නොවක් අඟනන් හා ඇම්මට ක්ලොරෙක්ස් දැමීම හෙවත් වෛශාඛ දානයේ සහරාන් හමුවීම

ඔව් ඔව් හැමෝම එක ම කොම්පැනියෙ තමා... පේන්නැද්ද පට්ටන්දරේ කරේ එල්ලෙන අපූරුව ...?

සදාලය තාමත් ලියනවා ද කියලා අහන බොහෝ දෙනාට කියන්න තියෙන්නේ තාමත් ලියනවා කියලයි. නමුත් ඉතිං ඔකේෂනලි තමා. මූලික කාරණාව හොරකම් කරගන්න තරම් කාලයක් නැති එක. දැන් වෙන්න ඕන අනික් පැත්ත නමුත් බ්ලොග් ලිවීම තරම් වෙනත් කිසිවකින් ඇවරිතුමා පුද්ගලිකව තෘප්තිමත් නොවන බවත් කියන්න ඕන.

අවුරුදු නිවාඩුවත් සමඟ ආ පාස්කු ප්‍රහාරයෙන් පස්සේ දහම් පාසල ආරම්භ වුනේ ඉතාම මෑතක දී. ඒ අතරේ මෙවර සුපුරුදු පරිදි පැවැත්වෙන වෙසක් හීල් දානය ගැන ලියන්න මඟහැරුන නිසා කෙටියෙන් හෝ ඒ ගැනත් යමක් දෙසා වදාරන්න මේ වෙලාව වෙන් කරනවා. නැත්නම් කවදා හරි දවසක ඇවරියානෝ සිංහාවලෝකනයේ දී ඒ වෙසක් දානය මඟහැරිලා තිබුණොත්.

නෑ එහෙම වෙන්න බෑ. ඇවරිතුමා නැවතත් සියොළඟ දූලි ගාගෙන, කහට යහමින් උලා ගනිමින් මෑණියන්දෑට වද දෙන පෝරප් පෝ ජාතියේ කැරැට්ටුවක් බවට පත් කළ ඒ වෙසක් දානය අමතක වෙන්නේ කෝම ද? දාන ලේඛන පුරුදු පදිරි ඇවරිතුමා අතින් සැකසුනේ සිල් ඇත්තන් දහසක් වෙනුවෙන්. ආසන්න වශයෙන් ඉඳිආප්ප විසිදහසක ඇණවුමක් අප කණ්ඩායම විසින් කළමනාකරණය කළ යුතු වුවත් පාස්කු ප්‍රහාරයත් සමඟින් ආරාක්ෂාව පිළිබඳ ඇති වූ හදිසි තත්ත්වයන් ගැන සලකා සිල් ඇත්තන් පන්සියයකට පමණක් දානය සකසන්න ඇවරිතුමාට උපදෙස් ලැබෙනවා. ඒ අතරේ දරුවන් වෙනුවෙන් පවත්වන සීල සමාදානය අත්හිටුවීමටත් තීරණය කෙරෙද්දි ඒ දානයන් සම්පූර්ණයෙන් නවත්වන්නටත්, තෝරාගත් පන්ති සඳහා පමණක් දානය සකසන ලෙස දැනුම් දෙන්නත් විශාල වගකීමක් ඇවරිතුමා වෙත පැවරී තිබුණා.

නිකන් හිතන්නකෝ වෙන වෙන ම දන් භාරගත් ධර්ම විද්‍යාලයේ දෙමාපියන් වන හැම දායකභවතෙකුට ම පුද්ගලිකව කතා කරලා දානය තහවුරු කිරීම හෝ අත්හිටුවීම ඉතා ම වෙහෙසකර කටයුත්තක්. නමුත් සේවාව කියන්නේ ඒකට. සතියක් තුළ අපි හැමෝට ම අවශ්‍ය දැනුවත් කිරීම් කළා. ආයුබෝවන් මල්කාන්ති මහත්මිය, මේ සපුගස්කන්ද පන්සලෙන්, ඔබතුමිය වෙසක් හීල් දානයට භාරගෙන තිබෙන ඉඳිආප්ප පන්සීයේ දන්කද ලැබෙනවා නේද කියලා දැනගන්නයි කතා කළේ කිව්ව ම ඒ අය ඇත්තට ම පුදුම වෙනවා. සීවන්ච්චරං දෙයියනේ...? එච්රචර කර්ටසි එකක්, එච්චර වටිනාකමක්, එපමණ නිවීමක් පුදුමයි?? අනිවාර්යෙන් ම දානෙ ගේනවා සර්. එහෙම කන්ෆර්මේෂන් ගද්දි එන හැඟීම වචන වලින් කියන්න බෑ. ඒ අයටත් මාර ගටක් එන්නේ. අඩේ මුන් මෙච්චර මහන්සි වෙන නිසා දානේ ගේන්න ම වෙනවා වගේ හැඟීමක් අපි දනවනවා. මොන ප්‍රශ්න ආවත්, බෝම්බ කොහොම ගැහුවත් වෙසක් හීල් දානෙ දෙමාපියන්ගෙන් ගෙන්නල දෙන බවට ඇවරිතුමා ගත්තු වගකීම ඉෂ්ට කළේ ඒ විදියට.

සුළුතර සිල් ඇත්තන්ගේ ආරක්ෂාව තහවුරු කිරීම ඊළඟ බරපතල තත්ත්වය. ආරක්ෂක විධිවිධාන සැලැස්මක් අපිට තියෙන්න ඕන. මොක ද පන්සල හතර පස් පැත්තෙන් ම ඕපන්. එක ඇතුල්වීමක් පමණක් තියාගන්න සැපයුම් සේවා සඳහා වෙනත් මාර්ගයක් භාවිතා කරන්න. සියලු ම දෙනා සෝදිසි කර ඇතුල් කරන්න, ආදී වශයෙන් අතිශය සූක්ෂම ආරක්ෂණ සංග්‍රහයක් සකසා ගන්නා අපේ අය දෙමාපියන් ඒ වෙනුවෙන් පුහුණු කරගන්නවා. වෙසක් දවස පුරා ම දායක සභාව ඒ ඒ ඩියුටි පොයිනන්ට්ස්වල රාජකාරී කරන අතරේ අපි ඒ අයට ප්‍රත්‍ය පහසුකම් සපයමින් බලාකියාගන්න අමතක කළේ නෑ. වැඩිපුර හැතැප්මක් ගිහින් 2019 වෛශාඛ මංගල්‍ය පිළිවෙතින් සමරන්නට අපි කටයුතු කළේ එහෙමයි. 

වෙසක් දවසේ සිල් ඇත්තන්ට පහසුකම් සපයන අතරේ හොස්ට් හැටියට එයාලට කතා කරන්න එක ඇවරිතුමා ඉතා ම ආසාවෙන් කරන දෙයක්. එහෙම සිල් ඇත්තන්ගේ ඵාසු විචාරද්දි තමුන් හරියට චක්‍රවර්තී රජතුමා වගේ කියලා ඇවරිට හිතෙනවා. හා කෝම ද? දානෙ ඇති ද? තව පරිප්පු ටිකක්? දැන් එහෙම ඇහුවට මේ අතේ පරිප්පු බාල්දියක් නෑ. නමුත් අහනවා. එතන තමා ලල් එක තියෙන්නේ. මෙදාපාර සිල් ඇත්තන් අඩු වුන නිසා ගෙවදින මළුවේ අඹගහ යට එළිමහනේ තමා හීල් දානය ලෑස්ති කරලා තිබුණේ. දානෙ බෙදන අයට අමතර ගුරු මණ්ඩලේ ඇත්තෝ පිඟන් දරාගෙන කෝප්ප දරාගෙන හිටියා. පිඟන් අතට අරන් ලන්ච් ෂීට් අයින් කළා. පිඟන් හෝදන්න නිල දායක ඇත්තික් හිටියා. එතුමිය කොච්චරවත් ළිඳෙන් වතුර ඇදලා සිල් ඇත්තන්ට අත පැන්වත් කරනවා. ඒක එක ම වැඩසටහනක්. අපි කණ්ඩායමක් හැටියට එක්කෙනාට එක්කෙනා බැක් කරගෙන නියම ගේමක් ගහනවා. පත සයිස් කටාරම් පරිප්පු භාජන, බේසම් පිටින් ඉඳිආප්ප නිතර ඉහළ පහළ යන්නේ ඉතා සැහැල්ලුවෙන්.

ආහ් මෙදා පාර ඇවරිතුමා පණ්ඩිත වැඩක් කරන්න ගිහින් අතපුච්චා ගන්නව. තේ හදන්න අපිට අම්මලා දෙදෙනෙක් සහ තාත්තෙක්ගේ වෙන ම නිල කාර්ය මණ්ඩලයක් ඉන්නවා. ඒ අය කෝප්ප දාහක් උනත් ගාණට ලයින් කරලා වෙසක් හීල අවසන් වෙලා සංවිධායක පිරිසත් දානෙ අරන් ඉවර වුනා ම එදාට උදේ පන්සල් සිල් ඇත්තන්ට දෙන දන්සැලටත් තේ දෙනවා. තේ පාර්ටිය සොලිඩ් දොළහ වෙනකම් ම යනවා. මැද ටර්න්ස් ගද්දි අපේ කට්ටියට මහන්සි නිසා ගුරු මණ්ඩලේ අපිත් තේ හදනවා. එදාත් අම්මලා දෙන්න එපා කියද්දි බක පණ්ඩිත ඇවරිතුමා උණු වතුර ජෝග්ගුවක් ළඟ නමන්න ගිහින් හුමාලෙට අත පුච්චා ගන්නවා. පස්සේ අංගනාවෝ බැණ බැණ දවල් බත් කැව්වත් මතකයි.

ඔය අහු අස්සේ මෙවනාට මල පැනලා එක විජ්ජුම්බරයක් වුනා. අපේ කට්ටිය කුණු පුච්චන්න ඇවිත් නැතුව මෙවන් තනියෙන් ම කුණු එකතු කරලා බැණ බැණ පිච්චුවලු. ඒ මදිවට සහරාන්ගේ මල්ලි පන්සල් ඇවිත් මෑන්ස්ට රටේ නැති කතා කියලා අන්තිමට දානෙත් දීලා තේත් අල්ලපු කතාව අමතක වෙන්නෑ. 

ඔන්න හීල ඉවර වෙද්දි සුදු කළිසමක් ඇඳලා සුදු ටී ෂර්ට් එකක් ඇඳපු රැවුල්කාරයෙක් පල්ලෙහා මකර තොරණින් ඇතුල්වෙලා උඩට ආවා. මඟක දි ඒ මෑන්ස් උතුරු සලුවක් ඇඳලා තියෙනවා. ඩයලය ගැන සැක හිතපු ආරක්ෂක කමිටු සාමාජිකයන් එයත් එක්ක ම ඇවිත් උඩ මළුවේ පඩි පෙළ ළඟ නවත්තලා ප්‍රශ්න කළා. අනන්‍යතාවය ඔප්පු කරලා විශේෂ පොලිස් නිලධාරියෙක් ගෙන්වලා සුද්දයක් දාලා එහෙම තමා මෑන්ස්ට උඩට යන්න දුන්නේ. එතුමා ගැන කරුණාවක් ඇති වුන අපේ දේවකී අක්කා දානෙ ටිකක් ගන්න කතා කළා. පොරත් ආවා. දැන් දානෙ බෙදන අතරෙ මැතිනිය කතාව. මේකනේ මේ රටේ ප්‍රශ්න නිසා සිල් ඇත්තන්ටත් කරදරේ නේද? ගෙවල් මෙහේ කිට්ටුව ද? නෑ මං මහනුවර වත්තේගම. ආ බැන්දේ කොළඹින්. මං බැඳලා නෑ අනේ. ආ.. හැබෑට නැද්ද? වැඩි වයසක් නැතුව ඇති මයෙ හිතේ. යකෝ මේ යෝදි..? මොන ත්‍රස්තවාදියත් නාරි පානිය ඉදිරියේ දීන වන බව ඉන්තේරුවෙන් සනාථ වුනේ එදා ආයිබෝන්. කෝමත් උන් සිංහල ගෑනුන්ව බැන්දනම් බෝම්බ ගැහිලි වානා කියලත් කතා වුනා නේ?

පහුවදා දානෙටත් අපිට ආරාධනා ලැබුණ නිසා ගියා. ඒකනම් ටෆ් ගේමක්. හතර පේරුවේ දායක දායිකාවෝ කුළඟන සමිතිය හේම තමා මේක කරන්නේ. සියක් නමකගේ පින්කමක්. දහම් පාසලේ ඇත්තො සහභාගි වෙනවා අඩුයි.  ගුරුභවතුන් පිරිකර හෝ දානෝපරකරණ භාර ගෙන තියෙන නිසා වක්‍රාකාරව ඊට එක්වෙනවා. නමුත් ශිෂ්‍ය නායකයන්ගේ ඉහළ නිලයන් ඊට චාරිත්‍රනුකූලව එක්වෙනවා. මයිනා සහ ඇවරිස් හිටියේ තැම්බූ එළවලු පිඟන් හදන්න. ලන්ච් ෂීට් දිග අරිමින් අපි එක නැටුමක් නැටුවා. මධූෂා, බුදාරා පළතුරු වට්ටි හැදුවා. දෙලුම් ඇට ගලවන්න වෙන ම අංශයක්. සාංඝික කරන්න මේසත් අපි බැලුවා. ඒ දන් කද තියන්න අඩි ගාණක මේස ඕනා. පඩික්කම් වගේ ම උණු සහ ඇල් තැඹිලි වතුර සොමි බෝයිස් කණ්ඩායම. එච්චර විතරක් නෙමේ. හැම හාමුදුනමක් ම මුතු කුඩෙන් වඩමවන්න පිරිමි. හැම රියදුරෙක්ට ම බත් පැකට් එකක් දෙන්න බැක් ඔෆිස් එකක්. හාමුදුරුවො වැහෙන්න ලැබෙන පිරිකර, කැවිලිවට්ටි, පලතුරු වට්ටි අරන් යන එක හාමුදුරුවන්ට එක බැගින් ඇබිත්තයො හප්පා ඒක මාර වැඩ ගොඩක්. 

   

ගේන දානෙ දායිකාවෝ තැන තැන හංගන්නේ පස්සේ භුක්ති විඳින්න. සියක් නම වඳළලා අහවර වෙලා වැඩියාම පන්සලේ පොඩි හාමුදුරුවො දායක ඇත්තන්ට වාඩි වෙන්න කියලා තමන් වහන්සේ සහ තරුණ දායක ඇත්තන් ලවා බත් ව්‍යාංජන දායකයන්ට පිළිගන්වලා ආශිර්වාද කරන නිල නොවන චාරිත්‍රයක් මේ දානෙ ඇතුළත් වවන නිසා බොහෝ වැඩිහිටියො ඒ දන්කදේ වළඳන්න ම එනවා. ඇවරි මාතා, ඇවරි පිතා මේ දානේ අට පිරිකරක් අනිවාර්ය සේවා භාරගන්න නිසා හැමදාම වෙසක් දවල් දානයට යනවා. පින්කම් මුකුත් ගැන නැතත් ඒ දාන වේල ගැන උජාරුවෙන් කියනවා. පොඩි හාමුදුරුවො හරි පිළිවෙලට කළමනා අපිටත් බෙදුවා ය කියලා. ගෙවල් වල කෑම කොච්චර තිබුණත් ඒ සහභෝජනය මිනිස්සු අගය කරනවා.  දානෙට මහන්සි වුන හතර පේරුවේ දායකයන්ට හාමුදුරුවො සලකන්න එපෑය. එදාට දානෙ බෙදන තරුණ ඇත්තන්ට වෙන ම දන්කදක් උන්වහන්සේ තමුන්ගේ දානෙත් එක්ක වෙන් කරලා තියෙනවා. සියක් නමකට දන් දුන්නත් තමන් වහන්සේ දන් වළදන්නේ ඒ හැමෝ ම වළඳන බව තහවුරු කරගෙන.  

මෙදාපාර දානෙ අහවරවෙලා දානෝපේත කතාවේ දී අපේ පණ්ඩිත හාමුදුරුවෝ සහරාන්ට නිවන් සැප ප්‍රාර්ථනා කිරීමත් විශේෂ සිද්ධියක් වුනා. බොහෝම සාමකාමීව බෞද්ධයන් වෙනත් ආටෝප වැඩවලින් මඟ හරවලා වෙසක් සැමරීම වෙනුවෙන් ම රටක් හැටියට ඒකරාශී කිරීම වෙනුවෙන් තමා එහෙම ප්‍රර්ථනා කළේ.  

කලින් කිව්වනේ ඇවරි ඇඳුම ජරා කරගත් කතාව වුනේ සිරිපාල මෙදාපාර නාපු නිසා. ඇවරිපිතා තමා ෆුට් සැලඩ් චෙෆ්. සොයිසා අන්කල් තමා තැඹිලි කරත්තේ. ඒ ඒ අය ඒ ඒ වැඩ තමා කරන්නේ. තැඹිලි කපන අය කෝම්බ හතරට පළලා ගෝනිවල දාලා පහළට යවන්න ඕනා. නැත්නම් දානෙ ඉවර වෙද්දි කෝම්බ සීයක් විතර ගොඩ ගැහිලා. දානෙ ඉවර වෙලා පිඟන් කෝප්ප එවෙලේ ම හෝදනවා. එවෙල වේලලා එවෙලෙ ම ආවාසෙ සොල්දරෙන් නමනවා. කෝමත් සවස පහ විතර වෙනකම් වැඩ. එදා සිරිල් නැති නිසා ඒ වැඩේ ඇවරිත් මයිනාත් අපේ මෙවන් කොලූත් භාර ගත්තට මොක ද ඇවරිගෙ සුදු ඇඳුමේ කහට ගොඩාක් ගෑවුනා. කැලැල් දැක සිනාසෙන්නෝ තුවාල නොලද්දෝ යැයි කියමින් දෙකේ පන්තියෙ පොඩි එකා වගේ ඒ කහට ඇති ජාතික ඇඳුම ඇඳලා බූ බබාගෙන් බැණුම් ඇසීමයි. නොවක් අඟනන්ගෙන් ක්ලොරෙක්ස් දාන්නකෝ කියලා අහගන්නයි ඇවරිතුමා ඉතාම ආශා කළ බවත් කියන්න ඕනා. වසරේ අභිමානවත් දානය වෛශාඛ හීලය අහවර වෙන්නේ එහෙම. ඊළඟට එළඹෙන සැප්තැම්බර් කඨින මහා දානය වෙනකම් පින්කම් කරන්න ආවඩා ආයුබොහෝ වේවා!   

පහුවදා දානෙට ආ පිරිස...
හොනරබල් වළංකටු කුමාරී හෙවත් මෙඩූෂා රංගනියත් ඒ අතර..