Thursday, June 27, 2019

මැම්බර් වෙන්න දතකන ග්‍රාමසේවක බුවාගේ කරන්ට් එෆෙයාර් එක හෙවත් විජේකලාගේ ආප්පය යුරේනිට කැවීම



ඇවරිගේ සලාදයේ කාලීන වැඩසටහන් ඒකකය සහමුලින් ම ඇණහිටලා ය කියලා හිටන් ඇත්තන්ට පවා පැමිණිල්ලක් ගිහින් තිබුණා. මේ ගැන වග විභාග කරන්න අමරබන්දු රූපසිංහ ඇත්තෝ අරලිය මන්දිරේ පැත්තේ ඇවිත් යන්න කියලා සාටක මහින්ද අතේ පණිවිඩයක් එවලා තිබුණත් වැඩ රාජකාරී නිසා හිටන් හුටන් හම්බෙන්න වෙලාවක් තිබුණෙ නෑ. අන්තිමේ දී ඇවරිතුමා සියලු ම රේඩාර් පද්ධතිවලින් වහන් වෙලා මේ දවස්වල දෙවැනි පාරත් මැම්බර්කමට පොරකන ග්‍රාමසේවක බුවාව හම්බෙන්න සෙනසුරාදා උදේ ගියා.

අරලිය මන්දිරේ හාන්සි පුටුවකට වෙලා නිදි කිර කිර හිටි ජනාධිපති හිටන් ඇවරිතුමා දැකලා හරිබරි ගැහිලා ඉඳගත්තා. එවෙලේ විජේකලා ළමාතැනී උදේ කෑමට හිටන් ලොක්කට කතා කරනවා. ඇවරිතුමාත් කෑමට සෙට මෝල් වුනා. ආප්පයකින් සප්පායම් වෙලා චීෆ් ප්‍රසියා හිටගෙන ම කතාව පටාන් ගත්තා. අයිසේ, ඇවරියා දැන් බලනවකෝ තමුසේ මේ කිසි ම කරන්ට් එෆෙයාර්ස් ගැන අප්ඩේට් එකක් දාන්නේ නෑනේ. අප්පට යකෝ මේ අවුරුදු පහට මූ ඉංගිරිසිත් ඉගෙන ගෙනනෙ බන්? අපේ කලාත් කිව්වා කම්මැලිකමට කියවන්න මුකුත් ම නෑ කියලා. විකලා අම්මණ්ඩිටත් නිකා ඉන්න බැරි හැටි. ලොක්කට කේළාම් කියන්නේ. අනික මේ ලොක්කගේ ඊනියා බිබික්කන් කුමාරිකාවන් පිනවන්න අකුරු ලියන්න අපිට අහවල් අමාරුවක් යැ?? මං ඔය පට්ට පඳුරියන්ට බ්ලොග් ලියන්නැහැය කියලා කියන්න හිතුවත් කලාවෝ ගැන හිටමාගේ දෘඩතර ආලය ගැන හිතලා කරබාගෙන හිටියා. මොකෝ හෙට උදේ ම එෆ්.සී.අයි.ඩී එකේ පඩි නඟින්න ඕන නෑනේ..?

හරි....හරි සොරිසේන මං උඹේ පෝස්ට් එකක් දාලා වැඩේ අප් කරලා ගන්න හිතද්දිම තෝ තපුල්ලන්න තියාගන්නවනේ. බලපන් අර ලී මෝල් කතාව. මොන මෝඩ මල්කොහෙක් ද බං හේම කියන්නේ..? කොහෝ කොහෝ.. කොහේ ඉඳන් කොහෝ කියනව දෝ? හිටන් ෆුල් ආසික් මූඩ් එකේ ඉඳන් ගීයක් මුමුණන්න ගත්තා. හරි එහෙනම් මේම කරමු අද හවස දෙකයි තිහට තරංගනියේ දෙරණ ලක්ස් සිනමා උළෙලට ගිහින් එන්නයි තියෙන්නේ. මේන් පාස් දෙකක් ම තියේ. ෆිල්ම් දෙක බලලා හිටන් මොනා හරි ලියන එකයි ඇත්තේ. අපේ කෙල්ලගේ හිත සැනසෙන්න. අම්මපා හිටන් ඔයා දෙයියෙක් නෙමේ දේවාලයක්!

සීමිත කොණ්ඩයෙන් අසීමිත තට්ටය වසා සිටිනා හිටමාගේ නළලට හාද්දක් දුන් ඇවරි එසැණ ගිරා මාරු වුනා. බුවා පාස් දෙකක් ම දුන්න එකේ සම්බන්ධීකරණ ලේකම් එක අමතා ඒ ගැන කිව්වත් ලේකමී සෙනසුරාදා උදේ වෙනකම් නිදා ගන්න නිසා ෆෝන් ආන්සර් කළේ නෑ. ලේකමී දෙක ඒ සෙනසුරාදාවේ කොළඹ හතේ වැඩ කරන නිසා සප්‍රයිස් විසිට් එකක් කරන්න හිතාගෙන ඇවරිතුමා කුමාරිහාමිගේ කන්තෝරුව පැත්තේ ගියා. වරුවයි කිව්වට ඇගේ වැඩ තවත් පැය ගාණකට අහවර නොවන එකේ මාගමුන් එක්ක පිචෑර් බැලීම කරදරේ නිසා ඇවරිතුමා තුමූ ම චිත්තරපටිය බලන්න පිටත් වුනා. පළමු චිත්‍රපටය වුනේ නයිට් රයිඩර් ඇවරිගේ ප්‍රියත ම එකක්.

එහි පුරාණ කතාව ඉතා දුරයි. චිත්තරපටියට වඩා එහි අධ්‍යක්ෂවරයා, කසුන් චන්ද්‍රනාත් පතිරණ හෙවත් ඉස්කෝලෙ යන කාලේ චන්ද්‍ර-නයා නිසා චිත්‍රපටය බොහෝ විශේෂ එකක් වුනා. නළුවරණයත් ඉතා විශේෂ වීමෙන් අනිවා ඒ පින්තූරෙ බලන්න හිතුවා. අසෝක විද්‍යාලයේ නියෝජ්‍ය විදුහල්පති පතිරණ ගුරු පියාණන්ගේ කනිටු පුත්‍රරත්නය වුන චන්ද්‍ර-නයා ඒ කාලෙත් හරි ම ඇම්ඩා. ලොකු අයියා උදාන්ත දියනාත් පතිරණ හෙවත් දිය-නයා නිහඬ වැඩකරු. ඇවරි මේ දෙන්න එක්ක ම බාලදක්ෂ වැඩකටයුතු කරලා තිබුණා. පස්සේ දිය-නයා අයියා පරිගණක ඉංජිනේරුවෙක් වෙද්දි මදාවි චන්දරේ කොළඹ කැම්පස් ගිහින් ඇඩ්වර්ටයිස් වල හෙන පොරක් වෙලා පස්සේ නයිට්රයිඩර් හරහා චිත්‍රපට අධ්‍යක්ෂකවරයෙක් වෙනවා.

ඇවරිගේ සරසවි මිතුරියක වන මේ සලාදයේ මුල පෝස්ට්වල ලියැවී ඇති චතූරිකා.. නෑ සිරිසේන නෙමේ, වීරසේකර ළමාතැනීගේ අක්කණ්ඩිය පබා වීරසේකර මැතිනිය චන්ද්‍ර-නයා සමඟ විවාහ වීම නිසා චන්ද්‍ර නයා ගැන නිතර දෙවේලෙ බුකිගත අප්ඩේට්ස් ලැබෙනවා. ලොක්ක දුන්න පාස් තිබුණත් ඇවරිට ඇවරිවීමේ දවස් ඉතා ම අඩු නිසා සාමාන්‍ය ජනතාව වගේ පෝලිමට එකතු වෙලා යන්න තීරණය කළා. කොටින් ම ප්‍රධාන නළුවා කලණ ගුණසේකරත් ඒ පෝලිමේ ම පස්සෙන් ඉද්දි අපි නිකන් පාස් පෙන්නගෙන ලොකු සීන් එකේ යන එක ඇවරිට ඇල්ලුවේ නෑ. අනික එතන හිටයේ සිනමාකාමී දන්න කියන ප්‍රජාවක්. බහුතරය අති ආතල්කාමී සෞ.කලා වියේ ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන්. උන්ට සාපේක්ෂව ඇවරි ඉතා ම නාකි වුනත් කාමය වයස්ගත නොවන නිසා කෙල්ලො දෙදෙනෙක් සහ කොල්ලෙක්ගේ සමාගමයට ඇවරිත් එකතු වුනා.

නිනෝ ලයිව් ගැනයි, චින්තනගේ බහුචිතවාදියා ගැනයි, දැකලා පුරුදු කෙනෙක් ගැනයි, සමාධි ගැනයි, දසුන් පතිරණ සහ ලිවින් ටුගෙදර් සංස්කෘතිය ගැනයි කොටින් ම ආෆ්ටර් පාර්ටි සුස්තිය ගැනයි දක්වා වූ දිගක් පළලක්, බරක් පතළක් නැති සාරගර්භ, ළඳ බොළඳ සහ ඇතැම් විටක ඉතා ම හරසුන් කතාන්දර අපි කතාබහ කළා. කෙල්ලො දෙන්නා නම් නොන්ස්ටොප් එෆ් එම් දෙකක්. ඇවරි කාලයක් තිස්සේ ඇබ්බැහිවුන අසන්නෙක් වෙන්න ආසා කළා. එහිදී ඉතා පහසුවෙන් ඒ අවස්ථාව ලැබුණ කිව්වොත් නිවැරදියි.

ප්‍රවේශපත්‍ර දෙසීයක් නිකුත් කළා. ඒ වගේ දෙගුණයක් ආපහු හැරිලත් ගියා. හැබැයි ඕන අයට බිම වාඩිවෙලාත් බලන්න තිබුණා. ඇවරිට හිමිවුනේ තරංගනී ශාලාවේ පළමු ආසන පේළියේ මැද සිට පළමු අසුන. වමේ බොහොම හෙමින් කතා කරන කෝච්චිය. ඒ වෙද්දි අපි සෑහෙන්න කතා කරන තැනට ඇවිත් තිබුණා. ත්‍රාසය, භීතිය, කුතුහලය පිරි ඔවුන්ගේ වීර චාරිකාව ගැන බලන්න ගිහින් ඇගේ චාරිකාවේ ගොඩාක් තැන් අහගත්තා. හදිසියේ හමුවන ගමන් සගයන් හිතුමතේ පාට කරන චිත්‍රවලත් අමුතු ලස්සනක් තියෙනවා. අර මැරයෝ කාමරේට කඩා පනින වෙලාවේ ඈ බොහොම තදින් මගේ අත අල්ලා ගත්තේ ඇත්තට ම බය වෙලා වෙන්න ඕන.

දන්න කියන ලොකේෂන් නිසා චිත්තරපටිය සෑහෙන්න සුපුරුදු බවක් දැනුනා. කලණ සෑහෙන්න සාධාරණයක් ඉෂ්ට කළත් යුරේනිට තව ටිකක් හොඳින් කරන්න තිබුණා කියලා හිතනවා. පිටපත ඉතා ම ප්‍රබලයි. හැබැයි අමුවට ලියැවුණ තැනුත් තිබුණා. දෙබස් විසින් සියල්ල වහලා දැම්මා කිව්වොත් හරි. අති ධාවනකාරී නයිට්රයිඩර් ඉතා ඉක්මණින් වෙනස්වන ෆිල්ම් එකක්. මෙහෙම මෙහෙම කරද්දි සීන් එක වෙනස් වෙලා. කතාව වෙන පැත්තකට ගිහින්. ඒ කුතුහලය සහ අවසානයට ඇවරි පුද්ගලිකව ඉතා කැමතියි. නමුත් මුල ඉඳන් ම මොකක්දෝ හදිස්සියක් මං දැක්කා. ඒක කතාවට අවශ්‍ය වුනත් ඇතැම් සිදුවීම් දඩි බිඩි ගාලා වුනා වගේ කියලත් හිතෙනවා. කැමරා කෝණ සහ සංස්කරණය කම්මැලිකම නැතිකරලා ඇස් තිරයට අලවලා තිබුණා. සංගීතයත් වාණිජ සිනමාවට ගැළපෙන හැටියට භාවිතා කරලා තිබුණා. එහි ගරු රඟපෑම් දක්වපු පිරිස අතිවිශාලයි. අර කුමාර හාදයා ෂෙඩ් එකේ කරන රංගනය ප්‍රශස්තයි. ගහනවා නෙවෙයි වැදෙනවා මල්ලී....!!

කතාසරිත් සාගරේ ඉතා ම කැමති වුනේ ඒ රින්ගින් ටෝන් එකට. ගන්නකෝ.. ගන්නකෝ..! එයාට ඒ රිදම් එක පවා මතක තිබුණා. ඇවරිතුමා මොනවා කිව්වත් මාලක ඉස්සරහා යුරේනිගේ රඟපෑම අති විශිෂ්ටයි කියලා ඒ දැරිවි කිව්වා ම  හැරෙන තැපෑලෙන් ගෑනු මායම් කියපු තැන ඉඳන් ඇවිලුණ ගින්න නිවෙද්දි ඇගේ ඇස් රතුවෙලා තිබුණා. හීනියට දුකක් කාන්දු වුනත් ඊළඟ ෆිල්ම් එකට පෝලිමේ ඉද්දි නෙස්කැෆේ අල්ලසකින් දඩයක් ගෙවන්නත් වුනා.

නයිට්රයිඩර් සංවාද මණ්ඩපයට නොඉඳ අපි හතරදෙනා එළියට ආවේ හුස්ම බලන්න පෝලිමට එකතු වෙන්න. ඒ අතරේ වැස්සක් කඩා වැටුන නිසා පෝලිම් කැඩිලා තෙරපලා ඉස්සරහට ම එන්න පුළුවන් වුනා. මල් වැහි හතක් වැස්සක් උලකුඩය දේවී නෙමේ තමුන්ගේ කුඩ රාජයා ඉහළන්න තියා ගත්තේ. පාවිච්චි නොකරන දේවල් ඈලියාවට යනවා ඉබ්බි.. මගේත් කට හොඳ නෑනේ. ඒ දවසේ දෙවැනි ඇඬුම.

ඔය අතරේ පෝලිම් පනින සීන් එකක දී ඇවරිතුමා ඇතුළු කණ්ඩායමට වොන්ඩර් වුමන් කෙනෙක් හඳුනාගන්න ලැබෙනවා. ඇගේ නමක් ගමක් නැතත් ඉස්සරහට එන මයි කාර්-මයි පෙට්‍රල් චිත්‍රපටයේ අධ්‍යක්ෂිකාව ඇයයි. පට්ට ම ෆෝවර්ඩ් කෙල්ලක වූ ඇය ඒ වෙද්දි ආරම්භ වූ සංගීත මියැසියේ පළමු නර්තන ශිල්පිනිය බවට ද පත්වුනා. අමා විජේසේකර අක්කත් ඈත් එක්ක නැටුමට සෙට් වුනා.  සුරේන්ද්‍ර, ඩ්‍රීම් ස්ටාර් එකේ සරං කොල්ලා, පේෂල සහ තට්ට කී බෝර්ඩ් බුවා එකතු වෙලා දුන්න සැප කියන්න වචන නෑ. සුරේන්ද්‍ර අයියා මැන්ඩලීන් ගැහුව හැටි අපේ සෙට් එකේ කනුවා ඩබ් කළේ මේම.

පේෂල - ඊයේ මොනා ද බං ගෑනි හැදුවේ...
සුරේන්ද්‍ර - නූඩ්ල්ස් බන් නූඩ්ල්ස්.. ආ තව බිත්තරේකුත් තිබ්බා. 
පේෂල - මට වැඩි වෙලා එහෙම ම නිදා ගත්තා බං.
බලපන් උන් දෙන්නා ගේමට ප්ලේ කළත් ඕපදූප කියවන හැටි. ඔය වගේ නානා ප්‍රකාර විහිළු. උන් තුන් දෙනා නළුවන් වීමේ ආනුභාවයෙන් හිනාවෙලා ම මගේ ඉල ඇටවල එලයිමන්ට් අවුල් ගියා.

දෙවැනියට බලපු හුස්ම ෆිල්ම් එක නම් කොපියක්. අපි පෝලිමේ ඉද්දි ඒකේ ඔරිජිනල් එකේ ට්‍රේලරයක් සහ වීමෝහි තිබූ ෆුල් මූවි එකෙන් කොටස් කීපයක් බැලුවා. ඒක හරියට කෙටි චිත්‍රපටක් වගේ කියලා මට හිතුනා. උන් සෙට් එක එච්චරට ම කලාව ගැන සවිඤ්ඤාණිකයි. ඇත්තට ම කිව්වොත් අනූවෙ සෙට් එකක් එක්ක යම් කිසි ලෙවල් එකක කොලිටි ෆන් එකක් ගත්තේ එදා. නමුත් අවාසනාවට ඇවරිගේ ඒජන්තවරියක් බ්‍රවුන් හෝටලයේ දී හමුවීමට තිබූ නිසා හුස්ම සංවාදයටත් නොඉඳ සමුගන්න සිද්ධ වෙනවා. ඒ ගැන නම් සගයන් හිටියේ කැමැත්තකින් නෙමේ.

Thursday, June 20, 2019

උඩ පැන්නම අහසේ රැඳෙන්නේ නෑ තමයි - හැබැයි පොළොව පැලෙන්න පුළුවන් හෙවත් දන්ත කල්‍යාණියේ ටකටමේනියාව



මහවැලි මහා සෑ රජාණෝ.. 

කොත්මලේ ව්‍යාපෘතිය ඉතා වැදගත් එකක් වුනත්
,කොත්මලේ ව්‍යාපෘතිය නිසා වසර දහස් ගණනක් සිය මුතුන් මිත්තන්ගෙන් උරුම වූ වටිනා ඉඩ කඩම්, දහදිය මහන්සියෙන් තනාගත් ගෙවල් දොරවල්,වගා බිම් ජාතියේ උන්නතිය වෙනුවෙන් පූජා කල දුම්බර මිටියාවතේ වැසියන්ට අපි පින් දෙන්න ඕනා. ග්‍රාම සේවා වසම් 16 ක්, ගම 66 ක්, තේවතු 4 ක්, කඩදොර ශ්‍රී ප්‍රියබිම්බාරමය, මොරපේ බෝධි මාලකාරාමය, මොරපේ සුභද්‍රාරමය, හැදුණුවැව මැදගොඩ ගංගාරාමය, ඔතලාවේ බෝධිරුක්කාරාමය, නවන්ගම අබිනවාරාමය සහ තිස්පනේ ශ්‍රී සුබ්ද්‍රාරාමය වැනි පෞරාණික පන්සල් 18 ක් ද, මොරපේ දේවාලය සහ හැදුණුවැව මැදගොඩ පත්තිනි දේවාලය යන හාස්කම් ඇති දේවාලයන්ද මහා කොත්මලේ ජලකඳ යට සැඟවිලා තියෙනවා.

වේල්ල දිගේ කෙළවරට යන්න අපි කන්ද බැහැලා පිවිසුමට ආව ම පොඩි හාමුදුරුවොත් ඒ ගමනට එක් වුනා. අපි අවසාන කෙළවර දක්වා ම ගමන් කළා. එදා තමා අපේ තරුපබාවෝ කොත්මලා වේල්ල උඩ ස්ථානගත කර ඇති ක්රේන් රාජයාටත් වඩා බරබව අපිත් දැනගත්තේ. ඇගේ තුනු සිරින් බබලනා තබ්බදෝරු සරීර ස්කන්ධය දරාගත නොහී, ඇඹරෙමින් මිරිකෙමින් සිටි මහා වේලි රාජයා විශාල පැල්මක් ඇති කරමින් දෙබෑවී ගියේ ඇස් අදහාගන්න බැරි වෙන අසුරු සැණෙකින්. ඒක නෙමේ ගාණකවත් ගත්තේ ගුම් නාදේ රෑනෙන් රෑනේ විෂුවල් එකේ වගේ මේ හොල්මන සමනල්ලු පදිනවා කියන්නකෝ චාමර. විනාස කාලේ විපරීත බුද්ධීං!!
මෙච්චර හරියක් වෙලාත් මේකිට වගේ වගක් නැති හැටි.... ?
කොත්මලේ ව්‍යාපෘතිය නිසා යටවූ පෞරාණික සිද්ධස්ථානවල ස්වාමින්වහන්සේලාගේ ඉල්ලීම පරිදි මහවැලි කඩිනම් ව්‍යාපෘතියේ නිර්මාතෘ දිවංගත ගාමිණී දිසානායක ශ්‍රීමතාණන්ගේ උදාර පරිකල්පනාව අනුව කොත්මලේ ජලාශය නිසා නැතිවූ පූජා ස්ථාන සිහිපත් කරනු පිණිස මහවැලි මහා සෑය 1983 මාර්තු 20 ආරම්භ කළා.  කොත්මලේ ජලාශයට නුදුරින් මුළු දුම්බර මිටියාවතම දර්ශනීයව පෙනෙන ලෙස මෙම විශ්මිත ස්තුපය සැලසුම් කරන ලද්දේ එවකට මධ්‍යම ඉංජිනේරු උපදේශක කාර්යාංශයේ මුලසුන දැරූ විද්‍යාජෝති ආචාර්ය A.N.S කුලතුංග මහතා. මෙය අඩි 289 ක් උස අතර වට ප්‍රමාණය අඩි 628 ක් පමණ වේ. මෙය සැලසුම් කරන ලද්දේ ශ්‍රී ලංකාවේ විශාලම ස්තුපය වන රුවන්වැලි සෑයට වඩා අඩි දෙකක් පමණ උසින් අඩුවන විදියට. එහි භූගතව විදුලි බලාගාරයට සම්බන්ධ වන උමං දොරටු ආදී බොහෝ දේ ගැන වටිනා විස්තරයක් අපිට දැනගන්නත් ලැබුණා. 
වේලි සාදා ඇත්තේ උඩ පැන විනාශ කිරීමට නොවන බව හය හතර නොදත් ඔබේ දරුවාට කියා දෙන්න.. 
හොම්බයි කටයි බොම්බයි මොටයි කරගන්න අපේ කස්ටිය ගැම්මට උඩ පනින්න ගිහිල්ලා තටු ගළවන් හොටබරි කට බිම ඇණගත් අහෝ ඛේදයකි! ඉරකි, තිතකි වගේ සීන් එකකුත් වාර්තා වුනා. අනේ හැබෑට ම නිම්නයක් අතරින් ගඟක් ගලද්දි ඒ නෙරු දෙක යාකර වේල්ලක් බදින්නේ මේ වගේ පස්ස කැඩිච්චි කඩි පැටවුන්ට උඩ පනින්න නොවන බව මහයො හැටියට කියා දෙන්ට ඕනෑ. කොහේ ද මෙවුන්ට සවුක්යක් කියලා තියෙන එකක්යැ. අන්තිමේ දී අපිට වුනේ සන්දි සුදා හැන්ද ගානේ පොවලා කැඩුම් බිඳුම් තෙල් කුප්පිය ගාණෙ නස්න කරවන්න. ලොල්


කුන්දු පනින්නයි වච්චි කියලා දුවන්න අපේ කස්ටියට වෙන තැනක් නැතුව වගේ ඩෑම් එක උඩ ඔට්ටුවට දිවීමේ තරගයක් තිබ්බා. ඇවරිතුමා සාමාන්‍යයෙන් වේගයෙන් ඇවිදින්න දක්ස වුනාට දුවන්න හොරා. රුසිරු තමා තරගෙන් දිනුවේ. අපි මඟකදි සෙරෙප්පු ගලවලා එහෙමම දාලා දිව්වා. ආපහු එද්දි ගන්න පුළුවන් නිසා. ඒ අතින් හරිම නිදහසේ පිස්සු නැටුවා. 

අපේ පැරණි මුතුන්මිත්තන්, ඒ කිව්වේ රාජ ලේ ඇති ආර්යන් ක්ලෑන්ස් වගේ ම මෑත කාලීන දේශපාලන නායකයන් යන දෙපාර්ශවය ගැන ම ආදරේ හිතෙන තැනක් තමා කොත්මලේ කියන්නේ. අපි මෙහේ නිතර ආවේ ගියේ ඇමන්ඩානිගේ හොලිඩේ හෝම් එකක් මෙහි තිබූ නිසා. කැම්පස් යන කාලෙ හිතුන ගමන් ඇවිල්ලා, කොත්මලා ඔයේ නාලා, කැනන් ඩී එකෙන් හිතුන හිතුන පොටෝ ගහලා, රෑට සාම්බාරු එක්ක ඉඩ්ලියක් කාලා, කයියක් ගහගෙන කෝපි ටිකක් බීලා, සාලේ ම කොසී කවුච්එකේ නිදාගෙන උදේ ආයෙත් මාලු බාලා හතරේ බස් එකේ කොළඹ ආපු දවස් අනන්තයි. ඒ සාලෙ ගිනිමැලේ ළඟ සනීපෙට වාඩි වෙලා අපි කියවපුවා, පිස්සු කතා, තාමත් මැවි මැවී පේනවා වගෙයි.
ඊට පස්සේ ආවේ සියල්ලන් පුල පුලා බලා සිටි ජලක්‍රීඩා මංගල්‍යය. නුවර ගියොත් අපි නාන්නේ ගම්පල පාරෙ ජීවමාලී තොටුපලේ.

කන්ද  මුදුන්නේ  පොකුණක්      තනාලා      
එදිය කෙළින්නට තිසරෙක් මවාලා               
එලිල මෙපිල මල් දෙපිලක් සැදීලා 
බිසව් නාති රැලි උකුලෙන් වසාලා 

සියලු ජලචර සත්ත්වයන් ඥාතී නිවසින් බස්සපු කෝච් රාජයා ජලභීතිකාව නැති අයත් එක්ක පේරාදෙණි ගියා කෑම ගේන්න. ඒ ගිහින් එද්දි ටිකක් පරක්කු වෙලා. ජලකෙළියට අපි කලින් ඉඳන් ම සූදානම් වෙලා ගියේ. ඇවරිතුමා ගිල්බර්ට් රග්බි බෝලෙයි කලින් ට්‍රිප් එකේ අර නාන ළඳුන්ගේ දිය රෙදි කඩපු සීන් එක වෙලාවෙ ගත්ත බෝලෙයි දෙක ම අරන් ගියා. එතන හිටි ඕලෙවල් කොල්ලො සෙට් එකකුත් අපිත් එක්ක ජලතරංගයට එකතු වුනා. පීල්ල දිගේ ලිස්සන සීන්, ගැඹුරු ම තැනට පීනන සීන් ආදී බොහොමයක් ජලචර ජල්තර එහිදී සිදු වුනා.


අප්පු තාන් තාන් තාන් - ගොරක ඩේන් ඩේන් ඩේන්....// හොඳට බැලුවොත් මැතිනිය පිස්සා නම් ඔළුව වනයි වන වනානේ වන වනා තාලෙට ඔළුව වනනවාත් බලා ගන්න තිබුණා. පැත්තෙන් ඉන්න බුලෝත් නිකන් බර්සෝරේ තාලෙට නටන ඇක්ෂන් එකක් දෙන්නේ. ඒ අතරෙ තවත් කුජීත අවස්ථාවකට ගරුතර ව්ද්වතත් සභාවේ අවධානය යොමු කරන්න කැමතියි. නාටකාංගනාව, නෘත රැජන හෙවත් සිංහලෙන් ම කිව්වොත් ඩ්‍රාමා ක්වීන් අපේ තරුපබා සාගර වතුර ගහන්නත් ඉස්සෙල්ලා කවර්කරන් ඉන්නේ ඇයි කියලා පැහැදිලිනේ..? අනේ අම්මපල්ල ඇම්බැක්කෙත් නෑ ෂුදේව මේම කැටයම්. මයිනා ඒ ඕපෙ පසිඳුට කියද්දි අපි දැක්කෙත් නැතෝ - අපි ඕපපට නැතෝ කියාගෙන පසිඳුවා දෑත්න් ම මූණ වහගන්නවා.    

අප්පු තාන් තාන් තාන්...
වතුර වෑස්සෙන සීසෝවේ කෙළවරට ගිහින් තවත් ඉහත්තාවට යන්න අපි සැලසුම් කළේ කස්ටිය වැඩියි කියලා හිතලා. ඇවරිතුමා දියකාවෙක් නොවන නිසා ඉක්මණින් ජල සන්නිය හැදිලා දන්ත කල්‍යාණියට ටකටමේනියාව හැදෙන්න ගන්නවා. යූ නෝව්, අර ගල් ගැහෙන සීතලට දත්සැට් එක මැන්ඩලින් ගහන්න අවස්ථාව. බැස සීතල ගඟුලේ නාල නාලා පීනසේ නඟෝ කියාගෙන ගොඩට එන ගමන් අවසාන හරියේ දී ගෙබ්බා පොළොවේ ගැහැව්වා වගේ ආපහු වතුරට වැටෙන ඇවරිතුමාට අපේ අයයි බටු කොල්ලො සැට් එකයි නොසෑහෙන්න හිනාවුන බවත් ලියන්න ඕන.


හිරිකිත් රොසාන්ගේ මල්ලි වගේ සික්ස් පැක්ස් ඇති හොට් හොට් මෙවනාගේ කළුගල් පොකුණේ කෝමල රේඛාවන් විදහා දැක්වෙන ඡායාරූපයත් ඉතා උක්කුස්ට එකක්. උඩ පැනලා, දිව විකාගෙන, වැඩ දාලා ගහපු ඩෑෂ් එකට සෑ වාව් කියාගෙන ලකුණක් එකතු වුනාත් ඒ පොටෝව දැකපු ඇවරිතුමාගේ ලේකම්තුමිය නම් කිව්වේ මෙවනා හරියට ස්ලටී ඩොල්ෆින් ට්‍රේනර් කෙනෙක් වගේ කියලා. ඇහැට කණට පේනන කොල්ලෙක්ට පාඩුවේ ඉන්න දෙන්නැති සමාජයක් දැන් තියෙන්නේ හැබෑට. 

සැැලෙන ලෙලන දළුව විලස බෝල පාස් කිරීම..

නාන තටාකය මේ නොවැ මැණීකේ කබරගොයා, දියබරියා සහ ටිකිරිලියා සෙල්ලම පටන් ගත්තේ රුසිරු කොලූ. දියබරියා වතුර යටින් ගිහින් ටිකිරිලියාගේ කකුලේ වලලුකරෙන් ඇල්ලුවා ම කබරගොයා උත්පල තමා මාට්ටු වෙන්නේ. මොකද තඩිබඩා හිපෝ පැටියා වගේ වතුරේ කොහොම ගිලුනත් මාට්ටු වෙනවනේ? දියබරි රුසිරු කොයිතරම් ඒ වැඩේ දක්ෂ ද කිව්වොත් මෑන්ස් මතු වෙන්නේ තවත් කිලෝමීටර් ගාණක් එහායින්.

අපි නම් ආයිබෝන්, දෙසිත සහ කොකුම් පිනි දිය සඳුන් ගෙනාවෙ නැති නිසා ලයිෆ් බෝයි ගාලා නෑවා. නාමු තොසේ - වාපි ජලේ - සෙම්බු තාල උකුලේ හොවා ආදී වශයෙන් අංගනාවො නානුමුරේට කවි කිව්වට ගිලිලා නාන්නත් බය තේ උඩිච්චියෝ අහසට පිඹිනා බකට් කළේයා කියමින් බකට් අඩව්වක් ඇල්ලුවා. සමහරක් නාන තොටේ සලු පාලි ඇඩම්ස් ඔන්ලි නිසා ලියන්නත් බෑලු ආයිබෝන්. රන්විල රිද්දිවිල කෙළිනා බිසවුන්ට නාලා ගොඩ එන්ට සෑහෙන්න වෙලා ගියා මයෙ හිතේ. මුන් ඊට පන්සේ ලන්ච් ඇවිත් කනවා නෙමේ බත් පිඹිනව බොලන්. ඇවරිතුමා බයවුනේ කෑම මදි වෙයි කියලා.
  1. බොහෝ කතා බහට ලක්වූ පුද්ගලික 


නා පිරිසිදු වී, සුවඳැති සඳුනුත් ගාගෙන අපි කෙළින් ම ගියේ දළදා මාළිගාව වන්දනාමාන කරගන්න. මාළිගාව වඳින්න මල්වතු පාර්ශවෙන් අපේ පන්සලේ කාලකෙට කලින් වැඩ වාසය කළ පුංචි හාමුරුනමකුත් වැඩම කළා. ඒ පහන් පත්තු වුන ගමන් ම තේවාව වෙලාවේ දළදා වැඳීම ඉතා ම අපූරු අත්දැකීමක්. එදා නම් ඇවරිතුමාට වැඩ හිඳිනා මාළිගාවට යන්න නොහැකි වුනේ සුදු ඇඳුමකින් නොහිටි නිසා. තරුපබා නම් බස්එකේ දී චේන්ජ් එකක් දා ගත්තා. නමුත් අපේ බොහෝ දෙනා වැන්දා. ඒ ගැන සිතට සතුටුයි.

කොහොමින් කොහොම හරි එදා ආරක්ෂාව තර කරලා තිබුණේ ගුවන් හමුදාවේ සංවත්සරයක් වෙනුවෙන් පැවති විශේෂ පූජාවක් නිසා. වැඩ සිටිනා මාළිගයට යන්න නොහැකි වුන නිසා මඟුල් මඩුව පැත්තේ කරක් ගහපු ඇවරිතුමාට පාසල් මිතුරෙක් වුන ජයසුරිය පියාසර කපිතාන්තුමාව හම්බවෙන්නේ ඉතා අහම්බෙන්. නලියා කොහේ ද බන් මෙහේ? යමන් මොනා හරි කන ගමන් කතා කරමු කියමින් මඟුල් මඩුව කෙළවර තිබූ නිලධාරීන්ගේ කලාපයකට ගෙනිහින් හොඳට කන්න බොන්න දුන්නා. කපිතාන්තුමාගේ සංග්‍රහ සත්කාර විඳි ඇවරිතුමාට ආවේ මොකා එක්ක ද කියලත් අමතක වුනා කියන්නකෝ. මචං මං අත්‍යවශ්‍ය රාජකාරියක ඉන්නේ. දැන් යන්න ඕන බොක්ක. ආහ් කෝ උඹලා අපේ තැන්වලට ආවත් ඉන්නේ නෑනේ. එල එල මොනවා හරි තිබුණොත් කියපන් කියලා එතුමා ඇවරිට සමු දුන්නා. අප්පට කස්ටිය කොහේද කියලා හොයලා බලද්දි පාතමාලෙන් ආපු අය පිටත් වෙලා ගිහිල්ලත් එක්ක. ඇවරිතුමා පත්තිරිප්පුව ඉස්සරහ දී නඩේ අල්ලා ගත්තා.

මිසින් ජෝනා දෙවන කොටස රඟ දැක්වුනේ එහිදී. මේපාර ජෝනා ඩබලක් වෙලා. හිතාගන්න පුළුවන් ද කවුද මේ මෝඩ ජෝඩුව කියලා. ඒ තමා තරුපබා සහ සාගර ඩබල. දෙන්නා ම ඇවරිතුමා එක්ක මඟුල් මඩුව ඉස්සරහ පිච්ච ගස් පේළිය ළඟ හිටියා. අයියේ අපි පොටෝ ටිකක් ගහන් එන්නම් කිව්ව ම මාත් හා කිව්වා. කවුද හිතුවේ මුන් දෙන්නා සෙනිකෙට හැමෝගෙන් ම වහං වෙයි කියලා. උන් දෙන්න වෙනම සූටින් ගිහිල්ලා. සින්දුව පින්වතුනි වික්ටර් අංකල්ගේ හඳපානේ.. අඩ අඳුරේ.. කාල වරෙංකෝ චාමර.

ඈවරවිතාන දැන් සුපිරිය ම ෆොක්ස් වෙලා තුම්මුනින් දාඩිය වෑස්සෙනවා හරියට කැලණි ගඟෙන් මහ මුහුදට ගලනවා වගේ. පල්ලෙහා වළාකුලු බැම්ම හරියේ මට පේනවා පොඩිහාමුදුරුවො ළඟ කස්ටිය පේළි පේළි පේළි සැදී කුටු කුටු ගානවා. යකුනේ ගිය දිහාස් එකකින් වරෙව් මගේ සායම යවන්නේ නැතුව. දළදා හාමුදුරුවන්ට ම ඔප්පු වෙච්චාවෙ ආයිබෝන්. මාළිගාවේ සිල් සුවඳට ඉව අල්ලමින් ඉස්සරහින් පේන නාථ දේවාලය දිසා හිස් බැල්මක් දාගෙන කල්මරමින් ඉද්දි ඕන් හීනෙන් වගේ ඇහෙනවා මේන් මෙයා මෙතන. ඇති යන්තන් තොපි ඩබල තාම ඉන්නවා. මං හිතුවා අල්ලපු වැටේ කරාටි පන්තියට ගියාවත් ද කියල. ආහ් නෑ නෑ. කරාටි ක්ලාස් අද නෑ. සාගර හැරෙන තැපෑලෙන් උත්තර දුන්නා. අබ කෑව මිනිහට නේ දන්නේ ආයිබෝන්.

ආයෙත් පිළිවෙලකට පැක් වෙචිචි අපි සවස කෑමට ජිනදාස අංකල් ළඟ නැවතුනාමත් සිරා කතා ටිකක් වුනා. සින්දු කියලා වෙනම ලෝකවල හිටි අපේ කස්ටිය ටොයිලට් මාරු කරගෙන. දවසේ අවසාන භෝජන සංග්‍රහය හෙවත් සහභෝජනය වූ එය රටේ මහ එකාගේ ප්‍රියතම කෑම වන ආප්පයෙන් හමාර කරන්න හිතාගත්තත් කොත්තුවක් දෙකක් හේමත් පල්ලම් බැස්සා. ආයෙත් ගෙදර එනකම් ම නොනවතින ගීත රැල්ලක් සමඟින් දනමන පොබයන යාමේ සත්සර රාව නැංවූ ගුනරතන ගුරු චාරිකා 2018 ඒ ආකාරයට නිමා වුනා.
සොමියට වරෙන් පුතා සීට් නැතත් බස් එකේ....! මයිනා ඒත් එල්ලිලා කියන්ඩකෝ... කුජීතයි මෙයාලා

නිකම් හිතලා බලන්න මෙයාලා මේ සිද්ධිය වුනේ 2018 දෙසැම්බර්. දැන් බ්ලොග් ගත වෙන්නේ 2019 ජුනි. තථත්‍ය කාලය සහ බ්ලොග් අවකාශය අතර මාස ගණනාවක පරතරයක් ඇති බව පේනවනේ?


Thursday, June 13, 2019

රුසිරු පුතා දුන් ආතල් රශ්මි කදම්භේ හෙවත් රැවුල ගිනිගත් වෙලාවෙ මාල්බොරෝ පත්තු කිරීම (ගුරු චාරිකා 2)

 පස්සේන් පහු අපිත් මයිනාගේ සුම්බා ක්ලාස් එකේ සාාජිකත්වය ගත්තලු.. ලස්සනට ඉන්න එපෑය..
අර ඈත්න්ම ඉඳන් වස්සානයට අතවනනා දෙන්නා පේනව ද?  

මයිනාස් ද සුම්බා ගුරු පටන් ගත්තු වැඩේ අවසාන වෙද්දි මුළු නඩේ ම පොරගෙ පන්තියේ. බොරු නම් මේ තියෙන්නේ සාක්කි එක්ක ම. නවන දිගහරින එක අපේ අයට අලුත් දෙයක් නෙමෙයි. කොහොමත් තුන්සිය හැට පස් දවසේ ම නයිමල්ල එළියට අරන් දිගට දිගේ පාර පුරා නයි ඇරීම මෙයාලාගේ වෘත්තිය නේහ්.

දැන් කට්ටිය ඉන්න විවිධාකාර මුද්‍රා සැලකිල්ලට ගත්තා ම මයිනාස් ගුරු ජීගේ සුම්බාව නිසා සම්බල් වුන ශරීර කූඩු ගැන හිතා ගන්න පුළුවන් නෙව. ඇවා ඉන්නේ දණපොල්කටු දෙක ම පොරෝගෙන. පොට ගිහිල්ලා පින්වතුනි, පොට ගිහිල්ලා. හරියට හන්දිපත් රුදාවේ ඉස්මුරුත්තයට ඇවිල්ලා වගේ. උත්පල තඩියා ස්ට්‍රෙචින් පාර නවත්තපු තැන ම හිටන් ළාවට හිනා වෙන්නේ හිනා නොවී බැරිකමට. ඉදිරියට හැරිලා හිටි තරුපබා කකුල් දෙක මාරු කරගෙන හරි බරි ගැහෙන්නේ යන්තම් ඉවරයි කියාගෙන. මොකා පදිරි වුනත් පුරුස දහිරිය අරන් පපුව ඉස්සරහට දාගෙන ඩම් එකෙන් ඉන්නේ අභිමානවත් නාලන්ද පුත්‍රතෙමේ රුසිරුවා විතරයි. මයිනාගේ විරිත්තන මූණ අහන්නේ තොපිට සතුටුයි ද දැන් මිසක් අමාරු ද බන් කියලා නොවන බව පැහැදිලියි නෙව?

මේ පින්තූරේ ඈතින් ම අත වනන පෙරකලේ තරුණ මෙකලේ මැදි වියේ ජෝඩුව පේනවා නේද? අන්න බලන්න පින්වතුනි, ලෝක ස්වභාවය තේරුම් ගත්ත ආදර්ශමත් විවාහක යුවලක්. දැන් වස්සානයට අත වනලා මඟ බලන් ඉඳලා අහවර නිසා උද්‍යානයේ කෙළවරට ම වී ඉන්න අපූරුව? සමනල්ලු පස්සේ දුව පැනපු කාලේසමාප්ප වුණ බව දැනගෙන අපි අයින් වෙලා පයින් යමු පුතී කියාගෙන කොන් වෙලා හිටියාට ඒ දෙන්නා දෙමාල්ලොත් මේ බජාර් එක හොඳ ම කුකුල් කකුල් දෙකක් තමා.

කස්ටියට මේ වෙලාවට තේ එකක් දෙන එක අපේ සිරිත. බෙලිමල් කඩ බර ගාණක් තිබුණ නිසා අපි බෙලිමල් දෙන්න සෙට්වුනා. ඒ අතරේ පද්මි අක්කා ගෙදර ගෙනියන්න හකුරු ෂොපින්. ආහ් ජජරි බජිරි. හොඳ ම කිතුලක් ද මෙයා? ජජරි නෙමේ කොල්ලෝ ජැගරි, ඉංග්‍රීසි ගුරුතුමී පත්මි මැඩම් දොස් නිදොස් කළා. මොන බජරියත් ෂුගරි ෂුගරි තමා. කස්ටිය සීනි කර කළ කිතුල් හකුරුත් ගත්තා.

හොර පාරෙන් ඇතුලු වුනාට අපි හරි පාරෙන් එළියට ආවා. බස් එක පාර්ක් එකේ තිබුණ නිසා හැමෝ ම නැඟ ගත්තා. ඒත් ජෝනා තාම නෑ කියාංකෝ. මේ ට්‍රිප් එකේ එහෙම ජෝනා මොඩල්ස්ලා තුන් දෙනෙක් අවස්ථා දෙකකදී ඇවරිතුමාට ඉතාමත් අගනා වටිනා රශ්මි කදම්බේ කියාගෙන රැස් විහිදෙන ආතල් සමුදායක් තිලිණ කළා. පළමු අවස්ථාවේ දී උදේ උම්බෑ කියපු තකතීරු වෘෂභරාජ තෙමේ වන වෙන්ඩ වෛද්‍යාචාරී රොසයිරෝ මැන්දිස් පික්ෂු පුත්‍රයා සෙන් සැපදෙන් වුනේ. දැන් සියලු දෙනා බසයට නැඟලත් මූ නෑ. ෆෝන් වැඩ කරන්නේත් නෑ. පිවිසුම් මාර්ගය දිගේ අපේ සාගර බ්‍රෝ ගිහින් බැලුවා එහෙත් නෑ. මොන මකබාවක තොළොංචි වුනා ද කියලා නෑ.

අංගානවන් දෙන්න වෙනුනට මූ පැන්නාවත් ද? අනේ දෙයියනේ... මෙලෝ යකෙක් පාරේ නෑ. අපේ පැත්තට බල්ලෙක් විතරක් එනවා. දැන් මේකෙන් ගම්‍යමාන වෙන්නේ කුමක් ද?  සාම කුමාරයාව බල්ලො කාලා හෑ.. හෙළට ගිය අඩි පාරවල් විතරයි ආපුවා නෑ. රැවුල ගිනිගත්ත වෙලාවෙ මාල්බොරෝ පත්තු කරන්න එපා බන්ස්. බීඩියත් රුපියල් තිහයි. ලොල්. කොල්ල නෑ නේ බන්.. කොල්ලා නෑනේ බන්...!!!

අන්තිමේදී නඩයේ සැමගේ ප්‍රීති ඝෝෂා මැද මූ එනවා කියන්නකෝ අස්පයා මැරිච්ච කව්බෝයියා වගේ. කොහේ ද ඉබ්බො ගියේ. මං ඉතිං එතන බලාන හිටියා. හා හා දැන් ආවනේ. කමුද කේන්ති යන්න ජුජුප්ස් කෑල්ලක් චන්ද්‍රලතා ටීචර් සමාදාන විනිශ්චයකාර තැන හැටියට ඉදිරිපත් වුනා. අන්තිමේදී ප්‍රමාද නෝන්ඩිය ජුජුප්ස් කෑල්ලෙන් වහගෙන කස්ටිය පිටත් වුනේ කොත්මලා ජලාශය බලන්න. (ඇවරිට නම් කොත්මලේ සහ වික්ටෝරියා ටැපලෙන සින් එකක් තියේ)
පාලම උඩ කංකාරිය....
ඔය කිඹූලා පේන්නේ නැද්ද බොලව් විජහට ගොඩ වරෙව්.
.!

ඒ අතරේ නැවතුම දෙහදු කඩුල්ල ළඟ. මෙතන තමා සුද්දා ගල විදින්න කලින් ටෙස්ට් රන් එකක් කරපු තැන. සුද්දා මේක විදලා බැලුවා කඩුගන්නාව විද්දොත් කෝමට තියේ ද කියලා. මේක ෂේප් නිසා ඒකට අත තිබ්බා. නැත්නම් සුද්ද වුනත් නිස්කාරනේ රිස්ක් එකක් ගත්තේ නෑ. මේ ආදී වශයෙන් ගජබින්නාලංකාරයේ තවත් පිටුවක් පෙරළමින් හිටියේ වෙනකවුරුත් නෙමේ අපේ උප්පල තඩියා.

මිත්‍යාදෘෂ්ටිකයන් වෙනුවෙන් අපි ඇත්ත ලියලා තියන්න එපෑය. පැරණි ලංකා රාජ්‍ය බෙදා තිබුණ රුහුණු මායා පිහිටි රටවල් තුනෙන් රුහුණු රට ඉදලා මායා රටට පිවිසෙන දොරටු හතරක් තිබිලා තියනවා. කඩදොර, වටදොර , නියම්ගම්දොර, ගල්දොර කියලා. නමුත් දැනට ඉතිරි වෙලා තියෙන්නේ මේ කඩදොර එහෙම නැත්තම් දෙහදු කඩුල්ල කියන ස්ථානය විතරයි. කොත්මලේ වැදගත් වෙන්නේ දුටුගැමුණු රජතුමාගේ කාලය නිසා බව අහලා ඇතිනේ. පූජාවලිය හා රාජාවලියේ සඳහන් අන්දමට දන්ත ධාතුන් වහන්සේ කොත්මලේ ප්‍රදේශයේ පුස්සැල්ලපිටිය සඟවා රැකගෙන තිබුණ නිසා කොත්මලේ අධි ආරක්ෂිත කලාපයක්. මේ දේවල් මෙච්චර ටස්කෙට ම ඇවරි කියන්නේ මහාවංශකරුගේ දෙවන භාගයේ වීරයා ගැමුණු රජතුමා නිසා. නැත්නම් පරිච්ඡේද එකොළහක් වෙන් කරන්නෙ නෑනේ? පළමුභාගයේ වීරයා පණ්ඩුකාභය.

ජනප්‍රවාද වලට අනුව ගැමුණු කුමරා කන්ද උඩ කෝට්ටේ ප්‍රදේශයේ ඌරු පැලැස්ස (අද කොටගේපිටිය ගම) ගම ප්‍රධානියාගේ නිවසේ සැංගි සැංගී ඔච්චම් කරන කාලෙ තමා ගම්ප්‍රධානියගේ රූබර දියණිය රන් මැනිකා ඒ සින්දුව කියන්නේ. (හැංගි හැංගී ඔච්චම් කළා හොරැහින් මගේ සිත අස්සේ...) හැබැයි මේක ටිකක් සීරියස් සම්බන්ධයක්. රජා වුනාට ගැමුණුවා ගොපලු කොලුවෛක් වගේ වෙස්වලාගෙන හිටියේ. අර කාවන්තිස්සට ආභරණ යවලා පස්සේ පොර වගේ මිනිස්සු ඉස්සරහට ආව මිසක්. හරියට ම කිව්වොත් එන්න වුනා.  මොකද කාවන්තිස්ස රජ්ජුරුවන්ගේ මරණින් පස්සේ මොණරාගල කන්දේ සැඟවිලා සේනා සංවිධානය කළ ගැමුණු කුමාරයා හොයාගෙන කඩොල් ඇතා ඇවිත් දණ ගහලා පිටේ නඟින්න කිව්වලුනේ. ඒ කාලෙ ගැමුණු කුමාරයා ගොඩක් කුඹුරුත් අස්වද්දලා තියෙනවා. ඔය මාවෙල හෙවත් මහවෙල එහෙම එකක්. දෙහදු කඩුල්ල ළඟ ගැමුණු කුමාරයා තමුන්ගේ රාජකීය අසිපත සැඟවූ බවත් වංශකතාවේ සඳහන් වෙනවා. දැන් කස්ටියට උද්දික ප්‍රේමරත්න දෙහදු කඩුල්ල පහු කරනවා පේනන ඕනෑ...ලොල් 
සුද්දදා ගල විදින්න ට්‍රේන් වුනේ මේක කරලලු
දෙහදු කඩුල්ල
විශිෂ්ට ගීත රචක මර්වින් සේනාරත්නයන්ගේ පද සංකල්පනාවක් ඇවරිතුමා මේ සලාදයට එකතු කරන්න හිතුවා. ගාමිණී කුමාරය හා රන් මැණිකාගේ පෙම් හබයක්. මේක අපි පොඩි කාලෙ ට්‍රිප් යද්දි හරියට කියැවුණ ගීයක්. මොක ද ඇවරිගේ මාමා දොස්තර ගාමිණී අල්විස් නිසා එම මැතිනිය දොස්තර සිරිමාවෝ ඒ සම්බන්ධය ගැනත් ඒකාලෙ බය වෙලා නිතර මේ සින්දුව කිව්වලු. පස්සේ එයාලගේ ළමෝ, ඒ කිව්වේ අපේ අක්කලා අයියලා දෙන්නට හින්ට් එකක් හැටියට මේ ගීතය අනිවා ට්‍රිප් යද්දි කියනවා.

මාගම් පුරේ ඉඳන් ආ ගාමිණි කුමරුවනේ
පෙම් කෙරුවාට බයයි දැන් නම් මගේ හිතට අනේ
ඔබ බය වෙන්න එපා මලය රටේ මැණික මගේ
මගේ නැත ආදරයක් අන් ළඳකට ඔබට වගේ

ඔබ වෙස් වළා ඇවිත් මා රවටා ඇයි දුක දෙන්නේ
ඇයි ළතවන්නේ ප්‍රියේ මම නැහැ ඔබ අත්හැර යන්නේ
රජවාසලට මේ බව සැළ වුනොතින් මොනවද වෙන්නේ
මොනවා වුනත් මැණික පණ වාගේ මං රැක ගන්නේ

සිංහලයේ පිනටයි කුමරුනි ඔබ ඉපදී ඉන්නේ
රට, දැය, සමය රකින්නයි මා මේ හැටි වෙහෙසෙන්නේ
කාවන්තිස් රජුගෙන් පසු ඔබ නොවැ රජකම ගන්නේ
නැහැ මගේ රන් මැණිකෝ නුඹටත් රජ සැප වරදින්නේ

මාගම් පුරේ ඉඳන්... 

එතනින් අපි කෙළින් ම ආවෙ කොත්මලා ජලාශ නැරඹුම් කවුලුවට. කූඩැලි භීතිකාව සැරට ම ගියේ ඒ වෙලාවේ. දවසේ පළමු කූඩැලි වාසනාවන්තයා වුනේ අමිල අයියා. නඩේ ඈයෝ නැරඹුම් මැදිරියේ පැය ගාණක් ගත කළේ පොටෝ අල්ලන ගමන්. එහිදී තමා රෝයල් හෝටල් ජාලයේ හිමිකරුවන් වන උපුල් ජයරත්න කුළුපග දායක මහතාගේ පුත්‍ර රත්නයත් නැරඹුම් මැදිරිය බලන්න ඇවිත් තිබුනේ අහම්බෙන්. ආගිය විස්තර කතා කිරීමෙන් පස්සේ එවෙලේ ම පේරාදෙණිය තානායමට කතා කරලා පොඩි හාමුදුරුවන්ගේ දානයත් සෙස්සන්ගේ දිවා ආහාරයත් එතුමා සූදානම් කළා. නැරඹුම් මැදිරියෙන් පස්සේ වේල්ල දිගේ කෙළවරට යන්න අපි කන්ද බැහැලා පිවිසුමට ආව.


සලාදයේ ප්‍රශ්නය 
කරාටේ පාරක් කෑවේ මේ දෙදෙනාගෙන් කුමන යුවතිය ද?
ඔබේ පිළිතුරු ඇවරිගේ සලාදය, තැ/පෙ 1031, නෙප්ලන්තය වෙත යොමු කර අගනා වටිනා කළු පටියක් දිනා ගන්න 


වැල් පාලමේ සුම්බා පන්තිය හෙවත් කටු කැලේ ගාල නොලිහා ආදර කඳු තරණය (ගුරු චාරිකා 1)

මයින ඇල්ල සෙල්පිය....

ඇවරිතුමාගේ වර්ෂාවසානය බොහෝ විට චාරිකාවලින් තමා නිමා වෙන්නේ. මොකද වසර පුරාවට ම තියෙන ඇනුවල් ටික ඉවර කරගත යුතු නිසාත් යුනි සෙට් එකත් පවුලෙ සෙට් එකත්, දහම් පාසලේ සෙට් එකත් එක්ක යන්න වෙන චාරිකා සමඟින් තමා වසර අවසාන වෙන්නේ. දැන් 2017 නත්තලට අපි හිටියේ හෝර්ටන් තැන්නේ. මෙදා පාර කල්පිටියේ වගේ. ඒවා දැන් ඇනුවල් වෙන සාමාන්‍ය දේවල් බවට පත්වෙලා. මේ කියන්න යන්නේ එහෙම සමාන්‍ය චාරිකාවක් වූ දහම්පාසල් ගුරුභවතුන්ගේ චාරිකාව ගැන සටහනක්.


දැන් ඇවරිතුමාගේ පණහට වැඩි රූමතියන් ටිකක් අබල දුබල තත්ත්වයේ ඉන්න නිසා ඇවරිතුමා මේ ට්‍රිප 2018 දී සංවිධානය කළේ එච්චර ම කැමැත්තෙන් නෙමෙයි. 2018 ඇවරිගේ අවසාන අධ්‍යයන වර්ෂය වීමට බොහෝ ඉඩකඩ ඇති නිසාත් 2017 නොආපු පිරිස වෙනුවෙන් සංවිධානය කළ යුතු නිසාත් එය සිදු කළා විනා ඇවරිතුමා ඒ ගැන බොහෝ චිත්තාපර වූ බව කිව යුතුයි. අතකින් ඇඩ්ලින් හපුආරච්චි මෑණියන්ගේ වියෝව, සුසිලා අබේසේකර, රණසිංහ ගුරු මෑණියන් අසනීප තත්ත්වයන් මත සහභාගී නොවන බව දැන්වීම වගේ කරුණු නිසා ඇවරි එච්චර සතුටු වුනේ නෑ වැඩේට. නමුත් අපේ තරුණ ගුරුවරු සෙට් එක එක්සත්ව එක්සිත්ව හිටි නිසා වැඩේට බැස්සා. විශේෂයෙන් ම ප්‍රධාන සංවිධායිකා වින්දනා මැතිනිය වැඩේ නොකළොත් ඇවරිව චකබ්ලාස්ට් කරන තැනට පත් කොට තිබූ නිසා ඩොප්පි නකින් කියාගෙන සංවිධාන කටයුතු සිදු කළා.

වමේ සිට රෝස්මේිරි මිය, කුසුමා විජේතුංග මිය, මාලනී රණවක මිය සහ චන්ද්‍රලතා ෆොන්සේකා මිය
ඇවරිතුමාගේ කරුණා නිධාන වූ 50ට වැඩී රූමතියන් පෙළ...
 
යෝජිත දිනය වුනේ දෙසැම්බර් අට වෙනි සෙනසුරාදා වෙද්දි කවදාවත් නැති තරමේ කැන්සලේෂන් ප්‍රමාණයක් නිරීක්ෂණය කරනවා. කොටින් ම බස් එකකට පවා මදිවන තරමේ සෙනඟක්. සූදානම් ශරීරෙන් කියලා ඇවරිතුමා බස් එක වෙනස් කරලා තිස් දෙනෙකුට දාපු ලන්ච් ඕඩර් එකත් කැන්සල් කරනවා. කෑම මගින් ගැනීමේ අවදානම ඇවරිතුමා දරා ගන්න හිතුවා. අවසාන සිකුරාදා සවස වෙද්දිත් දහ අටක වගේ හෙඩ් කවුන්ට් එකක් ආවෙ. කාරි නෑ කියලා ඇවරිතුමා ඊළඟ වැඩ ටික කරගෙන ගියා. හැබැයි බස් එක දහ අට දෙනාට හොඳින් පිරිමැහුනා. දිනයේ සැප දීමේ කලාවේ පළමු වෙඩිමුරේ පත්තු කළේ වින්දනා මැතිනිය.
පේ සුම්බා පන්තිය..
නමනවා... දිගඅරිනවා.. // නැමුවා...ඇරියා..//

ඇවරිතුමා සියල්ලන්ට ම එන්න කියලා තිබුණේ පාන්දර හතරට. කොත්මලේට යන්න සූදානම් කළ චාරිකාව පටාන් ගද්දි වැඩිහිටි ගුරුභවතුන් වෙලාවට ඇවිදින් තිබුණා. වින්දනා මැතිනිය සියලු දෙනා නැගිට්ටවන්න බාර ගත්තාට මොකද ඒ මලහොත්රාව නැඟිටිද්දිත් පහට කිට්ටුයි. අනිකා උත්පල හතරේ ඉඳන් ලක ලැහැත්ති වෙනවා. පහටත් ඇවිත් නෑ. මේ තත්ත්වයන් ඇවරිතුමාට අලුත් දේවල් නෙමෙයි ඉතිං. ගමේ හොරණෑවල සද්දෙ ඉවෙන් අඳුනන ඇවරිතුමා කවුරු ආවත් නාවත් වැඩේ ගොඩ දැමීම ගැන පුදුමාකාර විශ්වාසයක් තියාගෙන ඇති නිසා ඔරුව පෙරලුනත් ලයිෆ් ජැකට් ඕනවෙන්නෙ නෑ. (මල්වඩම් මිසක් ලොල්)


චාරිකාවේ සැපවර්තී ආතල් චක්‍රවර්තී වුනේ අර තාලෙකට ගීතයක් ගායනා කරන්න බැරි ගීත කතාකරවනලාගේ රුසිරු මෙන්ඩිස් වෙන්ඩ ඩොකා පුත්තරයා. ඒ ගල් ඉබ්බට පාන්දර හතරට යනවා කියලා නැඟිටපාන් කිව්වට මේකා නෙමේ නැගිට්ටේ. අන්තිමේදී බස් එක පැය භාගයක් විතර පොරගේ ගේ ඉස්සරහා. ඉතිං හිතාගන්න පුළුවන්නේ. අපේ වැඩිහිටි ඇත්තො ඇවරිතුමාගේ ඉෂ්ට දේවතාවන් නිරන්තරයෙන් ම සිහිපත් කිරීම සාධාරණ නොවැ. කිතුල්ගල, ගිනිගත්හේනෙන් කොත්මලේ වඳින්න ගිය අපේ නඩේ කරවනැල්ලෙන් හරවපු ගමන් ම නවත්වන්නේ මයිනා මහතා. ඔය අස්සේ තියෙනවා ලස්සන දිය ඇල්ලක්. අපි ගිහින් බලමු.

මෝනින් වෝක් එකට කියාපු ඇඩ්වෙන්චර් රයිඩ් එක. ඒත් හැබැයි වැඩිහිටි කස්ටියට ඔය කඳු නගින්න බැරි නිසා, තරුණ සෙට් එක විතරක් මේ වැඩේට යමුයි කියලයි කතා කළේ. මයිනා මෙච්චර හොඳට මේ දුර්ග මාවත ගැන දන්නේ කාත් එක්ක හරි ආදර කන්දක් තරණය කර ඇති බව කස්ටිය කතා වෙද්දි ඇවරිතුමා මූලික අවධානය යොමු වුනේ පොඩි හාමුදුරුවන්ගේ හීල් දානය ගැන. සාමාන්‍යයෙන් සුව පහසුවට දානය වළදන්න පුළුවන් තැනක් අපි සෙට් කරන්න ඕන. ගිය පාරක කඩුගන්නාවේ ගැමි බොජුන්හලේ වගේ. දැන් මේ තකහනියේ එහෙම තැනක් හොයන එක ලේසි නෑ.

මහවැලියේ සිට ඇල්ලට යන ගඟ දිගේ චාරිකාව....

ඒවගේ කුජීත අවස්ථාවල ඇවරිතුමා කරන්නේ කිලෝමීටරක් හරි කමක් නෑ පයින් ඉදිරියට හෝ පසුපසට යාම. පස්සේ කෝල් කරල වාහනය එතැනට ගෙන්වා ගද්දි පහසුකම් සපයන්නාට බටර් ගාලා, අයිසින් ගාලා හිත හදලා, නමින් කතා කරන තැනට ගෙනත් එයාව පවුලේ කෙනෙක් ගානට අරන් ඉවරයි. එනිතින් ඇන්ඩ් එව්රිතින්ග් ‍ෆෝ යූ තමා. වංගුවක තිබුණු සැබෑ සිංහල ගැමි අවන්හලක් දැක්ක ඇවරිතුමා ප්‍රීතියෙන් පිනා ගියේ එය වැඩේට අයිඩියල් නිසා. ලී වලින් සෑදූ බංකු කිහිපයකුත් තිබුණා. ඊට පිටිපස්සෙන් තිබුණ ගෙයි කස්ටිය හිටියා. නමුත් අවන්හල තාමත් විවෘත කරලාවත් නෑ. කමක් නෑ. කොස්සක් ගත්තු ඇවරි ඉස්සෙල්ල ම කළේ අතුගාන එක. ඒකත් ප්ලෑන් එකේ කොටසක්. ඔන්න ඒ වෙද්දි පිරිමි පරාණයක් ඇතුළට ආව. ආහ් කවුද මේ මල්ලි අපි දවල් කෑම දෙද්දි උදේ එකොළහවත් වෙයි.

ආහ් ගුඩ් මෝර්නිග් අයියා, අපි මේ වන්දනා ගමනක් යන ගමන්. අපේ හාමුදුවන්ට හීල ගන්න තැනක් සූදානම් කරන්නයි බැලුවේ. මේක පොඩ්ඩක් අතුගාලා ගත්ත නම් හරි. කමක් නෑ නේද අයියා. බස් එකට එන්න කිව්වට. ආදී වශයෙන් ටෝක්ස් කරද්දි අයියා බෑ කිව්වේ නෑ. පොරට කට අරින්න දෙයක් නෑ අපි බලහත්කාරයෙන් ම ඇතුල් වෙලා ඉවරයි නේ. කෝල් කරපු ගමන් බස් එක එතන. වැඩිහිටි ගුරුවරු කෑම කද්දි තරුණ සෙට් එක කූඩැල්ලො බේරමින් ජංගල් වෝටර්ෆෝල් ට්‍රෙක් එක කළා.

පාලමකින් එතෙර වෙලා වංගු සහිත කැලෑ පාරකින් ගියපු අපි, ගස් කපා දාපු තැනකින් ඉහළට නැගලා නමක් නැති මයිනාගේ දියඇල්ල වෙත යන ගමන ඉතා ලිස්සන සුළු එකක් වුනා. අපි ඉහළට ම ගිහින් ෆොටෝ කෑල්ලක් අල්ලා ගත්තා. ඉතාමත් චමත්කාරජනක අත්දැකීමක් විඳිමින් සියලු ෆ්ලෑෂර් කොට හතර අතේ මානන අතරේ මේන් එන්න බෑ කියාපු වැඩිහිටි ගුරුවරු ටිකත් බැරි බැරි ගාතේ කන්ද නැඟගෙන එනවා.

ඒකෙන් ෆන් එක තවත් වැඩි වුනා. ඔය අත උස්සන් ඉන්න සොමි බෝයිස් මෙවනාත්, සාගරත්, ඇවරිතුමාත් එන පාරේ දිය ඇල්ල දිගේ ම ගඟට ආව බවත් මතකයි. පාලම උඩ හිටි අය කිඹුලෙක් දැකලා වහාම ගොඩ එන ලෙස තරජනය කරමින් එක කංකාරියක් කොළා මතකයි. අපේ පැණි මයිනා රජතුමාට අංගනාවන් පිරිවරා ගත්තා ම  ඔය කිසි දෙයක ගාණක් නෑ නෙව. එතුමා කෙල්ලො සෙට් එක වටකරගෙන සුම්බා පන්තියක් දාලා. කස්ටිය පාලම උඩ ස්ට්‍රෙචින් කරනනවා ශාන්ත. ඕකේ දැන් නවන්න... දිග අරින්න... නවන්න... දිග.. නැමුවා... ඇරියා...// ඈ යකෝ හතර විලි ලැජ්ජාවයි. දන් ගම්මුත් වටවෙලා මේ සීන් එකට. පස්සේ චමරි අක්කත් එහි ෂූටින් ආවා.

ඒ සියල්ල අවසන් වෙලා අපි කෙලින් ම ගියේ කොත්මලා සෑය (මහවැලි මහා සෑය) වඳින්න. අපි යද්දිත් පහළ වාහන අංගනය හදන නිසා සෑය ළඟට ම බස් එක ගන්න පුළුවන් වුනා. ඇවරිතුමා නිල් මානෙල් මිලට ගන්නවාත් මතකයි. කොත්මලා සෑය වඳින්න ටාටා 909 බස් එකකින් ඇවිත් තිබුණා. ඒ අත්දැකීමේ අඩුපාඩු නැවතත් හොයා ගන්න එක තමා මේකෙ අරමුණ. උදාහරණයක් හැටියට කඩදොර විහාරය බලන්න පුළුවන්ද කියලා ආසාවක් හිතේ තිබුණා. නමුත් ඒක ඉඩෝර කාලෙ නොවන නිසා බැරිවුනා. හැබැයි දෝංකාරය ඇහුවා. හිත පිරෙන්න ගාථා කියලා වන්දනා කළා ආදී බොහෝ පින්කම් සිද්ධ කරගත්තා. ආහ් තවත් ජීවිතේකුත් බේර ගත්තා නේහ්...

ඡායාරූප අනුග්‍රහය නිල්මාල් ප්‍රොටෝකැචර්ලු... 
ඒකේ යටගිය කතාව ඉතාමත් රසවත්. අපිත් එක ආපු අංගනාවක් තමුන්ගේ ගෘහ ජීවිතේ ගැනන කළකිරිලා කොත්මලා සෑයෙන් පැනලා ජීවිතේ තොර කරගන්න අර සෑ මළුවේ අවසාන ගැට්ට හරියට ගිහිල්ලා උඩු කරණමක් ගහන්න ලෑස්ති උනාලු. ඔන්න ඒ වෙලාවේ ටයිටැනික් නැවේ හිටිය ජැක් කොල්ල හරියට ම රෝස් කුමාරි අත්ලන්තික් සාගරේට පනිද්දි  කෙස්සෙන් අල්ලා ගත්තා වගේ ඒ කෙලීව අල්ලා ගෙන මේම කිව්වලු. පැනලා මළත් නඟා සාක්කියක් නැතුව මැරුණා ම කිසි ලකයක් නෑනේ ලංගී. එහෙම නෙමේ. සෙල්ෆියක් ගහලා, හෑෂ් ටැග් ගේම් ඕවර් වගේ එකක් දාලා සතුටින් මැරියල්ලාකෝ බන්ස්. පාපයක් නෑනේ. එහෙම කියලා කාගෙත් හිත හොඳ මෙවන් කොලූ ඒ ගර්ල්ස්ලා ගැන්සියත් එක්ක  ප්‍රයිවෙට් ෂූට් එකක් පටාන්ගෙන. අනා සෝ කියුට් සැල්පී අනේ වගේ කිය කිය ඉඳලා අන්තිමේදී ඒ කෙලීට හෙළට පනින්න අමතක වුනාලු බන්ස්. වැරදිලා හරි මෙවනා ජීවිත දානයක් කළේ එහෙමයි පින්වතුනි. කිච්චෝ මනුස්ස පටිලාභෝ ආදී වශයෙන් ධම්ම චින්තාවක් කියාගෙන පොර ටෝකක් දීගෙන මෙවන් අංගනාවන් පිරිවරා බසයට ආවේ රටක් රාජ්ජයක් දින්නා වගේ.
මේක තමයි ඒක..
බලන්නකෝ පෙන්ස් මෙවන් බෝයිස්ගේ ඉස්මයිල් එක.
බුදාරා - දැන් අපි එතකොට පනනින්නේ නැද්ද ?
පස්සේ ඉන්න කොල්ලා (පසිඳු) - හෑ දැන් මෙතනින් ද මේ ඩබල පනින්න හැදුවේ ?????