Monday, January 17, 2011

ඇවරිගේ සලාදය අවසානයි......

මේ ඇවරිගේ අන්තිම පෝස්ට් එක. තවදුරටත් ඇවරි සලාද නොලියන්න තීරණය කළා. හරියට ම කිව්වොත් අද 18 වැනිදා දහවල් මං ඒ තීරණය ගත්තා.

ආපහු හැරිලා බලද්දි මං ලොකු දුරක් ඇවිත් තියෙනවා. ගොඩක් මිනිස්සු අදුනගන්න මේ බ්ලොග් එක උදව් වුනා. ඒ අය මගේ අදහස් වලට දක්වපු ප්‍රතිචාර මං හුඟක් සතුටින් කියෙව්වා. ඇත්තට ම මං හුඟක් දෙනා හිනැස්සුවා. තව කැම්පස් එක ගැන ඒකෙ වෙන දේවල් ගැන නොදන්න බාහිර පාර්ශවයන්ට අභ්‍යන්තරයේ ගොන්පාට්, සියල්ල සවිස්තරව ඉදිරිපත් කළා.

කොටින් ම කිව්වොත් බ්ලොග් එකෙන් මං හිතුවට වඩා දෙයක් වුනා. ජනප්‍රියත්වයක්, පිළිගැනීමක් අදී ගොඩක් දේ ලැබුණා. මීට කලින් ඉදන් ම ඇවරිට හොඳ යාළුවෙක් විදියට මිනිස්සු අතර ප්‍රතිරූපයක් තිබුණා. බ්ලොග් කෙරුවාව නිසා ඒක පැත්තකින් වැඩිවෙන අතරේ අනිත් පැත්තෙන් අඩුවුනා. මං බොහෝ දෙනා හිනැස්සුවා කියලා කිව්වනේ. ඒත් මං නොකී කතාව තමා මං අඩවපු ප්‍රමාණය. අලුත් ම ඇස්තමේන්තුව අනුව මං සෑහෙන දෙනෙක්ට රිදවලා, අඩවලා තියෙනවා. කවුරුත් ඒක කෙළින් ම නොකිව්වත් සමහරු කිව්වා.

ඒ හිත් ආයිත් හදන්න බැරි බව තේරුණා ම මේ බ්ලොග් කෙරුවාව නවත්තන්න මං තීරණය කළා. මොකද ඒ විදියට අපි දිනලා වැඩක් නැති නිසා. මං හැමදේම කළේ අනුන්ව දිනවන්න. දැන් මං කරපු වැරදි වලට දඩුවම් විඳින්න ඕනනේ???.. ඒකට කල් ගන්න මං බ්ලොග් එක නවත්වනවා

මාව කියවපු හැමෝට ම බුදුසරණයි...

Friday, January 14, 2011

නැල්ල කායිකරි තානේ ආමි කායිකරි තාන්

පහුගිය දවසක අප්පච්චියි අම්මයි දෙන්න ම එළවළු අරං ආවා. කොහෙන් ද කියලා දන්නවනේ. ඒ කොළඹ හමුදා එළවළු බක්කියකින්. “අපරාදෙ කියන්න බෑ මැණිකෙ හරිම අඩුවට හම්බවුනා. හොඳ ම එළවළු.” අප්පච්චිගෙ පාරට්ටුව ඉවර නෑ. හැබැයි සෙනඟ තමා පොරේ. අම්මත් දෙවැනි නෑ.

එදා රෑ ප්‍රවෘත්ති වලටත් හමුදාව එළවළු විකිණීම ගැන මහා ඉහළින් වර්ණනා කළා. ඉතිං ජෙනරාල් ආණ්ඩු කොළා නම් හමුදා එළවළු බක්කි විතරක් නෙමෙයි. හමුදා සුපර් මාකර්ට්, හමුදා රෙස්ටුරන්ට් වගේ හැමදේම තියෙන්න තිබුණා. ආරංචි වෙච්ච හැටියට සංවර්ධන යුද්දෙ නිසා කන්න නැතිව ඉන්න මිනිස්සුන්ට එළවළු ටිකක් කවන්න, සමබල ආහාර වේලක් දෙන්න එළවලු මාෆියාව පරද්දන්න කියලා හමුදාව යොදවා ගැනීම තමා කරලා තියෙන්නෙ. අතරමැදියන් නැති නිසා හරිම ලාබෙට හම්බවුනා කියලයි රට ම දැක්කෙ. ඒත් ඊට යටින් තියෙන නියම කතාව එළියට ආවෙ අපේ ඥාති මුදලාලි කෙනෙක් ටිකක් ලොකු ගාණක ණයක් ඉල්ලලා කොළඹට ඇමතුමක් දුන්නට පස්සෙ.

රටේ ආරක්ෂක මහතැනට පුංචි ෆයර් වර්ක් පාරක් දාගන්න ඕන වෙච්චි නිසා පැය විසිහතරක් තුළ එළවලු ටොන් ගණනාවක් තොග වශයෙන් මිල දී ගන්න කියලා ඕඩරයක් දුන්නලු. ඒ පැත්තෙ සාමාන්‍ය ගොවියගෙන් අස්වැන්න කුණු කොල්ලයට අරං මුදලාලිලා ගබඩා කරගන්න නිසා කෙළින් ම මුදලාලිලාගෙන් ලොරි පුරවගන්න එක වාසියි කියලා ලොක්ක ම කිව්වලු. අන්න ඒක නිසා තමා ආයුධ සන්නද්ධ හමුදා රථ අනුරාධපුර මුදලාලිලා සොයාගෙන මෙහෙයුමක් දියත් කරලා තියෙන්නෙ. ගබඩා සේරම සුද්ද කරලා මේක තියාගනින් කියලා සොච්චමක් දීලා යන්න ගියාලු. මදි හරිය ගොවියන්ගෙන් නිකම් ම කොල්ලකාලා තියෙනවා. කොහොමත් හමුදාවට සාමාන්‍ය මිනිස්සුන්ගෙන් කොල්ලකාලා පුරුදුයි. විශේෂ හමුදා වරප්‍රසාද යටතේ ඔබත් යාපනේ ගිහින් බඩු අරන් තියෙනවා නම් ඒ හරිය හොඳට දන්නවා.

එහෙම ගෙනාපු එළවලු වෙන්දේසිය යස අපූරුවට කොළඹට ප්‍රදර්ශනය කළා. කොළඹ අපිත් ලාභයි ලාභයි කියලා උඩ පැනලා ගත්තා. ඇයි ඕයි කොල්ලකාපුවා රුපියලට වික්කත් ලාභයක් නේ??? හැබැයි අපි හැමෝ ම භුක්ති වින්දෙ අර ගොවීන් මහන්සියෙන් වගා කරලා දුන්න ඒවා. ඒ මිනිස්සුන්ට සත පහක ලාභ නෑ. වැස්සට මේ කන්නෙත් කුඹුරු පාළු වෙලා. පුළුවන් නම් ආණ්ඩුවට හැමදාම ගොවීන්ගෙන් ගේන්න කියන්න. දැන් ඒ අය හිතන්නෙ කොළඹ ඉන්න මධ්‍යම පාන්තික අපි ගැන විතරයි.

අර ලයිට් බිලටත් වුනේ මේ සෙතේමයි. අපේගෙදර නම් හැටපනිනවා. දැන් එකසිය විස්ස කරලා තියෙන නිසා මධ්‍ය පාන්තික බහුතරයට ඉන් වාසියක් ලැබෙනවා. ගමේ මිනිස්සුන්ට ඕක මොකක් වුනත් එකයි. මොකද ලංකාවෙ සීයට හතලිහක් ම තාම කළුවරේ නේ?????

උසස් අධ්යාරපනයේ පියා කවුද?

මේ දවස්වල කැලණියේ නවක වධය අල්ලලා යනවා. අයියෝ එහෙම කිව්වම ටිකක් ගොඩිගල් නිසා මං රැගින් ම කියන්නම්. තෙල් බැම්ම ළඟින් යන නඟාලා මලෝලා නවත්වගෙන පුංචි පුංචි ප්‍රශ්න කිරීම් ටිකක් තමයි කරන්නෙ. උපකුළපති කවුද? අංශාධිපති කවුද? කැන්ටින් කීයද? කුසල හාමුදුරුවන්ගෙ උපාධි නාමය? වගේ මඤ්ඤං පුරස්න තමා අහන්නෙ. කලින් කියූ හැටියට උසස් අධ්‍යාපනයේ පියා කවුද කියලා අහුව ම නංගි කෙනෙක් කන්නංගර මහත්තයා කිව්වා. යකෝ ඒ නිදහස් අධ්‍යාපනයේ පියා කියලා උත්තමයා සැරවුනා.

සමස්තයක් විදියට මෙවර රැගින් අන්තිම අසාර්ථකයි. පහුගියදා අපේ අම්මා කැම්පස් එක පැත්තෙ ගිහින් ඇවිත් මට නියම කතාවක් කිව්වා. “අයියෝ පුතා ඔයාල රැග් කරන්නවත් දන්නෑනේ. ළමයින්ට කුණුහරුපෙන් බණිව විතරයි මට පේන්න තිබුණෙ. අපේ කාලෙ වගේ ජොලියක් නෑනෙ. හැමෝම රිට වගේ කෙලින් වෙලා අර හරුප අමු අමුවෙ ම අහන්ඉන්නවා.” ඉතිං එච්චර තමා රැගින් කියන්නෙ. ඇයි ළමයින්ට අත තියන්න තහනම් නේ??. ඒක හරි අඩුම තරමේ උන්ට වතුර බින්දුවක් බිමට දාලා පීනන්නවත් කියන්නවත් එපැයි. අපේ අම්මා ඒ කාලෙ තිබුණ අහිංසක රැග් එකක් මතක් කළා. හිහි මං හිතන්නෙ දැන් ඉන්න උත්තමයො ඒවා නිකමටවත් අහලා නැතුව ඇති.

අපවාදයෙන් බේරෙන්න සැකේට උත්තර දීලා මං පැනගත්තා. ඇත්තට ම උත්තමයන්ට කවපු දේවල් නැවතත් ඊළඟ පරම්පරාවට කැවීම තමා එහි කෙරෙන්නෙ. කිසිම නිර්මාණශීලී නවීනත්වයක් ඒ වැඩේ නැහැ. අනික විලාසිතාවට රැග් කරනවා මිසක් ඒක බොක්කෙන් එන හැටියක් පේන්නෑ. (ඇත්තම කාරණේ කවුරුවත් කැපවීමෙන් රැග් කරන්නෑ) නිදසුනකට පෙම්වතියගෙ දේශනේ අවසාන වෙනකම් බැම්මෙ හිටන් ඉන්න ටයිම් පාස්ලා තමයි බහුතරයක් ඉන්නෙ. ගෙදර ඇත්තො ආපු ගමන් අර සැර දාපු මහා උත්තම පුරුසයා කොහේ ගියාද නෑ. අද නම් රැග් කරන්න්ට වඩා රැග් වන්නන් ඉදිරියෙන් ඉන්නවා. උදාහරණයක් හැටියට කලා පීඨයේත් පළමු වසරේ නඟාලා බහුතරය ජින්ස් ඇඳන් කැම්පස් එන එක ප්‍රවණතාවයක් හැටියට වර්ධනය වෙලා. ඒක සාධනීය තත්ත්වයක්. කොල්ලො ගැන නම් පව් කියන්න තමා තියෙන්නෙ.

මං අත්දැකීමෙන් දන්න හැටියට රැග් කරන්න දක්ෂතාවක් තියෙන්න ඕන. කොටින් ම මට නම් රැග් කරන්න බෑ. ඒක නිකම් තමන් මනුස්සයෙක් වේෂයෙන් පෙනී සිටිමින් තිරිසන් ආත්මයකට මායම් වීමක්. ආතුරයාගෙ හැටියට ගරා යකා ද රීරි යකා ද මහසෝනා ද කියලා මුලින් ම තීරණය කරන්න ඕන. ඊ‍ට පස්සෙ ටිකක් සැර දාලා ගිරිය පුප්පලා, ඇස් උඩ ඉන්දගෙන රංගනයට එන්ටර් වෙන්න ඕන. එහෙම මායම් වුනා ම ජ්‍යෙෂ්ඨ යක්දෙස්සා හිතන්නෙ ආතුරයා කම්මුතුයි කියලා. ඒත් ඒ ගන්න මහන්සියට “අයියෝ අයියා අපිව බය කරන්න ඔච්චර මහන්සි වෙන්න එපා කියලා පළමු වසරේ අයට කියන්න හිතෙනවලු” අර Monsters Incorporated එකේ වගේ වැඩක් සියැසින් ම බලන්න නම් අපේ තෙල් බැම්ම ගාවට එන්න කියලා ආරාධනා කරනවා.

කොහොමත් මේ පාර තොරන් ගහලා, කිරිබත් කවලා වැඩ අල්ලන්න බැරි වෙච්ච නිසා පහුගිය ඇරියස් කවර් කරන්න එදා වේල ටුවර්ස් ක්‍රමයට කටයුතු කිරීම ගැන අපිට සමාවක් දෙන්න වෙනවා. කැලණියේ රැගින් ගැන පසුගියදා අලුතින් බඳවාගත් ජර්මන් මහාචාර්යවරයා හරිම අපූරු කතාවක් කිව්වා. I love Sri Lankan Students but their ragging is bullshit. ඒක ඉතිං අර පිටරටින් ආපු මිනිහට තේරුණාට අපේ බූරුවන්ට නොතේරෙන එකනේ කරුමෙ. කොහොමත් ටිකක් දැනුම් තේරුම් ඇති උන් තෙල් බැම්මෙ දකින්න අමාරුයි. බහුතරයක් දෙනා කියන්නෙ අපි රැග් නොවී අපිට රැග් කරන්න බෑනෙ කියලා. ඒ තර්කයත් සාධාරණයි. ඒ නිසා හරි වැඩේ අල වෙනවනේ.

ලබන අවුරුද්ද වෙද්දි රැගින් කියලාදෙයක් කැලණියේ නැති වෙනව. ඒක නිසා අපි මෙහෙම දෙයක් තිබුණා කියලා ලියලා තියෙන එක වටිනව කියලා හිතුවා. කොහොමත් දැන්ටත් ජින්ස් අඳින නඟාලා ලබන අවුරුද්දෙ බැම්මෙ හිටගනී කියලා හිතන්න බෑනේ???

මාවතේ අපි....

කාලෙකින් රෑ වෙලා ගෙදර යන්න වැඩක් වැටු‍ණේ නැති නිසා හරිම අපතට් මාසයක් කියලා හිතුනත් පහුගිය සතියේ ඒ අදහස වෙනස් වුනා. එදා අල පැදුර සංවිධානය කරලා තිබුණ නිසා බොහෝ පිරිසක් ඊට සහභාගී වී තිබුණා. මං හිතන හැටියට මේ අවුරුද්ද මුලින් ම සංවිධානය වූ කටයුත්ත එයයි. ඒක බොහෝ සාර්ථක වන අතරේ සුපුරුදු පරිදි පළමු වසරට උත්තේජන සැපයීමේ අරමුණින් සංවිධානය කරලා තිබුණ ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයේ ඉතිහාස නමින් දේශනයක් උදුල් ප්‍රේමරත්න මහතාගේ ප්‍රධානත්වයෙන් පැවතුනා.

ඒකත් අපූරු වැඩක් අපි අහපු දේම අලුත් කණකට ප්‍රතිවාදනය කිරීමක් තමයි වුනේ. හෝද හෝද මඩේ දැම්මා. ආයෙ හෝදලා මඩේ දැම්මා. වැස්සෙ නැති නිසා වැඩේ හොඳට ගියා කියන්න පුළුවන්. එහි සුවිශේෂී කටයුත්ත වුනේ ඊට ශිෂ්‍ය සහයෝගීතා පදනම විසින් පවත්වන ලද පිළිතුරු දේශනයත් පසුවදා ම අසන්නට ලැබීම. කිසිදු කලබලයකින් භේදයකින් තොරව ප්‍රධාන කඳවුරු දෙක ම එකම විශ්ව විද්‍යාලය තුළ තම තමන් විශ්වාස කරන මතවාදය බොහොම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීව සමාජගත කළා. ඇත්තට ම ඒ සම්බන්ධයෙන් පහුවදා (13) බොහෝ දෙනා කතා කළ බව කිවයුතුයි. ආ... ප්‍රජාතතන්ත්‍රවාදය කියද්දි මතක් වුනේ. ඇවරිට නම් ඒක නිසා පහුගිය දවසක හරි වැඩක් වුනා. ඇවරි සාමාන්‍යයෙන් ඒකාධිපතියෙක් නොවුනත් සංස්කරණයකින් තොරව ම සියල්ල පළ කිරීම් සිදු කරනවා. කොහොමත් ඇවරිත් එක්ක කාටවත් ඇරියස් නැති නිසා ඒ ගැන කවුරුත් වැඩියෙ හිතන්නෑ.

ඒත් පහුගිය සතියේ මං දාපු පෝස්ට් එකක් වහා ම ඉවත් කරගන්න මට සිද්ධ වුනා විතරක් නෙමෙයි. ඒ වෙනුවෙන් අධිචෝදනා සහිත අපහාස නඩුවකට චූදියෙක් වෙන්නත් සිද්ධ වුනා. ඕව මොනා ද නැට්ට පිටින් අලි මැරෙන්නෙ කියලා හිත හදා ගන්න හිතුවත් දැන් සතියක් පුරා මාව රිමාන්ඩ් භාරයේ තබා ගන්න ඇයට හැකි වෙලා. පේන හැටියට ඉතිරි අවුරුදු දෙක ම යකඩ කූරු ගණන් කරන්නයි වෙන්නෙ. කොහොම නමුත් අලුත් අවුරුදු පෝස්ට් එකේ දාපු අධි තක්සේරු ගත වාක්‍ය ඛණ්ඩයක් ඇවරි නිහතමානීව ඉල්ලා අස්කර ගන්නවා. එදා මං කිව්වා මොන දේ වුනත් මාත් එක්ක කිසිම කුමාරිකාවක් තරහා වෙන්නෑ කියලා. ඒත් දැන් එහෙම කරන්න පුළුවන් කුමාරිකාවොත් ඉන්නවා.

තවත් කිවුවොත් පසුගියදා පැවති ගුරු ගීතය සාකච්ඡා වටය ද සාර්ථකව නිමා වුනා. ඒ වැඩ සාමාන්‍යයෙන් කලා පීඨය විසින් සංවිධානය කළ යුතු වුනත් වාණිජ විද්‍යාවේදීන් විසින් සංස්කෘතික මධ්‍යස්ථානයේ (වලේ) දී ඒ කටයුත්ත සංවිධානය කරලා තිබුණා. එදා එහි පණහක පමණ පිරිසක් තමන් රසවිඳි දුයිෂෙන් සහ අල්තීනායි ගැන කතා කරන්න රැස් වී හිටියා. සිංහල අධ්‍යයනාංශාධිපති ජිනදාස දනන්සූරිය මහතා තමයි එහි ප්‍රධාන දේශනය පැවැත්වුනේ. හැබැයි ඉතිං ගුරා‍ත් බිම ගෝලයොත් බිම. වෙනස් අත්දැකීමක් විඳගන්න ඒ දෙපැයේ දී අවස්ථාවක් ලැබුණා. බලන්න ඉතිං සමහරු දුයිෂෙන් ගැන හිතන් ඉඳලා තියෙන දේවල්??? විශේෂයෙන් ම කෙල්ලො???

යාගොඩත් ඩොටේ ද?

අපේ සම්බන්ධීකරණ නිලධාරීනී හිරන්ති සුදේශිකා මෙයගේ උපන් දිනය පහුගියදා යෙදී තිබුණා. අපි සේරට ම බලු කපුටු දානයක් දීලා සෙත් ශාන්තියක් කරගන්න හිරාට ඕනකමක් තිබුණා. හැබයි ඇවරි සුනඛ රාජට ඒ ඉරිදාවෙ දහම් පාසල්. දන් ගොට්ටක් අපරාදෙ නිසාත් ඇවරිට නොදී දානය සුනඛාංගික නොවන නිසාත් වරුවෙන් හරි දනට වඩින්න කියලා නියම කරල තිබුණා.

ඒත් හිරාලගෙ ගෙදර තියෙන යාගොඩ හද්දා පිටිසර මාර්ගයේ බස් යන්නෙ පැය දෙකකට එකයි. ඇවරි ඉතිං දිවත් දොට්ට දාගෙන කෙළ හළාන යද්දි යාගොඩ පාරෙ යන පතුල පේන ලදරම් බස් කට්ට මංගච්චලා තිබුණා. අන්කල් උතුමාට පින් සිද්ද වෙන්න මං දාන ගෙදර යද්දි එන්නෑ කියපු අරා හේම කලින් ම වැඩලා?? අපේ අලුත් සුකුමාටත් ඇවිත් හිටියා. සෝටකුත් ඇඳන් නිකන් හරියට කැලෑ ජෝන් වගේ ආපු අලුතා කෙටි දුර ධාවකයෙක් ලෙසින් පෙනුනත් කැම්පස් එකටත් එහෙම එන්න තිබුණන නම් හොඳා කියලා මෑන්ස්ට හිතුනලු. “ඇත්තට ම බං අපි කොල්ලො සෝටක් ඇඳලා යුනි ආවොත් කොහොම තියෙයි ද?” අන්න වැඩේ. කොහොම තියෙයි ද කියලා බලන්නත් එක්ක උඹ සෝටක් ඇඳන් වරෙන්. හැබැයි අපේ නම් කියන්න එපා. බකට් එකට කළින් ඉඳන් ම ටී-ෂර්ට් ඇඳලා, කැන්වස් දාලා හිපා වගේ බය නැතුව ආපු අපේ අලුතට ඕකත් කජ්ජක් නොවෙන නිසා අපි කතාව නැවැත්තුවා. බැරි වෙලාවත් මේ යෝදයා සෝටක් ඇඳන් කැම්පස් ආවොත්???

කස්ටිය ම දැන් කෑම මේසේ. චිලී කලින් දා එහේ හිටපු නිසා බලු නොවටින කට්ලිස් වගයක් බැදලා තිබුණා. අනේ අපි නම් ඉතිං දානයක් නිසා කෑවා. නැත්නම් අර චිලී සහ යානි එකමුතු පුඩිම සහ වතුරේ දියකළ සෙට් ජෙලි එක දිවක් තියෙන මෙලෝ ප්රාණියෙක් නොකන බව සහතික කරලා කියතෑකි. මං නම් ගියේ ම දන් ගොට්ට පිළිගන්ගන්න. අපරාදෙ කියන්න බෑ මං එනකම් අපේ බුවාලාට සුදා ගින්දර ඉවසන්න වුනා.

කෑමෙන් පස්සෙ බැඩ්මින්ටන් තරගත් නැගලා ගියා. මුලින් ම තරගයේ ඉදිරියෙන් සිටි ඇවරි පරද්දන්න යානිට පුළුවන් වුනා. අක්කට පැරදුනාට පස්සෙ කෙල්ලෙක්ට පැරදුනා ම යි. ෂික් හේම නවනිංගිරාවක්??? අර යාගොඩ ගම්පහ බුස්එකේ සෙනඟට බලාන ඉද්දි ඇඳිවත පිටින් ම බිම පෙරළීම ගැන නම් අපි මුකුත් ලියන්නෑ. අපි පුංචි වෙල් සංචාරයක් දාන්න ගියා. ඒ වෙල ළඟ නියම සුළං කපොල්ලක් තිබුණා. නාන්න නැති වීම ගැන නම් ඇවරි හිටියෙ එච්චර සතුටින් නෙමෙයි!!! දන්නවනේ ඇවාට කොහේ ගියත් නාන්න ඕන. අපි අර මාලිගාතැන්නෙ ගිහිල්ලා චෛත්‍ය ළඟ තියෙන ලිදෙනුත් නාලා නේ ආවෙ?

වෙපේ හිටිඅම්බරු රැළට පුංචි චැටක් දාගෙන ඉඩදීලා, කල දුටු කල වළ ඉහගන්න දස්ස යානි, අපේ කැම්පස් ගොන් බාන දාලා වරුවක් හාගන්න ප්ලෑනක් දැම්මා. ඒත් එක්ක ම වෙලෙන් මෙහා පැත්තෙ හිටිය ගොන් බානෙ පුංචි වහු පැටියෙක් පාරෙන් එහා පැත්තෙ වෙලේ ඉන්නව දැකලා කට්ටියට ම සත්ව කරුණාවක් පහළ වුන නිසා ප්ලෑන හබක් උනා. නැත්නම් හාලම තමා එන්නෙ.”මේ වෙල මැදින් තමා අපි ඉස්සර ඉක්කෝලෙ යන්නෙ. ඕලු ඇට කකා ගෙදර එන්නෙ. යානි වැලි කෙළියේ සිද්ධි ෆ්ලෑෂ්බෑක් කළා.” අපි එන කොට යාගොඩ මහ වන්නියක් කියන්න සාධක ගණනාවක් ක්ලෝසා එකතු කරලා දුන්නා. අර මුහුදු මාළු කතාවයි, ගංකුකුල් මස් කතාවයි ඒ දෙක. අන්තිමේ දී යාගොඩ වන්නිකරයේ සිට සාමාන්‍ය ලෝකයට ධාවනය වන අවසාන බස් රථයේ නැඟිලා අපි ගෙදේ ආවා.

ඔයා රැග් කරනවා නේද???

ඔන්න ඉතිං ඇවරි ශිවන්දර තුන් වෙනිදා කැම්පොස් ගියා. දැන් අලුත් අවුරුද්දෙ ම වැඩ පටන්ගන්න ඔය අටමඟල ඇරලා තිබුණ එක හොදා.... ලියාපදිංචි වීම්, කාලසටහන් වගේ බයිලා ගොඩක් කරගන්න තිබුණ නිසා විවේකයක් තිබුණෙ නෑ. හැබැයි කවදාවත් නැතුව අපේ පරණ ම මිත්‍ර සමාගමයක් ජයට දාගන්න පුළුවන් වුනා. අර මං කලිනුත් ලියලා තියෙන අලව්වේ වලව් මන්ත්‍රීතුමාගේ පුංචි ඡන්දයේ කැම්පේන් එකට වැඩ කරන්න කියලා Threaten Endemics කස්ටියට නිල ආරාධනා ලැබුණේ එදා. ඒ වගේ ම කාලෙකින් අනුන්ට කඩේ යන්න බැරි වුන හින්දා අයි මැට්ස් කස්ටියගේ පුංචි අටමගලකටත් සෙට්වෙන්න අපි හිතුවා.

අලුතාට අටවක කියන්නෙ හ‍ඳේ මොන කෑල්ල ද කියලා ගැටලුවක් ඇති වුනෙත් එදා. අටවක කියන්නෙ අටෙන් එකයි. ඒ කිව්වෙ මේන් මේ වගේ පොඩ්ඩයි. කියලා මෑන්ස් හඳ අටට දේශාංශාකාරව බෙදලා විග්රහ කළා. අනේ ගොඥො හ‍‍ඳේ කලා දහසයයි. කලා සොළොස පිරි පුරහඳ කියන්නෙ?? ආ ඇත්ත ද? අටවක කියන්නෙ හරි ම අඩ හඳ පළුව. කොහෙන් ද ඉඳන් ආපු සී. එස් කිව්වා. අඩා එතකොට මගේ ආර්ට් වර්ක් එක වරදිනවා??? අපේ අලුතා කියන්නෙ කොහොමත් අශ්වයා ගියාට පස්සෙ ඉස්තාලෙ වහන පො‍රක්නේ?? ඔළුවටත් උඩින් වතුර ගියා ම තමා මෑන්ස් කලබල වෙන්නෙ.

පළමු භාෂා දේශනයටත් යන්න තිබුණේ සිකුරාදා. මං ටිකක් පරක්කු වෙලා ගියේ ඩොක්ට සොයිසා වැඩ අල්ලලා. මං නිකන් ලෝර්ඩ් වගේ ගිහින් වාඩි වෙන්න හදද්දි.. සොයිසා මහත්තයා මා දිහා බලලා “ඔයා රැග් කරනවා නේද?” කියලා අහපි. ඇති වෙච්චි සතුටට මට අර සෙනඟ මැද්දෙ සොයිසව ඉඹින්න හිතුනා. යකෝ මාවත් එච්චර පොරක් විදියට පේනව ද??? හික්ස් මට හිනා ගියා. උත්තර දෙන්න වෙලාවක් නොතිය ම ප්රශ්නය සභාවට දැම්ම “ඕගොල්ලො දැකලා තියෙනව ද මෙයා රැග් කරනවා.” මං හරි ම අහිංසක විදියට දෙවන වසර නංගිලා දිහාවට මන්දස්මිත් පාරක් දැම්මා. පන්තිය ම එක හඩින් නෑ කිව්වා. හා නංගිලා ඔච්චර කියන එකේ ගිහින් වාඩි වෙන්න. ආචාර්ය සොයිසා අවසර දුන්නා. හිම කුමාරිත් ඇස් පුංචි කරලා විරිත්තනවා මං බලාගෙන.