ඇත්තටම මේ ලෝගෝ එක දැක්ක ම මං දැන් ටිකක් බය වෙනවා... |
අනුන්ගේ මරාල ඇවරිතුමාගේ ශීර්ෂ මණ්ඩලයට ප්රාදූර්භූත
වීම කියන්නේ ඒ හැටි අරුමැක්කක් නෙමෙයි නොවැ. අට අනූවක් රෝග, නව අනූවක් ව්යාධි,
දෙසීය තුනක් අන්තරා ආදී කොටගෙන ඇති සියලු කැක්කුන් සදහා නස්නාලේපයක් හැටියට ඇවරි
පාවිච්චි කරන පිරිස, ඒ කියන්නේ මගේ ඉමීඩියට් ක්ලයන්ටේලය පහුගිය කාලය පුරාවට ටිකක්
විතර වැඩි වෙලා තියෙනවා. සාමාන්යෙයන් ගෙවන මිලට වැඩිය වඩින, විශ්වසනීය සන්නාමයක්
හැටියට සියලු දෙනා වෙනුවෙන් විනාඩි පහක් හරි වියදම් කරන්න ඇවරි දැන් පුරුද්දක්
කරගෙන තියෙනවා. සමහර පිටපත්වල ඇවරිතුමාට ඇත්තේ විනාඩි දෙක තුනක සුළු රංගයක් පමණයි.
ජාම වෙලාවට ගෙදර ඇවිත් ප්රේම සජ්ජායනාවත් පවත්වලා අරුණට එළඹෙන අලුත් දවසේ ෂට්
ඩවුන් වුනාම අනිත් මිනිස්සු දවස පටන් ගන්න වෙලාවට නැවත අවදි වීම කියන්නේ කුල්ලම්
කුල්ලම් වැඩක්.
නමුත් මගේ පුද්ගලික ලේකම්වරියන් දෙදෙනා ම ඒ
වැඩේ අපූරුවට කරලා ඇති. ඒ ඩබල මට ඇණ දෙන වැඩ නම් තිතට ම කරනවා. තකට තක. ලේකම් අංක
එක - ඇවරි මාතාව, දවසට දෙවරක් ඇවරිතුමාව නිල වශයෙන් අවදිකරනවා. ඉන් පළමුවැන්න
පාන්දර පහට තේ කෝප්පය අතට දෙන අවස්ථාව. මං කීයට නිදා ගත්තත් පහට ඇහැරවලා තේ එක
බොන්න දීලා වචනයක් හරි මා එක්ක කතා කරන එතුමිය, නැවතත් කාර්යාලයට ගිහිල්ලා උදේ
අටහමාරට දෙවන අවදි කිරීම සදහා ඇමතුම දෙනවා. ඒ වෙද්දි ලේකම් අංක දෙක ඇවරිතුමාගේ දවස
සුඛිත මුදිත කිරීමේ මහා පුන්යෝත්සවයට දායකත්වය ලබා දීලා. දැන් වැඩට යනවා කියන්නේ
ම ඇබ්බැහියක් යාළු. සාමාන්යෙයන් සතියේ දවස් පහේ වැඩට යන ගමන් කරන්න වැඩ මාලාවක්
ලේකම්වරියන් දෙදෙනා හරහා ඇවරිට ලැබෙනවා. ඒවත් පිළිවෙලට කරලා හරි දාගෙන රාජකාරියට
යනවා කියන්නේ බාධක දිවීමට එහා වැඩක්. අපරාදේ කියන්න බෑ ඒකෙත් යම් රහක් තියෙනවා.
කාලෙකට කලින් ඇවරිට ආපු කොන්ත්රාත්තුවක්
තමා මේ අංගනාවක් ඒ.සී.බී.ටී එකට එක්කගෙන යාමේ කර්තව්ය. මේ කුල කුමරිය වැස්සකටවත්
බස් එකේ ගිහින් නැතිලු. කෝච්චියේ යන එන එක ලේසි වුනත් කොල්ලුපිටියෙන් බහින්න ඈ
දන්නැතිලු. ඔක්කොට ම වඩා දැන් කොළඹ - ගාලු පාර වන්වේ නිසා ඇයට මග හොයා ගන්න
බැරිලු. මරු කෙනාගෙන්නේ පාර අහලා තියෙන්නේ. ඔයාත් මේ පාරක් ඇති නැති ගානට ඉන්න එකේ
තව ගෑනු ළමයින්ට පාර පෙන්නන්න ඔයාට මොළේ අමාරුව ද? ලේකම් දෙක උදැල්ලක් දැම්මේ මේ
දැරිවි කවුද කියලවත් නොදැන. ප්ලාස්ටරයක් දාන්න වෙයිද??? අන්න අන්න.. රුසියාවට වඩා
ලොකුයි - ඊරිසියාව නංගී... කියලා පණ්ඩිත වාක්යක් අමුණ ගත්තාට ඇගේ නේත්ර
යුග්මයෙන් පිටවුණ කෝපාග්නිය හමුවේ ඇවරි මොහොතකට සයිලන්සර් වුනා. අනේ මේ අවුරුදු
විසි හතක පොඩි කෙල්ලක් බේබි. ඔයා මගේ කඩ්ලි පුඩින් පයි නේ. මං මේ ට්රාන්සර් එක
කරලා දෙන්නම්. කියලා අවුලක් නැතිව අනුමැතියක් ලබා ගත්තා. ඒ වගේ වෙලාවට කියවෙන
වෙඩරු වගේ මෙළෙක් ලව් ටෝක්ස් මං ම කිව්වද කියලත් පුදුමයි???
ඔන්න ඉතිං ඒ කියපු දවසේ ඇවරිතුමා රාජකාරිය
සදහා නියමිත වෙලාවට වාර්තා කළා. කුල කුමරිය පියාණන් සමග නිල රථයේ පැමිණි නිසා අපි
154කට මාරු වන අදහසින් මවුන්ට්මේරි බස් නැවතුම්පොලෙන් බැහැලා ඇගේ පියාණන්ට
සමුදුන්නා. ඒ ශනිදාවේ සෑහෙන්න සෙනගක් සිටි නිසා මගේ සේවාදායිකාව බසයෙන් යාමට
අකමැත්ත පළ කළා. හරි හරි මැතිනිය ප්රොබ්ලම් ක්යා හේයි??? ලෙට්ස් ගෙට් ඔන් ද ට්රේන්
බේබි!! ඇවරිතුමා අභීත සිංහනාදයක් පාලා පාර පැනලා 154ක නැගලා මවුන්ට්මේරි සිට
දෙමටගොඩ දක්වා ටිකට දෙකක් ගත්තා. ඔන්න බලන්න මේ පැත්තට යන්න සෙනග නෑ. ඔබතුමියට වාඩිවෙලා
යන්න පුළුවන්. සතුටුයි...??? අහන්න දෙයක් නෑ ඇවරිතුමාගේ විචක්ෂණ ඤාණ පරිමණ්ඩලය ගැන
උපරිම වශයෙන් සතුටට පත් වූ ඕ තොමෝ මන්දහාසයක් පෑවා. අපි කොහොම හරි දුම්රියපොළටත්
ආවය කියමුකෝ. ඒ වෙනකොටත් දෙමටගොඩ ටිකට් දෙන්නේ පළමු වේදිකාව පැත්තේන්. නමුත් ඇවරිට
මතක තිබුණේ අනික් වේදිකාවෙන් කියල. ඒ පැත්තේ ටිකට් කවුන්ටරය වහලා. ඒකනේ මං කිව්වෙ
එහා පැත්තේ ටිකට් කවුන්ටර් එක කියලා.
නෝක්කාඩු කියාගත් අංගනාව මූණත් පුළුටු කරගෙන
අර කිළුටු සහගත නිදාගත් හිගන්නන් අතරින් අපිරිසිදු මගී පාලම තරණය කරමින් මෙහා
වේදිකාවට ආව. අපි කොල්ලුපිටියට ම ටිකට් ගන්න හිතුවත් මුහුදුබඩ මාර්ගයේ මීළග
දුම්රියට පැයක විරාමයක් තිබූ නිසා කොටුවට පමණක් ටිකට් ගත්තා. නමුත් කොටුවට යන්නත්
විනාඩි පහළොවක් බලා බන්න වුනා. ඇවරි තනියම හිටිය නම් අනිවා පයින් ගිහින්. කොහේ ද
මේ සියුමැලි කොමළගනට පාද යාත්රාවත් අරහං නොවැ.
අන්තිමේදී පුල බුලා බලා සිටි යකඩ යකා දුම් දමාගෙන වේදිකාප්රාප්ත
වුනා. අතුරු සිදුරු නැතිව පිරීගිය දුම්රිය මැදිරි දුටු එතුමිය ක්ලාන්ත වෙන්න ආසන්න
වූ නිසා ඇවරිට ඈ වත්තම් කරගන්නටත් සිදු වුනා. අම්මෝ ලංකාවෙ මිනිස්සු මෙච්චර
කෝච්චියේ යනව ද? අංගනාව විස්සෝප වුනා. ඒ මොහොතකට පමණයි. ඊළග නිමේෂයේදී කෙස්ස
කඩාගෙන දුම්වල වරම අතින් අරං ඇවරි වෙත කඩාපිනූ ඇය මොන අහවල් මගුලට මිනිහෝ කෝච්චියේ
යමුය කිව්වේ...???? කියාගෙන අර මිනිස්සු මැද්දේ ඇවරිතුමාව නව නිංගිරාවට පත්කොළා
නොවැ ආයිබෝං. මට වුනේ වදින්න ගිය දේවාලේ කපුවට දුම්මල ගහන්න වුනා වගේ වැඩක්...
ලොල්.
ඉවසපන් පපුව. ඉවසපන් ඇයි බුදුන්ටන් චිංචි
ගල් ගැහුවලු???? හෑ ඔය අතරතුරේ බොහෝ දෙනා බැසගියෙන් යම් ඉඩක් ආව. දැන් කමක් නෑ
ඉතිං. යමු. ඇය ම ඉස්සර වුනා. කොටුවෙන් බැහැලා අපි තවත් පැයකින් විතර ඒ.සී.බී.ටී
ආව. ආපු කාරිය හමාර කරගෙන අපි එළියට ආවම අංගනාව ඈ කැටුව පැමිණීම ගැන ඇවරිට මුව
නොසෑහෙන්න ස්තුති කරලා කළ උපකාරය වෙනුවෙන් ටිකිරි මාරි පැකට් එකක් තෑගි වශයෙන් දෙන
බවත් කීවා. (තාමත් ඒක ලැබුණෙ නම් නෑ හැබැයි) ඕවා මොනා ද හලේ. අපි ඉතිං අවංක හදවත්
- කෙට්ටු කකුල්, ඔළුව ජපන් - කද ජර්මන් හිත හොද කොල්ලොනේ අයියෝ කිව්වට මොක ද ඇගේ
ඊළග කතාවෙන් ඇවරි ටිකක් තක්කු මුක්කු වෙලා ගියා.
හරි හරි ඒවා වැඩක් නෑ. ආපහු යන පාර මං
කියන්නම් හරි. අපි කොටුවට බස් එකේ ගිහින් කෝච්චියක් තිබුණොත් යමු.... ඇයි
කොල්ලුපිටියෙන් කෝච්චියක් ගන්න පුළුවන්නේ?? ඉන්න මං 1919 ගන්නම්. අනේ මේ මට තව පැය
ගාණක් තපින්න බෑ. මරු මාර්ගෝපදේශකයා. තව සුද්දන්වයි දක්කන්නේ. ඇගේ ඇණුම්පදයට රතුවුන
මුහුණෙන් අපි ආපහු හැරුණා. ඇවරිගේ ඒ.සී.බී.ටී රයිඩ් එක අහවර වුනේ ඒ ආකාරයට.
කාර්යාලයේ සමස්ත ප්රවාහන අංශය ම හසුරුවන්නේ
ඇවරි. සිතියම් දුර තිතට කියන්න පුළුවන් වුනාට ඇවරිගේ ලොකේෂන් සර්විස් පට්ට අවුල්.
ඒ ගැන මතක හිටින කතාව කළේ ඇවරිගේ කාර්යාලයේ මිතුරියක වන සේරා. ආහ් ලංකාවෙ ඕන
පාරක්, ඕන දුරක් ගැන ඇන්ඩෘගෙන් අහන්න. හැබැයි යන්න ගතවෙන පැය ගාණ අහන්න නම් එපා.
තවත් දෙයක් තැනකට යද්දි පහුවුනා ද කියලා අඩුම තුන් පාරක්වක් ඇන්ඩිගෙන් අහලා රී කන්ෆර්ම්
කරගන්න. නැත්නම් එතන පහුවෙලාත් විනාඩි පහළොවක් විතර ගියාට පස්සේ කියන්නේ. මේ කතාව
ඇය කළේ කොළඹ පිහනුම් සමාජයේ කොක්ටේල් පාර්ටියකදී. කතාව ඇත්ත ඇන්ඩෘෘ පතිරගේ ඉස්සර
ට්රාන්ස්පෝර්ට් ඇරෙන්ජ් කරද්දි හතරවරම් කෙළලා තියෙනවා. දැන් තත්ත්වය වෙනස් අද
ඇන්ඩි ට්රාන්ස්පෝර්ට් ඔන්ලි බුකින්ස් වලින් පවුම් තුන්සීයත් දෙසීයත් අතර ලාබ
පෙන්නවා. කාලය මැව් වෙනසක අරුමේ යාළු. වැරදි කරලා ඉගෙන ගන්න. හැබැයි එක ම වැරැද්ද
ආයෙත් කරලා කාලෙ නාස්ති කරගන්න එපා. අලුත් වැරැද්දක් කරන්න පොඩි හරි ට්රයි එකක්
දෙන්න. වෙනසක් දැනේවි.....!!!