Monday, February 17, 2014

මම බැඳලා... බැඳලා... උඹ බැඳල ද???????

All what she said....
ගිය සිකුරාදා මට ආපු ඇමතුමකින් කියැවුනේ සෙනසුරාදා හොබිට් බලන්නට එන්නැයි කියලා. මං කපුටු ව්‍රතය අනුගමනය කරමින්, යේච දූරේ වසන්ති අවිදූරේ ඉන්න සියලු ජනී ජනයා වෙත ඉවෙන්ටය සැල කළා. හා කියපු කස්ටියට වඩා බෑ කී අය වැඩියි. කාක් කාක් ගාන්න වැයවුණේ කෙටි පණිවිඩ කිහිපයක් නිසා අවුලක් ම නෑ. මේ ළඟ දි මැරි කරපු අංගනාවකටත් මං ඇමතුමක් ගත්තා.

පැමිණීම නිල වශයෙන් තහවුරු නොකළ එතුමිය පහුවදාට දන්වන බව කීවත් උදේ දහය පමණ වන තෙක් ම පිළිතුරක් නැති නිසා මං ඇමතුමක් ගත්තා. අම්මෝ හොබිට් බලන්න තනියෙන් යන්න බෑ බං. මං විතරයි නේ කෙල්ලෙක්ට ඉන්නේ.... ඇය තර්කයක් ගෙනාවා. තනියම නෙමෙයි හලෝ මමයි, සුගියයි, ගයියයි යනවා. ඇරත් තමුන් දැන් කෙල්ලෙක් නෙමෙයි නේ...??? මං විපක්ෂව තර්කය කළා. ආන් ඒක තමා මිනිහෝ කියන්නේ දැන් මං බැඳලා. දැන් එහෙම කොල්ලොත් එක්ක එකට යන්න බෑ........ අංගනාව බොහොම බර සාරෙට කීවා.

ආංංං විසාකාව එහෙම කියමු. (ඒක අහලා මට තනිටම හිනා) උඹලට බඳින්න කලින් තමා කොල්ලොත් එක්ක එකට යන්න පුළුවන් නේ... ඒ තර්කෙත් නිවැරදියි. එහෙම ගිය නිසානේ බඳින්න වුනේ නේද???? ඒත් බලපං දැන් උඹ කලින් කිව් කාරණා දෙක ම වැරදියි නේ???? හා හා හේනම් ගෙදර හිටින්. අපි යන්නම්. මේ අංගනාව කවුද කියලා නම් අහන්න එපා හරිය.

අපි තුන්දෙනා තුන් පැත්තකින් කොළඹ කොටුවට ආවා. සුගී මට කලින් ඇවිත් ඉස්ටේසමේ ‘ක‘ යන්න යට හිටන් හිටියා. ගයියා පරක්කුවෙන අතරේ මට පැවරුණු සාමූහික වගකීමක් ඉටු කරන්නටත් සිද්ද වුනා. ඒ අපේ තුරුණු ශත්තී ළපටි පෙළ සංවිධානය කරන ශ්‍රී පාද වන්දනා ගමන සඳහා කොළඹ සිට හැටන් දක්වා නිදන මැදිරි ආසන වෙන් කරවා ගැනීම. එස්.එම් වරයකුගේ අංකය ඇමතූ අපි ආසන වෙන්වී ඇති ආකාරය ගැන කළ සොයා බැලීමේ දී එකම මැදිරියේ ආසන 36ක් ඉතිරි වී තිබුණෙන් ඒ සියල්ල ලොක් කරන ලෙස මිතුරු නිලධාරියාට දන්වා තුන් යහළු වික්‍රමය සඳහා තෝරා ගැනීම හොබිට් වෙතින් රොබෝකොප් වෙත මාරුවූයෙන් සැවෝයි සිනමාහල වෙත පිටත් වුනා.

මොරටු බසයක නැඟී ඩි මැල් මාවත පුරාවට රියදුරු තැනට අනේක වාරයක් හිතින් බණිමින් ඉබි ගමනින් ඉදිරියට ඇදෙන රථ දෙස බලා හූල්ලපු අපි කිලෝ ජූල් ගණනාවක ශක්තිය සෙනඟ අතරේ තෙරපෙමින් විනාඩි විස්සක් වැනි කෙටි කාලයක් තුළ  නිර්ලෝභීව වියදම් කළ බවත් කියන්න ඕන. අවසානයේ සැවෝයි වෙත කඩා පාත් වුනු අපි ඉක්මණින් ටිකට් කවුන්ටර වෙත ගියත් රොබෝකොප් 2D එහි පෙන්වන බවයි කියැවුනේ. නැවතත් හොබිට් බැලීමේ අදහස මතු වුවත් ද්විමාන හෝ රොබෝකොප් නේ යැයි කියමින් ගැලරියේ අසුන් ගත්තා.

චිත්‍රපයට නිම වූ පසු දුම්රියපොල පාර ඔස්සේ වෙරළට සේන්දු වූ අපි වෙරළ දිගේ දුම්රියපොල දක්වා ඇවිද ආවා. සතියට වරක් දෙවරක් විවාහක යුවළක් සමඟ පොටෝ කෑල්ලක් අල්ලාගන්න මේ වෙරළට එන ගයියා වෙල්ලවත්ත මුහුදුකරයේ හොඳ ම ලොකේෂන් ටික අපිට දැක ගන්නට සැලැස්සුවා. ඒ අතරේ මගේ උගත් සිනමා විචාරක දෙපළ චිත්තරපටයේ වගපල බොහෝ හොඳින් විග්‍රහ කළා. දෙදෙනාගේ සාමූහික මතය වුනේ ඊට වඩා දෙයක් කළ හැකිව තිබූ බවයි. අනික් අතට ලංකාවේ පොලිසීයේ පමණක් නොව පරමාදර්ශී ලෝක රාජ්‍ජයේ ද පොලීසිය අල්ලස් ගැනීම ගැන ඔවුන් බරට සාකච්චා කළා.

කාලෙකින් රෝස් පාන් කන්නට අවස්ථාවක් ලැබුණා. ඒ අතරේ පහුවදා මගේ දහම් පාසලේ පාඩමට අදාළ වැලන්ටයින් සහ යසෝදරාවත ගැන මේ උගතුන් දෙපළගේ අදහස් විමසීමටත් මං අමතක කළේ නෑ. එහි දී නිර්දය ලෙස වැලන්ටයින් විවේචනය කළ පණ්ඩිතයන් මා විසින් සිදුහත්-වැලන්ටයින්කරණය පිළිබඳ දැඩි දෝෂාරෝපණයක් එල්ල කිරීමෙන් කුස ජාතක ප්‍රේම කාව්‍යය මුල් කරගෙන මගේ ඉදිරිපත් කිරීම සිදු කිරීමට මං තීරණය කළා. ඊට අමතරව පාඩමට ආලකාවේ සිර කළ රකුස් තෙමේ ලියූ මේඝ දූත මහා කාව්‍යයේ උපුටනයන් සහිතව ඉදිරිපත් කිරීමෙන් දරුවන් අතර පහසුවෙන් වීරයා වෙන්න මට පුළුවන් වුනා. එහි දී වැලන්ටයින් පිළිබඳ කිසිදු සඳහනක් නොකිරීම මගේ වාසියට හේතු වූ අතර ඔවුන්ට යථාර්ථය අවබෝධ කරවීමටත්, උසස් රසිකත්වයක් ලබා දීමටත් මිතුරන් දෙපළගේ විවේචන හේතුවූ බව ලිවිය යුතුමයි. එසේ නොමැතිව කට පරිස්සම් නැති කමින් යසෝදරාවත හා පටලවාගෙන මා හොට පටලවා ගන්නට බොහෝ ඉඩකඩ තිබුණා. (මේ ගැන වෙන පෝස්ටුවක් ලියවෙනු ඇත)

සුගී හා ගයි මා සමඟ නැවත කොටුව දුම්රිය ස්ථානයට පැමිණ ආසන වෙන් කිරීම නිම කිරීමට සහය වූහ. ඒ කලකින් මා ගත කළ සොඳුරු සැන්දෑවක් විය. තවමත් විශ්ව විද්‍යාල සිසුන් යැයි සිතා තර්ක කරමින් මත ප්‍රකාශනයෙහි ලා ආක්‍රමණශීලී වූ අපි අවසන නිවැරදි යැයි සැමට පිළිගත හැකි මානයක නතර වීමු. කාලය වියැකී ගිය ද මිතුරන් හා ඔවුන්ගේ මතවාද වෙනස් නොවන බව මම ඉඳුරා පසක් කර ගතිමි. ගිය සෙනසුරාදා මා දවස ගෙවා දැමූ අයි මැට් ස්ටුඩියෝ හී හමු වූ අලුතා කෙරෙහි ද මේ ප්‍රකාශනය වලංගු ය. අර කලින් මං බැඳලා යැයි කී අංගනාව විෂයෙහි ද එය එසේ මය.  

    

මා අත්දුටු බුද්ධි ගලනය හෙවත් මිත්‍ර පරාණයන්ගේ එතෙර ප්‍රාදූර්භූතය

පහුගිය දවස් වල සිද්ද වෙච්චි එව්වා මෙව්වා ගැන කම්පනා කළා ම ආයිබෝං කාපු බීපු ඒවා ඉහින් කටින් එන්න තරම් හසිතුප්පාද චිත්තයක් ජනිත වෙනවා. ඔය අස්සේ පහුගිය කාලයේ යානි මැතිනිය අපිට ෆෙයාර්වෙල් පාර්ටි කෑල්ලක් නොදීම රට හැර යාම සිද්ද වුනා නොවැ.

පළමු අවුරුද්දේ අපේ කොලු නඩේට පාළු මකපු ඇණ දෙකෙන් එකක් තමා යානි. ඒ දවස්වල දිගට දිගේ වවුණු කොණ්ඩේ ගොතාගෙන ධර්මාලෝක ශාලාවට සාය කෑල්ලක් ඇඳගෙන ඇවිත් දේශන නැති වෙලාවට අර උකුණු පිරිච්ච දිග කොණ්ඩෙ අතින් කරකවකව රටේ නැති බහුබූත කියවීම තමා ඇගේ පරම සොමිය වුනේ. අපේ යාළුවන්ට ඇගේ ඒ කැටයම මතක ඇති. ආයෙ ලෝකෙ පෙරළුණත් ඇඟිලි දහය කොණ්ඩගස් අතරේ. ඉතිං දවල්ට එකම බත්පත උකුණන් සමඟ රසට කෑමටත් අපිත් පුරුදු පුහුණු වුනේ, නිරායාසයෙන්.


යානි මැතිනිය කියන්නේ ඒ දවස්වල මගේ ජර්මන් ටියුටර්. ඇගේ පියා ජර්මන් භාෂාව දැන සිටීම නිසා ඇයත් දීප්තිමත් සිසුවියක් වුනා. මගේ ගෙදර වැඩ සියල්ල හරි පිළිවෙලට කරලා. ඕරල් ටෙස්ට් එක දවසට මාව ලක ලැහැස්ති කරලා, එන ප්‍රශ්න ටිකත් කලින් ම කියලා දීලා, උත්තරත් කට පාඩම් කරවපු ඇය සාමාන්‍ය උපාධියක් කළ නිසා මං තුන්වන වසරේදි කැම්පස් අවුට් වුනා. මං දන්න තරමින් එතුමිය පේපර් ක්විලින් කලාව හොඳින් ප්‍රගුණ කළ දක්ෂ මෝස්තර ශිල්පිනියක්. මුල් කාලයේ මගේ සමීපතමයන්ට යැවුණු පර්සනලයිඩ් බර්ත් ඩේ කාර්ඩ් වලට රේන්ද ඇල්ලීමට බාර ගත් ඇය, අවසානයේ දී එය ව්‍යාපාරික මට්මින් සිදු කිරීමට තරම් දියුණු වුනා. චිලී ට්‍රැක්ටරේ නම් යානි ටේලරේ වගේ තමා හිටියේ. හැබැයි අවසානයේ දී ටේලරය ට්‍රැක්ටරයටත් නොදන්වා කරදිය වළල්ලෙන් ඈතට ගියා කියලයි තතු දන්නෝ කියා සිටියේ. අපිට ඇය වෙනුවෙන් නිල සමුගැනීමක් සිදු කිරීමට නොහැකි වීම පිළිබඳ සලාදයෙන් ඇවරි සමාව අයැද සිටිනවා.

මීට අමතරව අපේ ලකී බෝයියත් එමීර් රාජ්‍ය බලා මීට සති කිහිපයකට පෙර නික්ම ගිය බව කියන්න ඕන. ඒ ගැන අපේ සත් නම් ඉන්නෙ ඉහ වහා ගිය චිත්තප්රීතියෙන්. උන් දෙන්නාට කිව්වොත් උවමක් පැරණී - රන් රස එකට එක් වුණ තැන නැත දෙවැනී කියලා කියන්න පුළුවන්.  ලකී ගැන මට තියෙන හොඳම මතකය අපි දෙන්න එකතුවෙලා සත්ලගෙ ගෙදරදී ෂැම්පේන් බෝතලයක් අරින්න ට්‍රයි කරපු එක. ඒ වගේ ම ජීම් කැන්ටිමේ දී සත් වෙනුවෙන් අපි පවත්වපු කැන්ඩ්ල් ලිට් සප්‍රරයිස් පාර්ටි එකත් අමතක වෙන්නෑ. ලක්ෂාන් ඇත්තට ම එදා අපි සප්‍රයිස් පාර්ටි එකක් දෙන්න යන බව උඹේ අතින් සත්ට කී පාරක් කියවුනා ද? ඒ වගේ ම ලසන්ඤා පරක්කු වෙලා සත්ව ෂේප් කරගන්න බොරු ගොත ගොත කතා කොච්චර නම් කිව්ව ද කියලා මතකයක් තියෙනව ද? ලොල්.    

ඉතිං බොලාව කොච්චර මතක් වෙනව ද කියලා කියන්න වචන නාස්ති කරන එක අපරාධයක්. හැමෝගෙ ම අලුත් ජීවිතවලට ඇවරිගේ සලාදයෙන් සුබ පැතුම්.



Saturday, February 8, 2014

වසන්තය එනවා සත්තයි...!!!!


සුබ නව වසරක් වේවා! හැපී බිලේටඩ් පුදු වරුඩ වාත්තුක්කල් තමා ඉතිං. මා අලුත් අවුරුද්දේ ද හොරකම් කිරීම  නවත්වා නැතැයි ඔබ කියනු ඇත. පට්ටපල් හැබෑවකි, මේ හෙඩිම සිංහල ඉස්කෝලෙ මහ ඇඳුරුතුමාගෙන් මම සොරා ගතිමි. මේ සලාදය ‘පමා වී ආ වසන්ත(ති)ය කියා නම් කරන්නට ගොස් එ(ඇ)ය එන්න තව හුඟ කලක් යන නිසාත් ඒ වුව අනිවාර්යයෙන් එන නිසාත් ටක්කෙට ම එන බව දැනට පැවසීම මැනැවයි සිතිණි.

අත්ත්‍යන්නයෙන් ම අලුත් අවුරුද්දට හෝ සලාදයක් ලියන්න උවමනාව තිබුණ ද අලකංලංචි අටෝරාසියක් මැද 2014 උදාවූ බැවින් ඒ කිසිත් කරගත නොහිණි. යුගාන්ත වාතයෙන් ඇලළී පැයට කිලෝමීටර තුන්සියයකට එහා වේගයකින් හමා ආ, කැත්‍රිනා සුළි කුණාටුවකින් ද ඇය පසුපසින් අනාරාධිතව සපැමිණි මුරුගසන් වරුසාවකින් ද අතොරක් නැතිව බැට කෑ මා  උන් දෙදෙනා දෙස දැනුදු සෝමනස්ස සහගත උපේක්ෂා චිත්තයෙන් බැලීම මට ම එක්තරා ආකාරයක ප්‍රෙහේලිකාවකි. ඉදින් අඳුරට සාප නොකොට පහන් දැල්වීමට අවසන මම ඉටා ගතිමි.      

2013 ඇවරිට වැදගත් වූයේ ද අවැදගත් වූයේ ද නැති. උපාධි සිහිනය හැබෑවීම, රැකියාව වෙනස් වීම හැරුණු කොට මාස හයක් චපල, මාස හයක් සඵල අවුරුද්දක් ය ඒ. ගිය නුවණ ඇතුන් ලවා අද්දවන්නට බැරි තැන කෑ මිදිත් තිත්තයැයි නොකියන්නෝ කවරහු ද? කවුරුන් කෙසේ කීව ද නරි නම් ඇත්තක් නම් නොකියන බව ඔබේ දැන ගැනීම පිණිස ලියා තබමි. 2013 පිළිබඳ උත්කර්ෂවත් සටහනක් ඔබ මගෙන් බලාපොරොත්තු වූවා නම් සිතැඟි ඉටු කිරීමට නොහැකි වීම පිළිබඳ පළමුව මගේ අවංක කණගාටු පළ කරමි.

මතුපිටින් සාර සුබාවට දිළිහුණු උත්කර්ෂයට යටින් කුණු වී රජස් ගලන, නිසරු ආත්මයන්ගේ දුර්ගන්ධය නාස් පුඩු හිර කරවන තෙක් ම නොනිත් වෙර දරා ආඝ්‍රාණය කළ මට සරුව පිත්තල සැරසිලිවලින් ඔබ පැමිණි නිගමන ගැන අමනාපයක් නැතත් සිනාවක් පහල වීම නවතාගත නොහැක. ඒ නයින් ගත් කල බැඳි මුහුණු ගැළවුණු, හිමි මුහුණු මතුවුණු සැබෑ අවුරුද්දකි 2013. ඇතැම් සිද්ධි වාචකයන් පිළිබඳව මගේ පුද්ගලික දෘෂ්ටිවාදය සහ වාස්තවිකත්වය අසාමාන්‍ය ලෙස විපරීත වීමෙන් මා මේ ලෝකයට අයිති නැති
ය හෝ ඊට මා සුදුසු නොවේ යැයි ම විසින් ම නිගමනය කිරීමෙන් සහ අවබෝධ කොට ගැනීමෙන් ඇති වූ මානසික සංකූලතාවයෙන් විඳි පීඩාව ද පැපොල රෝගය ද හැරෙන්නට වෙසෙස් ශාරීරික හෝ මානසික ව්‍යාධියක් මා වෙත නොවුණ ද ආරෝග්‍ය ලාභය ලද පමණ මට ප්‍රමාණවත් ය.

පරම ධනය ලෙස හලාහල විෂ හොවා මා ලද මිදි යුෂ වීදුරුව පිපාසාවට ( සාගතෙන් නොසිටි හෙයින් ඒ බඩජහරිකමට විය නොහැක) එක උගුරට බී, විසෙන් විස නස්නට නියඟලා අලයක් හැපූ මම මුල පටන් වැරදි තැනකින් නූල් බෝලය අල්ලාගෙන අවසන මගේ අතපය හතර ම ඉන් ඔතාගෙන හතරගාතයෙන් වැටී ගතිමි. ඇති අවුල් වියවුල් වන්නට කලියෙන් පිළියම් කිරීමට අලස වූ මම කාල බෝම්බය ක්‍රියාත්මක වූ පසුව ද එය නිවැරදිව ක්‍රියා කරයි දැයි බැලීමට හැර නොයා ඒ අසලින් ම සිටියෙමි. අවකංව මහතුනි, එහි උපයෝගීතාවය කාල බෝම්බයක් වෙතැයි මා කිසි දිනක විශ්වාස නොකළා පමණක් නොව එය මාගේ සොයා ගැනීමකැයි ද විශ්වාස නොකළෙමි. අවාසනාවකට ඒ දෙකම සිදුවූ අතර හුදෙක් එය අත්වැරැද්දකැයි කියමින් දැන් අත පිසදා ගන්නට තරම් මම ළාමක නොවෙමි. සතුට යනු මේ යැයි කියන්නට මා සුදුස්සකු නොවුව ද 2013 දී සතුට සොයා වැරදි පාරක ගිය බව ඉඳුරා පිළිගනිමි. ඒ ගමනේ දී මවිසින් ස්පර්ශ නොකරන ලද නොඑසේ නම් නොසලකා හරින ලද  පුංචි පුංචි සොඳුරු තැන් මුවකින් කියා නොහෙන තරම් ය. දන්න දා සිට අනුන්ගේ සිනාවෙන් මුව සරසා ගත් මට එදා මා නොදුටු සේ මඟහැර ගිය සහසක් සතුටු නිමේෂයන් අද සිහිවන විට මා කෙරෙහි නැගෙන ජුගුප්සාජනක පිළිකුළ මට ම දරා ගත නොහැක. අප ජීවත්වන්නේ ඉතා කෙටි කලක් බැවින් සෑම සතුටු නිමේෂයක් ම මඟ නොහරින ලෙස මගේ පියා අවවාද කළෙන් 2014 දී ඒ කිසිත් මඟ නොහරින්නට සපථ වෙමි.

විශ්වාසවන්තයින් ඇත්තේ අතේ ඇඟිලි ගණනටත් අඩුවෙනි. සියල්ලන් විශ්වාස කිරීම කෙසේ වෙතත් කිසිවෙකුත් විශ්වාස නොකිරීම අතිශය භයානක විය හැකි බැවින් සම සිතැති සහෘදයන්ට ගරු කොට ඇඟිලි කිහිපයක් නවා ගතිමි. සනහස බැඳි තැන නොමින් දියුණු කරවනා කලණ මිතුරන් ගැන කළ සඳහනෙන් අප්පච්චී ගැන ද ලියා තබමි. කවදාවත් නොවූ ලෙස අද ඒ මහා ප්‍රතිරූපය මිතුරු සුළඟක් ලෙස මා වෙලා ගෙන ඇත. කිසිදු දිනක ඔහු එතරම් තිරිහන් වෙතැයි මම නොසිතීමි. නමුත්..... ඉතා උණුසුම්ව මා වෙත දයාද්‍ර වෙමින් හරවත් කතිකාවන් ඇති කරමින් මා වඩාත් සංවාදශීලී තරුණයකු කිරීමට ඔහු ගන්නා උත්සාහය ප්‍රශස්ත ය. වයස නොසකලා හැරීමේ දී අප දෙදෙනා අතරින් ඔහු වඩාත් ප්‍රියමනාප බව නොවළහා කියමි. මා ගැන දන්නා අයට දැන් ඔහු ගැන යම් පමණක ඉඟියක් ලැබී ඇත. 

අවසානයේ දී 2014 ජීවිතය ගැන සටහන් තබමි. උපන් දා සිට වැඩට ආදරය කිරීම මගේ සිරිත විය. මඟුලින් හෙළා ළුෑ කප උගුලුවන්නට බැරියා සේ ජන්මගත පුරුදු අත්හැරීමට වඩා මා කෝවකට දැමීම පහසු වනු ඇත. ඒ අතින් ගත් කල මම හොඳින් තරග කළ තුරඟෙකි. දැනට තරමක් කෙඩෙත්තුවී ඇතත් ගමන නැවතී නැත. 2013 දී නොකඩවා දහම් පාසල් ගොස් මගේ දරුවන්ට හොඳ ගුරුවරයෙකු වන්නට නොහැකි වීම පිළිබඳ මම කණගාටු වෙමි. එහි වාඩුව මේ අවුරුද්දෙන් ගන්නට සැලසුම් සකස් කරමින් සිටිනෙමි.  
කොපමණ සංස්කරණටන් ආදේශ වුව ද, මාගේ අපිළිවෙල, අවිවේකී, අවිචරවත්, සරල ජීවිතයට මම ආශාකරමි. දැන් ඊට නිශාචර අනන්‍යතාවය ද ලැබී ඇත. ඉහිරුණු කිරට නාඬා, යළිත් සටන් කළ යුතුව ඇත. මේ ආයුධ රැස් කරන කාලයයි. අලුතින් යමක් කරන්නට, අලුතින් සිතන්නට මට ඇති ඇඟේ රුදාව තවමත් සනීප නොවීම ගැන මට ඇත්තේ නිරාමිස සතුටකි. ඒ ගායට පින් සිදුවන්නට 2014 ව්‍යාපෘති සාර්ථක වන්නට සවුදිය පුරමි. උදා වූ නව වසර ඔබ සැමගේ සියලු යහපත් සිතුම් පැතුම් සඵල වන,  සෞභාග්‍යමත් වසරක් වේවා යි ඉත සිතින් ප්‍රාර්ථනා කරමි.
සැමට ජය!


ප.ලි : ආකෘතිකමය වශයෙන් සලාදය ව්‍යක්ත සිංහල ලේඛන ශෛලියට ලියන ලෙස කරන ලද ඉල්ලීම හේතුවෙන් උත්තම පුරුෂ ආඛාන රීතිය අනුගමනය කළෙමි. දැන් විසිල් නැත. බල්ටි පමණකි.