[Episode 2]

GB – 8464 ටාටා කැබ් රියෙන් සිවිල් පිට පොලිස් නිලධාරීන් දෙදෙනෙක් සරසවියේ නව මුරපොළ අසලට පැමිණියේ ඔය අතරේ. පැමිණි විගස කඳුළු ගෑස් විදිනයන් දෙකක් ඒ දෙදෙනාට තෑගි කරන්නට කොස්තාපල්වරයෙක් කටයුතු කළා. නිලධාරීන් දෙන්නාගෙන් ම නිදිමත පෙරෙනවා. කතා කරලා බැලුවම ඒ ඩබල වෘත්තිය කඳුළු ගෑස් ප්රතහාරකයෝ දෙන්නෙක්. ඒකයි විශේෂයෙන් ම ගෙන්වා ගෙන තියෙන්නේ.
වලියට මුල් ම මාධ්යග ආවරණය ලබා දුන්නේ සිරස. කළු හාදයෙක් නිල් ජැකට් එකක් දාගෙන සිරස ලාංජනය දරන කැමරාවක් පොලිතින් මල්ලක ඔබා ගෙන ඇවිදින් හිටියා. NTV සහ ස්වාධීන රූපවාහිනිය පැමිණ වැඩි වෙලා නොහිට යන්න ගියා. මුල සිට අග දක්වා සිටිමින් අ ටු z යුධ බිමෙන් රටට වාර්තා කළේ සියත ටී.වී කණ්ඩායමයි. චාටරේ කන ගමන් සියතේ සහය කැමරා ශිල්පි සංජීව අපි එක්ක කතාවට වැටුනා. “මචං මොකද මේ කේස් එක?” ‘දන්නැද්ද ලොක්කා මණ්ඩලේ කචල්නේ??’ “මොකද උඹලට ළඟදි එග්සෑම් එකක්වත් තියෙනවාද?” පොර නක්කලේට ඇහුවා. ටික වෙලාවක් කතා කරගෙන යන කොට මෑන්ස් අලගිය වැලගිය මුලගිය සියල්ල වමාරන්න ගත්තා. ‘දැන් බ්රේිකින් නිවුස් එකක් දැම්ම ද?’ අපිත් හීනි සාටරයක් දැම්මා. “කොහේ ද බං මේ මදියි. අඩුම තරමේ එකෙක් මැරිලා පහක්වත් හොස්පිටලයිස් වෙන්න ඕනෑ.”
කනින් කොනින් කඹ ඇදිල්ල ගැනත් පොරට ආරංචි වෙලා තිබුණා. මිනිහට අමාරු වුනේ සිද්ධියේ විවිධ අවස්ථා එකම නූලකට අමුණ ගන්න. “මල්ලි එතකොට ඊයේ මොකද වුනේ?” තවත් අතුරු ප්රිශ්නයක් ‘ඊයේ අපි විද්යා පීඨ කෙරුමෙකුට නසරානි වෙන්න නෙළුවා. අද ඉතිං මේ ඒකට රිටන් එක දෙනවා. ඉල්ලුම සැපයුම න්යායය වගේ මේක හරි සරලයි. උන් ඉල්ලුවාම අපි දෙනවා, අපි ඉල්ලද්දි උන් දෙනවා” එකෝන් එකේ පොද්දෙක් පැහැදිලි කළා. “හරි දැන් අරක ද විද්යාඅ පීඨය?” සංජීව බුවා ජිම් එකට අත දික් කළා.මම ඔළුවේ අත ගහගනිද්දි පොද්දා විස්තරේ කිරීම සිදු කළා. ‘නෑ.... නෑ... අයියා අරකයි විද්යාට පීඨය. ඔය ඉන්නේ රනර්ලා ඔක්කොම සෙට් වෙලා’ හ්ම්..... උන් චන්ඩිද? වයි නොට්? අතක් නම් අතක්, පයක් නම් පයක්, සරුවාංග නම් සරුවාංග, අංග ඡේදන නම් එහෙම. ඕල් ඉන්ක්ලූසිව්. එහෙමයි කියලා අපිත් සෙකන්ඩ් වෙන්නෑ. එළ බොක්ක ආ.. පොද්දා සුපුරුදු පරිදි කට මැත දෙඩෙව්වා.
“මොනවා උනත් උඹලා හරියට ගහගන්නවත් දන්නේ නෑ. බලපන්කෝ අර ජ’පුරේ නියමෙට ගහගන්නේ? පැයයි දෙකයි සේරම ඉවරයි. හරි සනීපයි. සුවදායකයි. ඒකට මෙහේ. පැය බාගෙකට එක ගල් පාරයි. අපි ජ’පුරේ වලි කවර් කරලා කැලණියට ආව ම නිකන් එක දිගට ටුවෙන්ටි බලලා වන් ඩේ මැච් එකක් බලනවා වගේ. හරි ම බෝරින්. සියතයා නසරානි ටෝකක් දුන්නා. ආන් මල්ලී, කියනකොට ම සිරා පාරක් ගැහුවා. කියාගෙන ම බුවා වාශ්ප වුනා.
ආයෙත් ගැටුම උත්සන්න වුනා. පහළ ඉඳන් ආපු ත්රී විල් කාරයෙකුට පොලිස් නිලධාරියා අත දාලා නවතින්න අණ කළා. “එහේ ගහගන්නවා. වටේ පාරෙන් යන්න.” නිලධාරීයා කිව්ව ම “නෑ මං ගමේ කෙනෙක්. මට යන්න ඕනෑ.” වීලරේ සත්තමක් දැම්මා. “හහ්... ඔයා දන්නව ද ඉල්ලන් කෑම? ඉන්ෂුවරන්ස් එක තර්ඩ් පාර්ටි නේද? කමක් නෑ. යනවා යනවා. හැබැයි කුඩු කළොත් අපි නෑ.” මිනිහා පාර ක්ලියර් කරලා අපි හිටපු තැනට ඇවිත් මෙහෙම කියනවා. “වෙපන් එක තිබුණට මල්ලි මේ වෙලාවට වැඩක් නෑ. මොකෝ මුන්ට වෙඩි තියනන්නයැ?” ඒක ඇත්ත ඒකනේ ඔයාලා කඳුළු ගෑස් ගහන්නේ නේද? අපේ හැකරයෙක් ඇහැව්වා. “ඒත් කොල්ලෝ නීතියේ හැටියට ශිෂ්ය යන්ට කඳුළු ගෑස් ගහන්න තහනම්. අපි හෙල්මට් දාගෙන හිටියත් කරුම වෙලාවට ගල් පාරක් පත බෑ වුනොත්, සොරි ම තමා.” කොස්තාපල් තම රාජකාරිමය අවධානම ගැන එහෙම විස්තර කළා. ටී 56ක් උරින් දරාගෙන, කඳුළු ගෑස් තුවක්කුවක් දෝතින් අරං, හෙල්මටයක් හිස අරා, මාස්ක් එක මුව තවරා ඉන්න කැරලි මර්දනේ කාකිකාරයොත් කැම්පස් වලි වලට මෙච්චරට ම බය නම් ලේන්සුවෙන් මුහුණ වහගෙන, ගඩොල් බාගයක් කෙළල අරින අපේ ගරිල්ලා අයියල වලියක් කිව්ව ම දත කට පූට්ටු වෙලා දණිස් පණ නැතිව සෙම දාගෙන වැටෙන්න ඕනෑ කියලා මට හිතුනා.