියන්න කියූ මදුර මහතා වැඩේ හරියට ම කරලා තිබුණා.   


ඇවරි කොච්චර කාරණා කටයුතු තිබුණත් හත් දොහේ බණ ගෙදරටත් සහභාගිවෙන්න තීරණය කළා. මයිනාත් එහි යන බව කී නිසා හතට එන පොරොන්දුව පිට ඇවරි එහි යන්න පිටත් වුනත් අතරමඟ කඩා වැටුණු මුරුගසන් වරුසාව නිසා ඇවරි එහි යන විට ටිකක් ප්‍රමාද වුනා. බණ අහවර වුනා ම ධර්ම ශ්‍රවණය පිණිස බොහොම ශ්‍රද්ධාවෙන් එකතු පහදු වෙච්ච අපේ ලක්ෂිතා, හාමුදුරුවෝ පැය දෙකක විතර රැගක් දුන්නා නේ.. කියාගෙන අපි ගාවට ආව. ඔයාලා ඉතිං විසාකාවෝ වුනාට වැස්සකටවත් පන්සලකට නොයන එකේ මෙහෙමවත් බණ පදයක් ඇහුව ම මොක ද? මයිනා නක්කලයක් දැම්මා. එහි දී ලක්ෂිතා කළ කතාවක් නිසා මගේ හිතමිත්‍ර උගත් නීතීඥතුමිය කතා කරන නඩුවක් බැලීමේ අවංක ආසාවක් ඇවරිට ඇති වුන බවත් කියන්න ඕන. කතාව වෙන පීල්ලක යද්දි ලක්ෂි අපි හැමෝටම ඉඟියක්කරලා.. අපි අරක සුලාට දුන්නා කිව්වා. ගත්කටට ම මයිනා ඇහුවේ අරක මොකක්ද කියලා...? ඇත්තට ම මචං ලක්ෂිතා ඔය උසාවියේදීත් කියනවා ඇත්තේ ගරු ස්වාමීනී අරකට අනුව විත්තිකරු නිර්දෝෂීයි කියලා වෙන්නැති...??


ඔය අතරේ අපි කෑමට ගියා. මදුමි අක්කා අපිත් එක්ක කුස්සියේ විස්තර කතා කළා. සුලා නිදිමතේ ලොකුවට කපපු වම්බටු සලාද ගැන වගේම ඒ කතාවෙදි සුලාගේ ඉවුම් පිහුම් ගැන රස රහසකුත් එළියට ආවෙ. උඹලා ඕන වෙලාවක අපේ ගෙදර කෑමට වරෙන් බං හැබැයි සුදුලූණු, බී ලූණු සහ පොල් නැතිව උයන්න පුළුවන් ඕන ම කෑමක් උයලා දෙන්නම් යැයි ඈ කිව්වා. ඇත්තට ම එහෙම උයන්න පුළුවන් ව්‍යාංජන තියෙනවා ද? පිටි කළ පොල් කිරි දාලා ෂේප් කරලා දෙන්නම්. මං එදා ඉඳන් පොල් ගාන්න කම්මැලියි බං.


ඔය අතරේ ඇවරිතුමාට දොස්තර සුමේධ මහතා ගැන මතක් වුන නිසා එතුමා ගැන දැන ගන්න හොඳම කෙනා එතුමිය නිසා ම ලක්ෂිතාගෙන් සුමේධ ගැන ඇහුවා. ඒ දවස්වල අමරසිංහ ටීචර්ගේ ගණන් පන්තියේ සුමේධ හෙන බ්‍රයිටෙක්. ඇවරි ඒ දවස්වල දීර්ඝ ගණිත ගැටලු විසඳලා උත්තරේ අහන්නෙ සුමේධගෙන්. ඔය සමගාමී සමීකරණ, ප්‍රස්තාර, වර්ගඵලය වගේ අණ්ඩර කේස් ඔක්කොගෙම උත්තරේ ඉස්සෙල්ලා ම ගන්නේ සුමේධ. අපිටත් ඒ උත්තරේ එනවනම් මැඩම් බලන්න කලින් ගාණ හරි බව අපි දන්නවා. ගණන් පොතේ කොටුරූල් කොළවල කොටුව සයිස් එකට ම පුංචියට ඉලක්කම් ලියන්න සුමේධට පුළුවන්කම තිබුණා. ඉතිං ගාණක පියවර දහයක් ගියත් ගාන පැහැදිලියි. විශ්වාස කරන්න, ඇවරි කොච්චර ට්‍රයි කළත් ඇවරිගේ ඉලක්කම් ලොකුවට ම තමා ලියැවුනේ. ඉතිං අපි ගණන් පොත් තුන හතර ලියද්දිත් සුමේධ අවුරුද්ද මුල ගත්තු පිටු දෙසීය ගාණෙ පොතක ම ගණන් හදපු බව මට මතකයි. ඒ 2003 අවුරුද්දෙ විතර.  


අද ඒ කියන්නේ දෙසැම්බර් දාහතර වෙනිදා දොස්තර සුමේධ සඳරුවන් පනාපිටිය මහතාගේ උපන් දිනය කියලා ආරංචි වෙන්නේ ඔය අල්ලපනල්ලේ. ඉතිං දොස්තර හොඳහිතට සුබ උපන්දිනයක් ප්‍රාර්ථනා කරන අතරේ, උපන්දින තෑග්ගක් විදිහට ලක්ෂිතාට සුළු අනතුරක් කරලා ගම්පහ ඇඩ්මිට් කරවන්න කස්ටිය සැලසුම් කළේ ඒ වෙලාවෙ. අපි මචං මේ කෙල්ලව පාන්දර ඇඩ්මිට් කරමු. එතකොට සුමේධ එද්දි ඔයා වෝර්ඩ් එකේ. කෝම ද සප්‍රයිස් එක. කතාබහ කරමින්, පරණ විහිළු යළිත් අලුත් කළ මිතුරන් අතරේ කාලය ගෙවී ගියේ බොහොම ඉක්මණින්.        

Sunday, November 30, 2014

එදා මට ඉදෙලෙන් ගැසූ කෙල්ල මෙදා පතිකුලයට යාම හෙවත් සුලාගේ සලාදය



සුලා 2007 /2008 වසරවලදී මට එවන ලද
දැනට අවුරුදු හය හතක් පැරණි සුබපැතුම්පත්..
හුගිය දවසක ඇවරිගේ බොක්කෙ ම යෙහෙළියකගේ මංගල්‍යකට සහභාගී වෙන්න ආරාධනාවක් ලැබුණා. ඇවරි පරණ යාළුවන් එක්ක සතුටු වුන පස්ට  මංගලෝත්සවයක් නිසා ඒ ගැන වචනයක් ලියන්න ඇවරි කම්පනා කළා. සමරහර විට කවදහරි දවසක සුලාගේ දරුවෙක්වත් අම්මාගේ පැටිකිරිය දැන කියා ගන්න එක ම වටිනවනේ. 

සුලක්ඛනා නිර්මාණි, මම තවමත් ඇගේ නමේ තේරුම හොයනවා. ඇවරිගේ දහම් පාසලේ සමකාලීන මිතුරියක වූ ඇගේ නම මං දැනුත් හරියට ලියුව ද දන්නෑ. කොහොමත් එදා ඉඳන් ම ඇගේ නමේ පොඩි එලයිමන්ට් අවුලක් තිබුණා. මං කිව්වේ නාම ලේඛනේ වුනත් අල්ප ප්‍රාණ මහාප්‍රාණ වරද්දලා තිබුණේ. අපි සුලා කිව්වෙ කාගෙත් පහසුවට. සාමාන්‍යෙයන් හැම දෙසැම්බරයක ම දෙවන සතියේදී සුලාව මටත් පවුලේ අයටත් අනිවා මතක් වෙනවා. ඒ එළඹෙන අවුරුද්දට සුබපතා ඇය එවන අලුත් අවුරුදු සුබපැතුම්පත නිසා. අන්න කෙල්ලෙක් කාඩ් එකක් එවලා තිබුණා. ඇවරිගේ අම්මා මුලින් ම කීවෙ එහෙම. ඒ දවස්වල දැන් කාලෙ කොල්ලො කෙල්ලන්ට වගේ ජංගම දුරකථන තිබුණෙ නැති නිසා මගේ ලිපිනය හොයාගෙන ඇය සුබපැතුම එවලා තිබුණා. මේ විදියට අවුරුදු කිහිපයක් පිට පිටම එවද්දි ඇගේ සුබපැතුම් ඇවරි එකතු කළා. අදටත් ඇවරිගේ කාමරේ මෙමරි ලේන් වෝල් එකේ ඒවා එල්ලා තියෙනවා. කාලය මැව් වෙනසක අරුමේ.. කියන්නේ අපි මොබයිල් පාවිච්චි කරන කාලය ආවම මං සුලාට කෝල් දහයකට වඩා දීලා නැතුව ඇති. කඨිනයකටත්, ජනාධිගේ මවගේ මළගෙදර යාම සංවිධානයටත් ඇය මට කතා කළා මතකයි. 


ඇගේ මංගල ඇරයුම මට ලැබුණෙ සෙනසුරාදාවක. නොදන්නා අංකයකින් ඇමතුමක් “අනේ බං උඹව අල්ලන්න අමාරු බව දන්නවා. ඒත් මං හිතුවා සෙනසුරාදා ගෙදර කියලා. මං සුලා.. හරි වස්තුවේ මං දන්නවා ඔයා කියලා. මොකද මගේ කන් අඩි ටියුන් වෙන තරටම හිනාවෙලා වෙන කවුරුවත් මට කතාකරන්නෑනේ.. කියපන් මොකක්ද වෙන්න ඕන.??? මගේ වෙඩින් ඉන්විටේෂන් එක දෙන්න ආවෙ. උඹ ගෙදර නෑනේ.?? අවුලක් නෑ!! ඇවරිගේ බ්රේක් නැති කටට කියැවුනා. අවුලක් නැති නිසානේ බං පවුලක් වෙන්නේ. ෂුවර් එකට ම වරෙන්. මට දැන් ගෙදරට යන පාර කියපන් මේක ගෙනිහින් දෙන්න... මම අනිවා එනව මචං, ප්ලේට් එකට සල්ලි ගෙවපන්. මං නංගිට කියන්නම් ඕක කලෙට් කරන්න කියලා. කොහොමින් කොහොම හරි ආරාධනාව ගෙදරට ආව. 

වැඩේ නොවැම්බර් කියලා මතක තිබුණට දවස ඇවරි එච්චර මතක තියාගෙන තිබුණෙ නෑ. මොකද එදාට නිවාඩුවක් නොදා වරුවෙන් වැඩට යන්න ඇවරි ප්ලෑනක් ගහලා තිබුණ නිසා. ඔය අතරේ නොවැම්බර් දෙවන සතියේ දවසක ඇවරිගේ තව යාළුවෙකුගේ වෙඩිමකට ලද ආරාධනාව වැඩ අධිකකම නිසා සුහදව ප්‍රතික්ෂේප කළ ඇවරි ඔවුන් වෙනුවෙන් යැවෙන දංකොටුව පෝසිලේන් පැක් එක හිල්ටන් යවන්න කියන්න සම්පත්ට කෝල් එකක් දෙද්දි තමා සුලාගේ වෙඩිමත් මේ මාසෙ බව මතක් වෙන්නේ. කිව්වට මොකද යාළු එවෙලේ මගේ කෙළ හිදුනා. දතකට පූට්ටු කරගත් ඇවරි වහාම කළේ නැගණියන්දෑ ඇමතීම. “නංගා කවද්ද සුලාගේ වෙඩිම?? මට මතක නෑ ලොකූ කාඩ් එක මේසෙ උඩ. එවෙලේ වහාම සුලාගේ මිතුරියක වූ වසන්තිට කෝල් කළත් වසා ආන්සර් කළේ නෑ. අන්තිමේ දී ළසෝ ලැව් ගින්නට වතුර ටිකක් දැම්මේ මයිනා. මහේෂට කෝල් කළා ම, මචං වෙඩිම විසිඅට, අනිවා වරෙන් නැත්නම් මරණයක් තමා වෙන්නේ කියලා තිබ්බා. ඇත්තට ම ඒක මිස් නොකළ යුතු මගුලක්. 

නියමිත දවසේ ලක ලැහැස්ති වී ඇවරිත් වෙඩිමට ගියා මං යද්දි සුලා පෝරු මස්තකප්‍රාප්ත වෙලා. අන්තිමේ දී එෆ්.බී ප්‍රේමය ජයගත්තා. කෝ සකර්බර්ග් ආවෙ නැද්ද?? ගිහානයා දෙනෝදාහක් නෑයො මැද්දේ කෑගැහුවා. මට බය මචං මේ කෙලී හිනාවෙන හැටියට පෝරුව උඩදි ස්ඵෝටනය වෙයිද කියලා. මුල දි එතරම් හිනාවෙලා අපිට මුකුළුපාමින් සිටි මනාලිය අන්තිම ජවනිකාවෙදි අඩන්න තියාගත්තම මයිනා, මචං මේකි අදත් සිරාවට අඩනව නේ කිව්වා. ඒඉතිහාස කතාව මෙහෙමයි. සමාන්‍යෙයන් සුලා කියන්නේ හිනාවෙන කෙල්ලක් මිසක් කවදාවත් අඩන කෙල්ලක් නෙමෙයි. නමුත් පොඩ්ඩක් හරි හිත රිදිලා ඇය ඇඩුවොත් ටැප් එක වහන්න මාර ම අමාරුයි. ඒ වගේ ම සුලාට කඳුළු අතරින් හිනාවෙන අමුතු ම ෆීචර් එකක් තියෙනව. ඇඩුවට පස්සේ ආයෙත් හිනාවෙනවා ඇරෙන්න කවදාත් ඇය කඳුළු පිහිදානව නම් මං දැකලා නෑ. අර දෙකපොලෙන් බේරෙන කඳුළු පාරවල් දෙකයි. තඩිස්සි වුණ මූණයි, ළාවට ආපු හොටු දල්ලකුයි එක්ක, ඇස් පුංචි කරලා හිනාවෙන කෙල්ලක් කොච්චර ලස්සන ද කියලා හිතන්නකෝ...
 
නලින පුතාට මතකද ඔය කෙල්ල පන්සලේ බෝ මළුවෙදි පුතාට ඉදලෙන් ගහන්න ගියා...? එහි සිටි මහේෂගේ මව, යමුනා ඇන්ටි අපේ පරණ කතාවක් ඇදලා අරං අපි හැමෝවම හිනැස්සුවා. කතාව මෙහෙමයි. ඉරිදාවෙ ප්‍රමාද වී පැමිණෙන ළමුන් බෝ මළුවට ගෙන බෝ මළුව සුද්ද කිරීම අපේ සිරිතක්. එහි රාජකාරී භාර සිටි සුලා ළමුන් ලවා වැඩේ කරවලා තිබුණෙ නැති නිසා ඇවරි පොඩි සත්තමක් දැම්මා. බලද්දි ඇය ළමුන්ට අතුගාන්න දෙන්න ඉදල් හොයන්න ගිහින්. මගේ ගෝරනාඩුව අහන් ඉඳලා මගේ පස්සෙන් ඉදලක් උස්සගෙන බෝ මළුව දිගේ අංගුලිමාලගේ වයිපරේ වගේ ඇය දුවගෙන එන දර්ශනේ ඒ වෙලාවෙ බෝධි පූජාවකට ආපු යමුනා ඇන්ටි දැකලා, ඇයි පුතා අර ළමයා ඔයාට ඉදලෙන් ගහන්න ආවෙ කියලා ඇහුවා. 

සුලා කියන්නෙ කවදත් වෝම් හාර්ටඩ් කෙල්ලක්. ඇය අපිට කතා කරන්නේ ම බං කියලා තමා. මූට බං පිස්සු නේ..? ඒ සුලාගේ විදිය. පහුගිය ආත්මෙ ඝණ්ඨාර පූජා කළ පිනෙන්, සුලා ඉන්න තැනක ඈතක ඉඳන් වුනත් කියන්න පුළුවන්. කිව්වොත් දෙයක් අනිවා කරලා තියෙවි. ඔන්න එක අවුරුද්දක කඨිකයකට නායක හාමුදුරුවන්ට පරණ ශිෂ්‍ය නායකයන්ව සම්බන්ධ කරගන්න ඕන වෙලා ඒ අයට ඇඳුමක් කාරිය නායක හාමුදුරුවන් ම මස්සවලා පෙරහැරට සහභාගී වෙන්න ආරාධනාවක් කළා. අපේ කස්ටියගේ වයසත් එක්ක කොල්ලන්ට ජාතික ඇඳුමත්,  කෙල්ලන් සාරි ඇඳන් පෙරහැරේ යා යුතු බවට දායක සභාව ඉල්ලා සිටි නිසා කාන්තා පාර්ශවය සාරියට එකඟ කර ගැනීමේ වගකීම පැවරුනේ ඇවරිට. කොහොමත් එදා ඉඳන් ම වනිතා කටයුතු මගේ අමාත්‍යංශය වුනා. අද කෙල්ලො නම් සාරි අඳින්නේ හරි කැමත්තෙන් නමුත් එදා අපේ උදවියට සාර අඳින්න සෑහෙන්න අදිමදි කළා. ඔසරිය අඳිනව නම් ඒක මේඩප් ද? ජැකට් එකේ අත දිගට ද කොටට ද? සුදු සාරි බෑ.. ළා පාට සාරි ඕන. දැන් ජැකට් මහන්නේ කවුද? ආදි වශයෙන් ප්‍රශ්න මාලාවක් යොමු වුන මාර ම කඩයක් වුනා. අනේ එවෙලේ ඇවරිට සහායට ඉදිරිපත් වුනේ සුලා. උඹ බය වෙන්න එපා මං කෙල්ලන්ව සාරි අන්දලා ගෙන්නන්නම්. ඇය ගටෙන් ම කිව්වා. කිව්ව වගේ ම මැණිකෙලා ටික ලස්සනට පෙරහැරේ ගියා. ඒ වගේ හිතාගන්න බැරි තැන්වලදි, ඉදිරිපත් වෙන චරිතයක් තමා අපේ සුලා. 




කතාවෙන් කතාවෙන් ඇගේ මංගල්‍ය ගැන සටහන ලියන්න බැර වෙනව යාළු. ලක්ෂිතා, දමෝ, උත්පලා, මිනෝලි, අශන්ති වගේ සුලාගේ පාසල්, දහම් පාසල් යාළුවො සෑහෙන්න ඇවිත් තිබුණා. ඒ හැමෝ ම කිව්වෙ මචං සුලා දාපු නඩුවල හැටියට වෙඩිමට නෑවිත් බෑ කියලයි. සාමාන්‍යෙයන් ඇවරි හාෆ්ඩේ යද්දි කපල් එක කෑවා නම්, මං කෑව, කවරෙ දුන්න - විෂ් කළා - දෙන් ගිරා මාරු වුනාට මේ වෙඩිමෙ ෆ්ලෝ එකෙත් ටික වෙලාවක් හිටියා. අපේ ලක්ෂිතා සහ දමෝ සහ නම නොදන්නා රෑමතියක් එක්ව තණ්හා, රතී, රඟා ටයිප් එකේ නැටුමකින් ෆ්ලෝ එක පටන් ගත්තු නිසා වැඩේ නැඟලා ම ගියා. ඒක සුලාට ලැබුණු සප්‍රයිස් ගිෆ්ට් එකක්. අන්තිමේ දී නටලා නටලා ඇවරි වෙඩිමෙන් එද්දි වෙලාව තුනයි. ඔෆිස් යද්දි හවස හයයි. ඒකත් ජයසිරි මංගලම් කිව්වලු. අවසාන වසයෙන් සුලාගේත් ලසිත අයියාගේත් යුග දිවිය සර්වප්‍රකාරයෙන් ම සාර්ථක වේවායැයි පතමින් සුලාගේ සලාදය අහවර කරනවා.       







Monday, November 3, 2014

අරාගේ පාර්ටි කෙරුවාව තෙවන වෙළුම හෙවත් ඒක නේවි බේස් එකක්ලු!!

මර්මේඩ් ද?  මැරමේඩ් ද?
ඔන්න ඉතිං අචාන්දරේගේ රියසක හැසිරවීමේ හසුරු කුසලතාවයට පින් සිද්ධ වෙන්න අපි වැල්ලාස්ටේෂමට සම්පාප්ත වුනා. අපි එහි යද්දි වැල්ලා මගී පාලම උඩ සිරි නරඹමින් හිටි අයේෂා කුල කුමරිය රිටක් උසට පාරට පහත් වෙච්ච ලයිට් කණුවක් වගේ දර්ශනය වීමෙන් දුර තියාම හඳුනාගත් නිසා ඇවරි ඇයට ඇමතුමක් ගත්තා. අපි ඉඳපු ඉස්‍ව්ව හරියට ම හොයාගන්න බැරුව හතර අතේ ඇස් බඹවමින් කැරකෙමින් එක ම වන්නමක් නටපු අයේෂ් තව සුවල්ප වෙලාවකින් බෙල්ලේ පොට යවාගනියි කියන බවට ම ඇවරි ඇගේ ඇමතුම විසන්ධි කරලා සුගිත්ට ගත්තා.

මේ කස්ටිය වැල්ලට එද්දි ඇවරි මුහුද පාගලා ඉවරයි. වැස්ස ටිකක් සැර කළත් කස්ටිය ඒ ගැන නොතකා හරි උද්යෝගයෙන් වෙරළේ ක්‍රීඩා කළා. ටික වෙලාවකින් ඒ ළඟ පරණ ගාලු පාර මතුවුන තාර තට්ටුව වෙත යන්න ඇවරිට ඕන වුනා. ඒ තාර තට්ටුව මත වැවී ඇති පාසි යටි පතුල්වලට හරිම සනීපෙට දැනෙනවා. ඉර හොඳින් පායන දවසක වැල්ලවත්ත මුහුදු තීරය ගැඹුර මට්ටම් පෙන්වමින් ලේයර් ක්‍රමයට ඇවරි දිහා ආසාවෙන් බලාන හිටියත් කෝචිචියේ ඇවිත් වැල්ලවත්තෙන් බහින්නේ, සේවක අර්ථසාදක මුදල් ගෙවන්න, ආයතනයේ ගණකාධිකාරිවරයා හමුවෙන්න යන දවසට පමණයි. එදාට විනාඩි පහළොවක් මුහුදේ. නමුත් මෙදා අරාට පින් සිද්ධවෙන්න වරුවක් ම මූදේ ඉන්න ඇවරිට ලැබුණ නිසා ඒ පිනෙන් ම අරා බුදුන් දැක නිවන් දකින්න ඕන.

ඇවරි නම් මීහරක් ගිනයම යන්න මූදෙ නාද්දි අපේ කස්ටිය ලොකු පොටෝ සූට් එකක. ආහ් ඒ වෙලේ අහම්බෙන් දියකිඳුරියක් ගොඩගහල හිටියනේ. එයා හරි අහිංසක දිය කිඳුරියක් කියලයි වත්පොතේ ඈයොත් කියලා තිබුණෙ. අරාගේ කැමරාවෙ සටහන් වුන දියකිඳුරිය කවුදැයි වහා හැඳිනගත් ඇවරි, එච්චර අහිංසක පාටට පෙනිලත් ඇයට ‘චණ්ඩි‘ යනුවෙන් අභිදානයක් යෙදෙන්නේ ඇයි කියන එක ගැන සැලකිලිමත් වුනා. ඒක අර අරවින්දත් දන්න ‘කවුද බල්ලා එළියට දැම්මේ?‘ වගේ කතාන්දරයක් නිසා වෙන ම පෝස්ටුවක් ලියන්න ඇවරි හිතාගත්තා.

හැල්මේ දිවීම...
කස්ටිය වැඩ අතරේ වැල්ලවත්ත තුඩුව වෙත යන්න ඇවරිට ආසාවක් ඇති වුනා. මෝඩ ඇළ ළඟ වැල්ලා තුඩුවට ම දුවන්න ක්ෂණික තීරණයක් ගත්තු ඇවරි කි.මි දෙකක රන් එකක් පටන් අරන් හැල්මේ දුවද්දි වැල්ලා ආදර කලාපයේ බොහෝ කුරුලු තොරන් අමුවට බලා හිටියා. තුඩුව ළඟ ගැඹුරුයි. එතැන සියලු කුණු රැඳෙන නිසා මාළු අහින් සරුවට ගැවසෙනවා. කෝච්චියේ යද්දි බොහෝ ධීවරයන් එහි මාළු බානවා දැක්කත් ඔවුන් හා කතා කරන්න අවස්ථාවක් ලැබුණෙ මෙදා. වැල්ලවත්ත හරියේ ලස්සන කොරල් ආශ්‍රිත කරදිය මාළු කිමිදුම්කරුවන් විසින් පණපිටින් අල්ලාගෙන විකිණීමත් සරුවට කෙරෙනවා. කිමිදුම්කාරිය, කොරල් මාළුගැන විස්තර, බිලී බාන්න ඇමට ගන්නේ මොනවාද, ආදායම් සරු ද? හැමදාම මාළු බානවාද? ආදි පුරස්න රාශියක් ඒ පොඩි වෙලාවට ඇවරි අහගත්තා. ආයෙත් යන්න වැල්ලකරේ සම්බන්ධකමක් හදාගෙන ඇවරි කෙටි වෙලාවකින් ආපසු දිවීම පටන් ගත්තා.

ඒ වෙද්දි වැස්ස ටිකක් වැඩි කරලා. කුඩ දැන්වීමක ස්ක්‍රීන් ටෙස්ට් එකකුත් ඒ අටමගල් අස්සේ හිරිපොද වැස්සෙ පැවැත්වුනා. එය අවසාන වුනේ අරා සහ සුගී  ඇවරිව උසි කපුටෝ උසී කියලා තුනට ගැනලා මුහුදට බිලි දීමෙන්. දුටුවන්ගේ දෙනෙතට කඳුළු ගන්වන ඇවරි මුහුදට බිලි දෙන දර්ශනය ආධුනික කැමරා ශිල්පිනී ගංගා විසින් බොහොම සද්ධාවෙන් කැමරා ගත කරගෙන තිබුණා. කොච්චර වුනත් අහිංසක් කොල්ලෙක් නොවැ කියමින් සමුදුරු මේඛලා ඇවරි ගැන මහා කරුණා පෙරදැරිව වැල්ලට ම ඇරළවපු නිසා වෙන්නගිය මහා විනාසයක් වැළකුණා. කොහොමත් මුහුදෙ කුණු රැඳෙන්නෑනේ. වෙරළට ම ගොඩගහනව මිසක්...

හත්වලාමෙ වෙච්චිදේට මක් කොරන්න ද?
වැස්ස වැඩි කරද්දි කස්ටිය ඒ ළඟ වෙරළ ආක්ෂක කුටියේ පහතමාලයට අනාරාධිතව ම රිංගා එය මඩ කිරීමෙන් ඇවරිටත් ගංගාටත් නොසෑහෙන්න බැණුම් අහන්න සිද්ද වුනා. ‘දන්නැද්ද මේක නේවි බේස් එකක් කියලා..? ආදී වශයෙන් හෙණ ගෝරණාඩුවක් කෙරෙද්දි වැරැද්ද අපේ පාර්ශවයේ නිසා මුවෙන් නොබැන - ඉවසනු සුදන ගරුකම කියාගෙන අපි බොහොම සාවධානව බැණුම් අහගෙන වැරැද්ද බාර ගත්තා. මේ ළඟදි ඇවරි එතනට ගියා ම ඒ බැනපු නිලධාරියා ම ඇවරිව හඳුනාගත් නිසා හොඳින් කතා බහ කරලාආව. දැන් බුවා බොක්කේ පිට් එකක්. බ්‍රෙක්ෆස්ට් ඔන් ද බීච් නැතිනම් රැල්ල පාගමින් වෙරළේ උදේ කෑම වේලක් ගන්න ඇවරිට මේ දවස්වල ඇති නොසෑහෙන දොළදුක ගැන කිව්වම ඒ සඳහා කොළඹට කිට්ටු ඔවුන්ගේ ආරක්ෂාව ඇති, තරමක් පුද්ගලික වෙරළක් සොයා දීමේ වගකීම බාර ගත්තේත් ඒ නිලධාරියා. දැන් ඇවරි ඉන්නේ නත්තල වෙනුවෙන් පවුලේ පික්නික් එකක් මුහුදු වෙරළක සූදානම් කරන්න.


අරාගේ උපන්දින පැකේජයේ මුල් අදියර අහවර කළ අපි කුස පිරවීමේ දෙවන අදියරට ඩයින්මෝ වෙත ගියා. ලාච්චුව සහ සැන්ඩ්විච් පෝස්ටුව හතරවන වෙළුමෙන් ලියැවේවි!!