සුගිතාභිවන්දනා...

ඇවරිට හදිසියේ ම සලාදයක් ලියන්න හිතුනේ ඊයෙට යෙදුන සුගිත් කොලූගෙ උපන්දිනය නිසා. උපන් දිනයක් කියන්නෙ තවත් අවුරුද්දකින් නාකි වීමක් කියලා මහා ලොරි ටෝක් දුන්නට ඇවරිට නම් පුද්ගලිකව උපන්දිනය කියන්නෙ ටිකක් වැදගත් දවසක්. ඇවරි එදා උදේ පාන්දර පවුලේ කස්ටියත් එක්ක හැපි බර්ත් ඩේ කිරිබත කැපූ වෙලේ පටන් දිනය පුරා කේක් කපලා ඒවා බෙදලා සමරන එක කවදත් කරනවා. කොහොමත් උපන් දිනේට නම් ඇවරි අතවන වන යන්නෑ. කැම්පස් යද්දි කාට හරි කියලා කේක් එකක් අරං යනවා. ඇවරිගෙ පහුගිය උපන් දිනේට කේක් ගෙඩි දෙකක් කපන්න සිද්ද වුනේ කාර්යාලයේ නිල උපන් දින සාදයට හොරා ඇවරි මැතිනිය විසින් වඩාත් අපූරුවට වගේ ම පට්ට සූක්සමව සැලසුම් කරන ලද මවිතකාරී (Surprise)උපන් දින සාදය නිසා.

කතාව කනින් කොනින් ඇදිලා ආව නිසා ඒ ගැනත් වචනයක් ලියලා එන්නම් කෝ. ඇවරිගේ උපන් දිනය දා අපි දෙන්නා ලොකු රවුමක් කාරිය දාලා පුරුදු පරිදි ඇවරිස් බොඩිගාඩ් ආර්නෝල්ඩ්ගේ චරිතයට පණ පොවමින් එම මැතිනිය නිවසට වෙත ඇරලවීමට පැමිණි මොහොතේ නිවසේ ඇවරිගේ යාළු මිත්රයන් විරක් නෙවි, ඇවරිගේ වන් ඇන්ඩ් ඔන්ලි නැඟණිය හෙවත් නාග මාණික්‍යය (නිතර ඇඩියාවෙන් පසුවන නිසා මේ නම යොදනු ලැබේ. නයා තම නාග මාණික්‍ය නැති වූ විට  රැස් වෙලා පවත්වන ලද උපන් දින සාදය නම් අමතක නොවන අත්දැකීමක්. නෑනන්ඩියි මස්සිනයි වගේ ම එකී මෙකී නොකී සියලු කල්යාණ මිත්තරයින් හා මිතුරියන් එහි සිටිනු දැකීමෙන් ඇවරිට පට්ට ම ත්රිලක් ගිහින් ඩාන්සින් ස්ටාර් වෙන්න ගියා කියලත් මතකයි. අන්තිමේ දී පාටිය අහවර වුනා ම පාන් වාටි කන්න ජල්තර සී එස් පණ කඩාගෙන ආව කියලත් ලාවට මතකයක් තියෙනවා. එදා කට්ටිය දුන්න පුංචි පුංචි තෑගි ඇවාගෙ කාමරේ හැමතැනකම. වැඩියෙන් ම මේසෙ උඩ. ඇවරිගෙ කාමරේ ඇවරිගෙ යාළුවො කාව වුනත් මතක් වෙන්න මොනව ම හරි හොයාගන්න පුළුවන්. අඩුම තරමේ උන්ගෙන් හොරකම් කරපු දෙයක් හරි.... අම්මපා... දෙයියම්පා... උදාහරණ කිව්වොත් ලෝකයක් කියතෑකි. කාමරේ පින්තූර බාගයක් ම අටවක කස්ටියගෙන් හොරකම් කරපුවා. හැබැයි අපරාදෙ කියන්න බෑ ඒ හැම එක්සිබිට් එකක ම පරිත්යාග කළ අයගේ හෝ නියම හිමිකරුගේ නම සඳහන් කරලා තියෙනවා.

දැන් නියම කතාවට බහිමුකෝ. අනේ ඉතිං කවුරු කවුරුත් දන්නා පරිදි අපේ සුගීත් කියන්නෙ හරි ම සිල්වත් බෝධිසත්ව ගුණෝපේත කොලු ගැටයා. ටිකක් ටැම්ල් ටච් එකක් තිබුණට පොර අමු සිංහලයා. මෑතක දී යුනියේ බෙන්ච් උඩ දී ලංකාවේ වාසය කරන සියල්ලන් ම සිංහල නමින් හැඳින්විය යුතු බවට මහා තර්කයක් ගෙනාව අපිට මතකයි. (ඒකත් ලියන්න වටින කතාව වෙන පෝස්ට් එකක් හො‍ඳේ) සුගී ගැන කොහේවත් මේ බ්ලොග් එකේ ලියවිලා නැති නිසා මේක මටත් අපූරු රචනාවක්. මට නම් සුගිත් නියම දුක්ගන්නාරාළ කෙනෙක්. තව හරිම සැහැල්ලුවෙන් ජීවිතේට මුහුණදෙන පුරස්න වලට මහෞෂධ ටයිප් විසදුම් දෙන පොරක්. දැන් අපි බලමු සුගිත් ගැන අපේ අපේ අය කියපු කරපු කතාන්දර මොනාද කියලා.

ඇරිකනෙට් හෙයාර් කට් තියෙන කෙට්ටු කකුල් හිමි යෙහෙළියකට අනුව නම් ඈට සුගිත් කිව්ව ම මුලින් ම මතක් වෙන්නෙ කෑමලු. ඒ දවස්වල ඉඳන් ම සුගිත් වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන් ම සිමෙන්ති කොට්ට බත් එකක් අරං එනවා. අපි හැමෝම වට වෙලා ඒක කන්න පොරකනවා. ඒ බත් එකේ රස සම්බෝලයක් හේම තියෙනවා. ඇවරිට මතක එච්චරයි. ඒ ඇවරි පොල් සම්බෝල කන්න එපමණ පෙරේත නිසා. හැබැයි සුගීත්ට කෑමක් දුන්නොත් ඉවරයක් වෙනකම් ම කනවයි කියලයි අංගනාව කිව්වෙ. දෙයියො දනී මං නොදනී ඒ බයිලා.... ආ.. තව ඈ කීව විදිහට සුගීත් පොතේ පතේ වැඩට නිකම් සිරිමත් මගෙ සකි - යහපත් ළමයෙකි වගේලු. එසයිමන්ට් හේම හොයාගෙන ගිහින් කරලා කළේ නැත්නම් මෙන්න මගේ එක බලාගෙන කොපි කරගන්න කියලත් දෙනවලු. සුගීත් අධ්‍යයන කටයුතු කෙරේ කොච්චර උනන්දුවක් දක්වනවද කිව්වොත් අනෙක් හැමෝට ම ඒ තිබුණ විෂයකට සුගීට ඒ මයින්. බොරු නම් තාමත් ප්රතිඵල සටහන සුගීගෙ ෆේස් බුක් බිත්තියේ අලවලා ඇති. කෙට්ටු කකුලී (ද කැකුළී ද මන්දා...) කියාපු විදිහට අනෙක් පිරිමි ළඟ නැති උත්තරීතර මහත්මා ලක්ෂණ සුගීත් ළඟ තියේලු. දැන් ගෑනු ළමයෙක් බස් එකකට නඟින්න හේම හිටියොත් ඒ ළමයා බස් එකට නඟිනකම් බලන් ඉඳලලු සුගිත් ගෙදර යන්නෙ.

  තවත් ගෑනු ළමයෙක් .... ඔව් අපි දැනට හේම කියමුකෝ කාරිය, කියපු විදිහට සුගීත් හරි ම ස්පෙසිෆික් කිව්වා. ඕන ම දෙයක් අඩු ම වචන ගාණකින් කියන්න පුළුවන් හැකියාවක් සුගීත්ට තියෙනවාලු. ඒ කතාව හරි. ඔහුට එහෙම හැකියාව තියෙන බව තවත් බොහෝ දෙනා කියා තිබෙනවා. හොඳ සහයෝගීතාවයෙන් කණ්ඩායමක් අතර වැඩ කිරීමේ හැකියාවත් තිබෙන බව ඈ කිව්වා.

අපේ කලා කීර්ති කලා භූෂණ ඒ සී පද්මයාට සහ මග වැටියන් තියඹරා කියා සිටිය පරිදි ඕනෑම කට්ටක් කන්න පුළුවන් එල කොල්ලෙක් හැටියට සුගීත් හඳුන්වා දී තිබෙනවා. ඔවුන්ට සුගීත් ගැන ඇති හොඳ ම මතකය මොකක් ද කියලා ඇහුව ම දෙන්න අපූරු කතා දෙකක් කිව්වා. විශේෂත්වය මේ දෙක ම එක ම ගමනකට සම්බන්ධ වීම.

අපි අනුරපූර් ගිහිල්ලා සයිකල් පාගපු හැටි ගැන ඇවරි කියලා තිබුණේ. එදා දිවුල්ගස් වැවේ ගැඹුරුම සොරොව්ව ළඟ ගියපු මෝඩකමට එක එකා අත්වැල් අල්ලන් හිතේ හැටියට ගිලිලා ගොඩ ඇවිල්ලා වැව් ඉස්මත්තෙ සෙට් වුනාට පස්සේ සුගිත් සිග්සැග් ආර බයිසිකල් පැදපු හැටි තමා කාටත් අමතක නොවන සිද්ධිය. අවංකෙට ම කියනවා නම් එදා තමා ඇවරිත් මහපාරෙ ඩිප්ස් ගැහුවෙ. ඒවට කාරි නෑ ඒ සූර් නිසා කියමුකෝ...... පහුවදා අපි හිටපු කාමරේ යතුර අයිතිකරුට බාර නොදී කොළඹ ගෙන්න තරම් ම අපේ මිත්රයා සුරා සො‍ඪෙක් වීම ගැන තමයි කණගාටු කියලයි චන්දරේ කීවෙ. කතාවට අපි එහෙම කිව්වට සුගීත්ට අය වැය පාලනය ගැන ඇති අවබෝධය ඉතා ඉහළයි. අපි චාරිකායක් සැලසුම් කළොත් හැමදාමත් සල්ලි එකතු කරන වැඩේ බාරගන්න සුගීත් අන්තිම රුපියල දක්වා ම වියදම් කරලා මදි හරිය අතිනුත් දාන්න තරම් වෙස්සන්තර රාජ පුතා ටයිප් කියලාත් නොකියා ම බැහැ. හැබැයි මන්ද්රී කුමාරිට වියදම් කොරන්න ගිහිල්ලා තමයි පොර කවදා හරි නාගන්නෙ...

සුගීතාබිවන්දනාව මං මෙතනින් හමාර කොරන්නයි සැරසෙන්නෙ. මෙදා උපන්දිනේ පටන් ලබන උපන්දිනය දක්වාත් ඉන් මතුවටත් ආයු, වර්ණ, සැප, බල, ප්‍රඥා සපිරි සෞභාග්‍යමත් අනාගතයකට ඇවරිගේ සලාදයෙන් උපන්දින සුබ පැතුම්.....

ප.ලි - මං ජීවතුන් අතර හිටියොත් ලබන පාරත් විෂ් කරන්නම් මචෝ.....

මට මෙහෙ කරන ඇමති මාතලී

පහුගියදා අපේ ටුවරිස්ට් ඒජන්සියට අලුත් රියදුරෙක් ගත්තා. නම ධර්මපාල මං කතා කළේ ධර්මා කියලයි. අරාබි භාෂාව චතුරව කතා කිරීමේ පුහුණුව නිසා බඳවා ගත් මේ රියදුරා හරි අපූරු ඇවතුම් පැවතුම් ඇති කෙනෙක් නිසා මං හිතුවා ඔහු ගැන මෙහෙම සටහනක් තියන්න.

ධර්මාගෙ ජිවිත කතාව හරි අපූරු එකක්. පාසල් අජ්ජාපනෙන් පස්සෙ සංචාරක මගපෙන්වන්නෙක්ගේ වාහනයක නඩත්තුවට යන ධර්මා එහිදී රියදුරු බලපත්‍ර ලබා ගන්නවා. පසුව එම මග පෙන්වන්නාගේ දෝනියැන්දා සහේට ගන්න ධර්මා තම මාමණ්ඩිගේ අන්තිම කාලෙ දි ගලධාරි හෝටලයට අයත් මාමච්චා පදවපු වා‍හනේ නිල රියදුරු වෙනවා. ඔය අතරේ සවුදි රටේ බර වාහන රියදුරෙක් ලෙස රැකියාවට ගිහින් වසර හතරක් ඇමරිකානු හමුදාවේ ආරක්ෂාව මැද ඉරාකයට අවි ප්‍රවාහනය කරන ධර්මා ලංකාවට ඇවිත් යුද්දෙ කාලෙ ශ්‍රී ලංකා යුධ හමුදාවෙ අවි ප්‍රවාහන රියදුරෙක් වශයෙන් ටයිටෑන් ට්‍රක් එක්ක් පදවනවා. ඔය අතරේ තම කොළඹ අට සුපිරි ඇමතිවරයෙකුගේ පුද්ගලික රියදුරු ලෙස පත්විම ලබන්නේ. ඇමතිතුමා‍ගේ බී.එම්.ඩබ්ලිව් රථයත් පවුලේ ප්රාඩෝවත් පදවන ධර්මා එම රැකියාවටත් සමුදී අපේ ඒජන්සියට බැදෙනවා.

කොපමණ සංචාරකයන් හා කටයුතු කර තිබුණත් ධර්මා මුලින් හෝටල් හෝ ඒවායේ පිහිටීම දැනගෙන හිටියේ නෑ. ඒත් බුද්ධිය පාවිච්චි කරලා ජංගමයාට රී ලෝඩ් දාන නියාවෙන් පාර තොටේ කාගෙන් හරි පාර දැනගැනීමේ කලාව ධර්මා හොඳට දන්නවා. තව දෙයක් තමයි ගෙස්ටව ඇන්දීමට ඔහු තරම් හපනෙක් මුළු ආයතනයේ ම නැති වීම.     

කොච්චර කෙරුමෙක් වුනත් ධර්මාවත් අන්දන අන්දමේ ගෙස්ට්ලා ඉන්නවා. ඒ ජාතියෙ පොරක් තමා මගේ සේවාදායක අල් සල්මා. පහුගිය රාමසාන් සමයේ දින හතක නිවාඩුවක් සඳහා ලංකාවට සිය පවුල ම සමගින් පැමිණි අල් සල්මාට සී සයිඩ් එකෙන් කොටුවක් පනින්න ඕන වෙලා ඒ ගැන ධර්මට කියලා තියෙනවා. ඒ කාලෙ ධර්ම වැඩ පටන් ගත්තු මුල් කාලෙ. අපි ඉන්නෙ ක්ලයන්ට් සතුටු කරන්න වුනත් මෑන්ස් ඉල්ලන හැම දේම දෙන්න බැරි වෙනවනේ. ඒ වගේ අවස්ථාවලදී නිදහස් වගකීම් ප්‍රකාශයක් ලබා ගෙන තුන්වන පාර්ශවයක් වෙත සේවා දායකයා යොමු කිරීමයි ක්‍රමය. ඒ ආකාරයට කරන්න මමත් ධර්මාට උපදෙස් දුන්නා. අහවල් කා පාර්ක් එකෙන් අහවල් වෙලාවට ‍ඩ්රොප් කරලා නැවතත් අහවල් වෙලාවට පික් කරන් හොටෙල් එකට දැම්මා ම වැඩේ අහවරයි නොවැ.  ධර්මාත් අරාබියට වැඩේ පැහැදිලි කරලා දුන්නට මොක ද වී.අයි.පී ටුවර් එකකට ධර්මාව කැඳවන්න මට සිද්ද වෙනවා. අන්තිමේ දී අල් සල්මාගේ සිටි ටුවර් එක කොරන්න වෙන්නෙ වෙනත් රියදුරෙකුට. දින එකොළෙහක් තමන් හා සිටි රියදුරු තම අවශ්‍යතාවය ඉටු නොකර හදිසියේ ඉවත්ව යාමෙන් දණඩෙන් පහර කෑ නයෙක් සේ කිපුණු සල්මා අන්තිමට නවතින්නෙ සංචාරක පොලිසියේ මට විරුද්ධව පැමිණිල්ලක් කරලා.

හත්වලාමයි කියන්නෙ දැන් ගෙස්ට පැමිණිලි කිරීමේ පැහැදිලි දර්ශනය අපි දැනගෙන හිටියත් ඔහුගේ රහස්‍ය ප්‍රකාශය මා සතු වුවත් නියම කාරණේ හෙළි කිරීමේ හැකියාවක් නැති තැන අපි හිරවුනා. අන්තිමේ දී මෑන්ස් අපෙන් වන්දියක් ඉල්ලුවා. පස්සෙ මං මැදිහත් වෙලා අරාබියට නයිට් ලයිෆ් පැකේජ් එකක් ඩොලර් පන්සීයකට ප්රොමෝට් කළා ම වැඩේ අහවර වුනා. එදායින් පස්සෙ එහෙම අමාරුකාරයො ආවොත් හරි සැලකිල්ලෙන් බේත් හේත් කරන්න මං පරිස්සම් වෙනවා. එළිපිට ඇත අවකෙළි කිසිවෙකු මැසිවිලි නොකියත් නම් වොරි වෙන්න හේතුවක් නෑනේ. හැබැයි නිකම් හරි ගෙස්ට් පැමිණිලි කළොත් සොරි වෙන නිසා ලෙඩා මළත් බඩ සුද්ද වෙන්න බේත් දුන්නම අපි නිදහස්.

වැදි පැකේජ්

වැදි ජනතාව කියන්නෙ ලංකාවේ ස්වදේශීය ආදිවාසීන් කියලා දන්නවා ඇතිනේ. පහුගිය දවසක ඇවරිට ලැබුණු රුසියානු සංචාරක කට්ටලයකට ලංකාවෙ වැදි ගම්මානයක් ඇතුළත් කරන්න ඕන වුනා. වැදි ගමට ඒ කිව්වෙ දඹානට සංචාරක ප්‍රවේශපත්‍රයක් අය නොකරන නිසා ඇවරිත් එන්ට්රන්ස් ෆී නැතුව කොස්ටින් එක කරලා එස්ටිමේට් එකක් දුන්නා. නමුත් වැඩි හොඳට කියලා ආදී වාසී ජන උරුම කේන්ද්‍රයේ ප්‍රවේශ ගාස්තු එකතු කරලා තිබුණා.

නුවර පෙරහැර බලලා පහුවදා දඹාන ගියපු ඇවරිගෙ රුසියානු සංචාරක පිරිසට පට්ට ලල් එකකට සෙට මෝල් වෙන්න වෙලා. මගේ සේවාදායක දෙපළ පුරාවිද්‍යාඥ්යින්‍. ඔවුන් දෙදෙනාට ම වැද්දො දකින්න ආසාවක් තිබුණා. අනේ අ‍පේ කස්ටිය දඹානට යද්දි ම හමු වූ මුල් ම වැද්දා සෙලියුලර් එකක් තියාගෙන රුසියානු බසින් සුබපතලා තිබුණා. ගෙස්ටට පට්ට සැටියා කිව්වලු.

ගම ඇතුළට යද්දි කොල්ලො කුරුට්ටො කස්ටියව වට කර ගත්තලු. අපේ ගයිඩ් කොලු යමක් කමක් දන්න නිසා උරුම කේන්ද්‍රයත් පෙන්නලා කිරි කොරහා නටන දවසක්හේම කවද වගේ ද කියලා කතාවට ඇහුවලු. ගයිඩ් කොලු කියලා මං කිව්වට ම‍ගේ ගයිඩ් මාමා ගැනත් පුංචි පහේ ටිප්පනියක් ගිලන්න වටිනවා. දැනට වුවරිස්ට් ලෑල්ලේ (සංචාරක ඩම්මලේ) ලෙචෙක් හැටියටත් කටයුතු කරන මේ ගයිඩ් කොලූ පීල්ඩ් එකේ නමක් දිනාගත්තු රජ කකුළක්. අයියෝ..... සල්ලි කියලා මෑන්ස් මග පෙන්නන කොල්ලන්ට රුපියල් සීයක් දීලා තියෙනවා. ඇස් වලින් ඩොලර් පනින්න ගන්නෙ අන්න ඒ සෙනාරියෝ එකේ දී තමා...

තැඹිලි පාට නෝට්ටුව දැක්ක හැටියේ කැකුළාට මල් පොජ්ජ මන්දො වෙලා ගයිඩ් කොලූගෙ අම්මිලා අප්පිලා හූරලාගේ ජාතක පොජ්ජට සෝලි පොජ්ජ කුදු ගහන්න ගත්තලු. අපේ මෑන්ස් කරපු වරද නොදැන අන්දොස් වෙලා උඩ බිම බලද්දි කාරණේ ඉන්තේරුවෙන් ම දැනගත්තු මොඩ් වැද්දෙක් පැත්තකට අඩගහලා තත්තෙ පැහැදිලි කොරන්නෙ මෙන්න මෙහෙමයි.

'හැබෑට ම සර් මීට කලින් දඹානට ඇවිත් ම නැද්ද.... ? දැන් ඔය වැදි පැටවු රුපියල් සීයෙ ටිප් ගන්නෙ නෑ. සර් උන්ට ගාණක් දෙන්න හිතනවා නම් කිරිකොරහක් නටව ගන්න වෙනවා.' දැනමුතු වැද්දාගෙ උපදේසෙන් පිනා ගිය අපේ උන්දෑ මෙහෙම උත්තර දුන්නලු. "ඉතිං ආයුබොවන් මං දැන් කී පාරක් කිරි කොරහා නටන හැටි ගැන ඇහුවද? මුං උත්තර දෙන්නෑ නොවැ??" ඒකනේ කිව්වෙ සෑර් ළඟදි දඹානට ඇවිත් නෑ කියලා. දැන් කිරි කොරහ නටන්නෙ පැකේජ් එකක් හැටියට. හෑ ඒකත් හේමද? දැන් මෙහෙම ‍නේ සර්. ඒ ව‍ගේ උතුම් පාරම්පරික ජන අංගයක් මේ සුද්දන්ට නිකන් පෙන්නන්න ඇහැක්ය. ඒවා හොඳට මාර්කට් කරන්න පුළුවන් දේ නොවැ. දැන් බලන්න මේ.......

එන පොට හරි නෑ වගේ කියලා තේරැණ නිසා ගයිඩ් කොලු අතුරු පුරස්නයක් දාලා තියෙනවා. දැන් ලොකු උන්නැහේ මට කියනව ද කිරි කොරහ මේ සුද්දො දෙන්න ඉස්සරහ නටන්න පුළුවන් ද බැරි ද කියලා. කතාව කොටින් අහවර කරන්න හිතාගෙන කිව්වම 'සර් අයිටම් එකට ගෙවනවා නම් පැය කාලෙන් වැඩේ රෙඩි කරන්න පුළුවන්. වැද්දො අටයි. විනාඩි හතළිස් පහට ඩොලර් අසූවයි. මොක ද කියන්නෙ???? කිරි කොරහක් නටමුද? 

වැද්දට ගිය රට කිවලු ගාණ ඇහුව ම වෘත්තිය පුරා විද්‍යාඥ ජෝඩුවට හිනා ගියාලු. ඩොලර් අසූවක් දීලා කිරි කොරහ බැලිල්ල පැත්තක දාලා ඔවුන් බලාපොරොත්තු වූ වැද්දන් දඹානෙ නෑ කියාගෙන වැදි කාක්කන්ට ටටා පාරක් දාගෙන කස්ටිය ඇවිල්ලා තිබුණා. ඇවිත් ආපහු ගම රට බලා යද්දි රුස්කි ජෝඩුව සෙලිග්මාන් කිව්වා වගේම "දඹාන වැද්දා ෂෝ වැද්දා" කියලා ටුවර් රිපෝර්ට් එකේ සටහන් කරන්න අමතක කළේ නෑ. එදායින් එදා වැද්දා ඩාන්ස් කියලා කිරි කොරහා පැකේජ් එක්ක් හැටියට ප්වර්ධනය කිරීමේ වගකීම ඇවරි බාර අරං තියෙනවා. පුංචි රේන්දයක් අල්ලලා සශ්‍රීකත්වයට කෙරෙන රිචුවල් එකක් හැටියට ස්ලෝවේනියන් හරි ඊස්ටන් යුරෝප් හරි පැකේජ් එකකට දැම්මොත් අනිවා වැඩේ පත්තු වෙනවා. එදා මගේ ගයිඩ් කොලූට කතා කරපු වැදි උන්නැහේ අද අපේ දඹාන ඒජන්තවරයා. දහදාහක් එකවුන්ට් එකට දාලා රිසිට්පත ෆැක්ස් කරලා කෝල් එකක් දුන්නම සියල්ල සූදානම්. ආදී වාසී උරුමය‍ මාර්කට් එකට හරියන හැටියට යොදා ගන්නෙ කෝමද කියලා අපි දැන් දන්නවා. හැබැයි අවංකෙට මේක එච්චර හොඳ දෙයක් කියලා නම් මං හිතන්නෑ.

පො‍ලේ දී හමු වූ පටාචාරාව

කාලෙකින් මගේ බ්ලොගේ කතාවක්‍ කොටාන්නට බැරි වුන නිසා ඇඟ හිරි හේම ඇරලා ආපහු සැරයක් ඇවාරිස් බ්ලොගින් වලට බැස්සා. ඔපීසියේ දී පට්ට ම බිසී වෙලා හුස්ම ගන්නවත් බැරි තරම් වැඩට ම හිරි වුනත් ජීවිතේ හැමදාට ම ඉන්න බ්ලොගය අමතක කරන්න මට ලෝබ හිතුනා. දැන් කරන රස්සාවෙ හැටියට බ්ලොග් ලියන්න කියන්න තරම් වටින කතාන්දර අටෝරාසියක් ගොඩ ගැහිලා කටුහසටහන් විදියට තියෙනවා. ලියන්න කියල අමුතුවෙන් වෙලාව එන්නෑ කියලා මංම වෙලාවක් හදාගෙන ලියන්න පටාන් ගත්තා.

දිනය අගෝස්තු දහ අට වෙනිදා. වෙලාව සවස හතරට විතර. ස්ථානය කිරිබත්ගොඩ පොලේ කෙළවර. පහුවෙනිදා උදේ රාමසාන් නිසා ඇවරිස්ට ස්ලිම් ක්ලාස් තිබුණෙ නෑ. මේ දවස්වල පවුල් ආරවුලක් දුර දිග යාම නිසා අපේ පියාණන් වහන්දෑගේ ගිහිකල පෙම්වතිය, විවාහපත් කල බාරියාව හෙවත් ඇවරි මතාව ඇවරිස් එක්ක නොරොක් වෙලා තමා ඉන්නෙ. කලින් දා මමා ජී ගෙන් මං ඇහැව්වා හෙට ලයිබුරියෙ ඉන්නවා නේ කියලා. ඇයි උඹෙ කවුරු ඉන්නව කියල ද මං බලන්න නාවට කමක්නෑ කියලා මෑණීන් වහන්සේ මේඝ ගර්ජනාවක් දැම්මා. හැබැයි ආයිබෝං ගොරෝන තරමට වහින්නැති හින්දා ලද අවස්ථාවෙන් බකට් පත්තු කරලා කීයක් හරි හොයා ගන්න හිතා‍ගෙන මමාට සප්රයිස් එකත් දෙන්නත් එකක් දවල්ටත් රයිස් නොකා ඇගේ සේවා‍ ස්ථානය වෙන කොළඹ මහාජන පුස්තකාලය වෙත ගියා. යමුනා මිස් ඉන්නව ද? ඇවරි ටිකක් වැඩිහිටි පාටට ඇහැව්වා. පුංචි සන්දියෙ නම් අම්ම ඉන්නව ද කියලා රිසෙප්ෂන් එකෙන් අහලා පට්ට චාටරයක් කනවා. එතකොට එතන ඉන්න දේවිකා ඇන්ටි අම්මා කවුද? මොනා ද කරන්නෙ කියලා අහලා වාත වෙනවා. දැන් එයාලත් නාකි වෙලා. අපිත් තරුණ වෙලා ඈ නම් පුතා කියලා මාව පිළිගෙන අම්මා බැහැර ගිය බව කීවා.

හත් ඉලව්වට ගහ උලුවස්සා කිව්වලු??????? දැන් ඉතින් ඊව්නින් ප්ලෑන්ස් කම්බස්. බඩ පනුවන්ට විරාමයක් දීම සඳහා ස්ටාෆ් ලන්ච් රෑම් ගිය මං අම්මා බැඳලා දුන්න බත් එක කෑවා. කාල මං එළියට එද්දි දන්න කියන කුඩයක් පාර දිගේ එනවා. බැලින්නම් අපෙ අම්මා. හෑ මේ ළමාතෑනී ගෙදර ගිහින් නැතුවා? මං ඇහුවම මං ගමනක් ගියා කිව්ව මිසක් ආරැළු බූරැළු නෑ...... අම්මට මං එක්ක මල නිසා වෙන්නැති කියලා හිතලා මං ඇතුලට ආවා. අන්තිමේ බටර් කෑන් පිටින් ගාලා අම්ම එක්ක ගෙදර එන්න ආව.

193 ක් ගන්න අපි ලයිබ්‍රි කැන්ටිම පැත්තෙන් වැට පැනලා විහාරමහා දේවී එකට ඇතුල් වුනා. මේ ජනප්‍රිය කෙටි මග දිගේ මං ඇවිදින්නෙ අවුරුදු ගාණකට පස්සෙ. ඉස්කෝලෙ ඇරිලා මායි මල්ලියි එක්ක අම්ම අපි පුස්තකාලෙට එක්කන් එන්නෙ මේ පාරෙන්. පාර දිගට පාට  පාට කුරුළු තොරන් පෝලිමයි. ඒත් ඒ කාලෙ එච්චර දරුණු දර්ශන වේදිකාගත නොවුනු බව කියන්න පුළුවන්. මෙහෙම පාර දිගේ ඉන්න ජෝඩු ගණන් කිරිල්ල ම‍ගෙයි මල්ලිගෙයි පුරුද්ද. අම්මට හොරෙන් තමා ගණින්නෙ. දවසක් අන්තිමට කවුන්ට් එක වැරදිලා අපි වාද කළා. නෑ බං 362 යි. ඒ කෝම ද බලපන් අර ගහ අස්සෙත් එකක් ඉන්නවා. මල්ලි උත්තර දුන්නා. ඒත් එක්ක ම කණ හරහා වැදුනා මතකයි. අපි හිතුවෙ අම්ම ඉස්සරහින් ගිහින් කියලා. එදයින් පස්සෙ වැරදිලාවත් ජෝඩු ගණින්න ගියේ නෑ. අව් කූටකේ ප්‍රධාන පාරෙන් ම යන්නත් අපිට සිද්ද වුනා.

කොහොමින් කොහොම හරි අපි දෙන්නා කිරිබත්ගොඩ පොලට ආවා. දැන් මං කියන්න යන්නෙ අවාසනාවට ඇත්ත කතාවක් වගේ ම ඇඟ කිලිපොළා යන දර්ශන රැගත් මාලා නාටකයක්. සංවේදී දර්ශන නොබලන අය කන් වහගත්තට කමක් නෑ. අපි ඉතිං ‍පොලේ සවාරියය අහවර කරලා යන්න පිටත් වෙද්දි ම ඔන්න.... ඔන්න කියලා කෙනෙක් මහ හඩින් කියනවා ඇහුනා. මං හැරිලා බලද්දි මතු වුනේ දෙකේ දෙකේ දොර පොල්ලක් අතින් ගත් කාන්තාවක්. ඇය පැනපු ගමන් අසල පොල් විකුණපු කාන්තාවගේ ඔළුවට ම අර පොල්ලෙන් තඩිබාගෙන ගියා. කාන්තා පුරස්නයක් නිසා මිනිස්සු කවුරුත් මැදිහත් වුනේ නෑ. එක දිගට හය හත් පාරක් ගුටිකාපු පොල් වෙළෙන්දිය පහර කාගෙන ම තම ප්‍රතිවාදී කාන්තාවගේ හැට්ටය ඉරා දැම්මා. ඉන් දොර පොල්ල අතඇරලා ඇය ටිකක් සන්සුන් වුනත් පහර කාපු පොල් වෙළෙන්දියගෙ ඔළුවෙන් ලේ ‍වැක්කෙරෙනවා.

ඔය ගෑනිගෙ මිනිහ එක්ක මේ ගෑනි යාළුයි කියලනේ ඔය දබරෙ. ළඟ පාත එළවළු විකුණන කාන්තාව කිව්ව. අර තඩිබාබු කාන්තාවගෙ සැමියා අසල ත්‍රී රෝද රියේ සිද්ධිය බලාන හිටිය මිසක් තමන්ගේ විවාහක හා අනියම් බිරින්දෑවරුන්ගෙ පුරස්නයට ප්‍රසිද්ධියේ මැදිහත් වුනේ නෑ. තමුසෙත් ගෙදර යමන්කො කියාගෙන ප්‍රහාරිකාව ඒ තුන්සක රියට ම නැගිලා ඉලිලුනා.

අනේ අ‍ර ගුටිකාලා ලේ පෙරෙන කාන්තාව කිහිප ‍දෙනෙක්ගෙන් අල්ලපු වැටේ තියෙන පොලිසියට යන්න උදව් ඉල්ලුවත් සියලු ම ත්‍රීවිල් සහෝදරවරුන් තමන්ගේ සගයාට උදව් කිරීමට සැදී පැහැදී සිටි නිසා කවුරුත් ඊට ඉදිරිපත් වුනේ නෑ. අන්තිමේ දී ඈ තනිව ම තමන්ගෙ අවනඩුව කියන්න පොලිසියට ගියා. ඇය පොල්ලකුත් අරං නිසා පා‍ර දිගේ සිටි සියල්ල ඇය ලේ පෙරාගත් පිස්සියක් කියලා මහා කලබැගෑනියක් ඇති කළා. ඒ සිද්ධියට අදාළ පිරිමි චරිතය නිශ්ක්‍රීය භූමිකාවක් රඟ පෑම නිසා පොල් වෙළෙන්දියට බලවත් අසාධාරණයක් සිද්ධ වුනා කියලයි ඇවරි හිතන්නෙ. තමන් එක්ක දවසකට හරි ඇයි හොඳයියක් තිබුණ ගෑනියෙක්ට ගහද්දි අර මිනිහා නෙවි පැත්තවත් බැලුවෙ. සමහර විට එතන එහෙම එකක් නැතුව ඇති. කාරිය කෙරෙන තුරු කාගෙත් රැවටිල්ල කියනවනේ... කොහොම වුනත් ප්‍රසිද්ධියේ පිළිගන්න බැරි සම්බන්ධකම් ඇතිකරගන්න එකයි වැරැද්ද. අම්මා අන්තිම විග්‍රහයත් ඉදිරිපත් කළා.    

රාජපක්ෂ ඉන්කෝපරේටඩ්



ඊයෙ ඒ කිව්වෙ 2011.12.15 වැනිදා ටිකක් නුහුරු දවසක් නිසා දිනය නිමා වුවත් ඒ ගැන සටහනක් තියන්න ඇවරිට හිතක් ආව. මේ දිනවල යුනි නිවාඩු නිසා ඇවරිට අග බිසවුන් වහන්දෑ විසින් නියම කරන ලද සතියක නේවාසිකව පූර්ණ අලස සුව විඳීමේ වැඩසටහනට යටත් වූ නිසා මා ඇහැරුණේ, අපේ ගෙදර ඔරලෝසුවේ හැම පැයකට ම අඬලන කුකුළා උදේ දහයට විතර කුකුළ කෑ ගහද්දී.

ඒත් සමගින් ලැබුණු ඇමතුමින් කියැවුනේ අපේ නඟා විසින් වෙනදාට සිදු කරන රාජකාරියක් සඳහා මා කැඳවන බවට කෙරෙන නිල නිවේදනය. රාජකාරිය තමා අපේ අක්කා සතු වසර පහක් පැරණි බාල යක්ෂයා සහ අවුරුද්දක් වයසැති බාලයා (මෑන්ස් යක්සය වෙන්න තව කල් තියෙනවා, හරිය) රැක බලා ගැනීම. පොඩි ම එකා නම් සේප්. ලොකු එකා බලා ගැනිල්ල නම් පට්ට ම කුජීත රස්සාවක්. හැබැයි ඔය කාටුන් චිත්‍රපටයක් වගේ ඇමක් දුන්නොත් නම් ඉතිං පැයක හමාරක බ්රේක් එකක් ගත්තැහැකි. නැතිනම් ඉතිං මල්ටි ඩියුටි ම තමා. සවස හය දක්වා පමණ වන මාගේ රාජකාරී මුරය සඳහා නික්ම ගොහින් පොඩ්ඩව නිදි කොරෝලා ලොක්ක එක්ක ටීවී බලද්දි අපේ අක්කාත් කෝල් කොලා. ඒ වන විට අද අභිනවයෙන් ඉදිකළ රංග ශාලාවේ සමාරම්භක නර්තනය සඳහා සහභාගී වුනු පොඩි අක්කාව රැගෙන ඒම තමා දෙවන රාජකාරිය. අපි නියමිත වේලාවට එතැනට සම්පාප්ප වුනා. විදුලි ආලෝකයෙන් අලංකාර කරපු උත්සව භූමියේ විනාඩි හතළිස් පහක් පමණ රැඳුනු අපි නැවතත් ගෙදර එන්න ආවා.

අද මර්වින් සිල්වාගේ පෙරහැර නිසා මේ පැත්තෙන් යන්න පුළුවන් වෙයි ද මන්දා?? අක්කාගෙන් පළමු සිහිකැඳවීම ලැබුණා. අපි හතරේකණුවට එද්දි සියලු වාහන කැලණිය දෙසට ධාවනය විය යුතු බවට දක්වමින් පොලිස් බාධකයක් යොදවා තිබුණා. අපි ඒ ඔස්සේ ටික දුරක් ගිහින්  අතුරු පාරකින් නැවත වරා‍ගොඩ පාරට වැටුණා. එතනින් ගල් බොරැල්ල හන්දියෙන් කෙළින් ම ගිහින් ප්‍රැන්සිස් ලේන් හරහා නැවත නුවර පාරට ධාවනය කිරීම අප සැලසුම වුවත් හිඹුටුවැල්ගොඩ හරහා ධාවනය කර බුළුගහ හන්දියට යන ලෙස පොලිසිය විසින් දන්වන ලද නිසා අපිත් ඒ පාරෙන් බුළුගහ හන්දියට ආව. අඩ්ඩඩා දැන් නොවැ ට්‍රැෆික් එක???? පාර පුරා විසිරුණු වාහන අතරින් අපිත් හිමින් හෙමින් ඉදිරියට ඇදුනා. පෙනෙන විදිහට පෙ‍රහැර පටන් ගෙන නැති බව අයියා කිව්ව විතරයි පොඩ්ඩට පෙරහැර බලන්න ඕන වුනා. වාහනේ නතර කරපු අපි ඊළඟට සෙට් වුනේ පෙරහැර බලන්න.

හැබැයි හිතපු තරම් ඒ වැඩෙත් ලේසි වුනේ නෑ. ඒ තරම්ම සෙනඟ. බලන බලන තැන අලි. පස්සෙ බැලින්න නම් අලි හතලිස් හතක්!! නැටුම් පණස් හයක්. සම්පූර්ණ පෙරහැර අපි පැය දෙකක් පමණ තිස්සේ බැලුවා. මං හිතන හැටියට නම් හුඟක් සල්ලි වියදම් කරලා කරපු ලස්සන වැඩක්. ලක්ෂ පන්සිය ගණනක් වියදම් කළ බව මර්වින් එතැනදී රූපවාහිනියට කිව්වා. දිවයිනේ සතර දිග්භාගයේ නැටුම් කණ්ඩායම් වලින් හා ඇතුන්‍ගෙන් හැඩ වුනු පෙරහැර සංවිධායක කමිටුව සියල්ල ම පාහේ නියෝජනය කළේ අමාත්‍යංශ නිලධාරීන්. ආර්ථික සංවර්ධන අමාත්‍යංශයේ දායකත්වය ඒ අතර කැපී පෙනුනා. පෙරහැරේ හා විෂ්ණු දේවාලයේ ඉතිහාසය ගැන ලියැවුණු පොඩි පත්‍රිකාවක් හැම කෙනෙක්ට ම ලබා දුන්නා. එහි කියැවුණු හැටියට රාජ්‍ය නායකයන් ගණනාවකට බැරි වුනු මේ දේවාල තැනිල්ල මර්වින් විසින් සිදු කළ බවයි දැක්වුණේ. ඒකත් කාරි නෑ කියමුකෝ.

අවසාන වශයෙන් ඇවරිට හිතෙන හැටියට දැන් පෙරහැර කියන්නෙත් මාර්කටින් සහ තම බලපුලුවන්කාරකම පෙන්වන වැඩක්. අවශ්‍ය මිනිස් සම්පත් තම අමාත්‍යංශයෙන් අරං, තගක් දාලා අලි ටික අරං, ලොක්ක ගාව දණින් වැටිලා කීයක් හරි කඩාගෙන නැතිනම් කළු සල්ලි සුදු කරලා නැට්ටුවන්ට දුන්න ම පෙරහැරක් හොඳින් කරතෑකි කියල කව්දෝ කියනවා ඇවරිට ඇහුණා. හැබැයි මේක නියම අවස්ථාවක්. ඇවරි දකින හැටියට නම් දේශපාලන ගේමක්. ඔන්න බලන්න ලබන පාර මේ  දණින් වැටිලා කීයක් හරි කඩාගෙන නැතිනම් කළු සල්ලි සුදු කරලා නැට්ටුවන්ට දුන්න ම පෙරහැරක් හොඳින් කරතෑකි කියල කව්දෝ කියනවා ඇවරිට ඇහුණා. හැබැයි මේක නියම අවස්ථාවක්. ඇවරි දකින හැටියට නම් දේශපාලන ගේමක්. ඔන්න බලන්න ලබන පාර මේ පෙරහැර නවම් පෙරහැර හෝ කැලණි දුරුතු පෙරහැර මට්ටමට එනවා. මේක රාජපක්ෂ පරම්පරාවේ නිල පෙරහැර වුනත් ගැටලුවක් වෙන්නෑ.

මොක ද කිව්වොත් කොළඹ  කරන  ප්රධාන  පෙරහැර  දෙකට ම  රාජපක්ෂල  සෘජුව   මැදිහත්   වෙන්නැති නිසා. කැලණි දායක සභාවේ සභාපතිත් රනිල්. ඔය රනිල් එතැනට එන්නෙත් නියම ප්ලෑනක් ගහලා. එතුමා බියගමින් ඡන්දෙ ඉල්ලන කාලෙ දායක සභා සභාපතිකම මෑන්ස්ට ඕන කලාලු. දායක සභාවෙ හිටිය පිරිසට ඒකට විරුද්ධව ඡන්දයක් ඉල්ලලා තියෙනවා. කැලණි දායක සභාවේ විධායක මණ්ඩලේ එවකට ඉඳලා තියෙන්නෙ සභිකයො හැට ගණනක්. රනිල් හාමුදුරුවොත් ෂේප් කරන් තවත් සිය දෙනෙක් විධායක මණ්ඩලයට නම් කරලා බඳවලා තියෙනවා. දැන් අර හැට ගාණ ම විපක්ෂ වුනත් තමන්ට ඡන්ද සීයක් ෂුවර් නොවැ??? අන්තිමේ දී ඡන්දයකින් තොරව ම රනිල් කැලණියේ ප්‍රධාන දායකයා වුනා. ඉතිං දායක සභා සභාපතිකම ගන්න එහෙම ගේම් ගහපු රනිල්ට අද පක්ෂ නායකකම රැකගැනීම කියන්නෙ ටොයිස් වැඩක් කියල පැහැදිලි නේ???  

මෑතක් වන තුරු ම ගලබොඩ ඥානිස්සරත් යූඇන්පී. හින්දා කොළඹ පෙරහැරකට හොට දැමීමේ දොළදුක රාජක්ෂට නැතිවුනා. දැන් සියලු මැති වරුන්ට කියලා සියල් අංග සම්පූර්ණ පට්ට පෙරහැරක් කැලණි විෂ්ණු දේවාලයේ දී සිදු කිරීමේ හැකියාව ලොක්කට ලැබිලා තියෙනවා. මේක මාර්කට් කරන්න පුළුවන් වැඩක්. පවුලේ වැඩක්. මෙදා පාර ම.රා ට එන්න බැරිවුණේ රඟහලේ ඕපනින් එක නිසා. ඒ නිසා ම ඇමතිලත් ආවට වඩා නොආව. ඔන්න ලබන පාර අපි කොළඹ කාක්කො ඔක්කොට ම විෂ්ණු දේව පිහිට දෙන්න ගති පෙරහැරක් තියලා කැලණිය ම අඬවනවා.       

හැබැයි රාජ්‍ය මාධ්‍යට නිකුත් කළ ස්තුති කතාව නම් පට්ට. අපේ ශෂීන්ද්ර කොල්ල වගේ වතුර කැපුවා කියලා දිසාපතිට ස්තුති නොකර ඉඳලා අම්බානකට බැණුම් අහන්නැතිව අඩු නැතුව සියලු දෙනා මතක් කළා. ඒ අතින් රුහුණු කතරගම පෙරහැර කැලණියේ විෂ්ණු මහ පෙරහැර එක්ක ගනිද්දි මොකද්ද කියලා මට නම් හිතුනා.  



සිංගල් වන්නම සහ අමන්දාගේ ඛන්ති පාරමිතාව....

කැන්ඩි අටවක 3

                   අමන්දාගේ උපාසක ඉවසීම

චානු  යක්ෂයාගෙ  කාමරේ  අපි  අරක්ගත්තට  මොකද  ඊට  කලින්  රාත්තිරි  දෙකක්  ම සින්ගල් එහි නවා‍තැන්ගෙන තිබුණා. අපි යද්දි  ෂෝර්ටක්  දාගෙන  සින්ගල්  පල්ලෙහා  ඇලෙන්  වැලි ගොඩදානවා. කොහොමින්  කොහොම හරි  ඒ මූසල රාත්රියේ අටේ කණිසම විතර  වෙද්දි  යකා  විමානෙට  ආව. අනේ ඉතිං ආපු වෙලාවෙ ඉඳලා අපිට වැඩ පැවරිල්ල ඇරෙන්න චානුක යක්සයා නම් කොරාපු දෙයක් නැතුවා.

නුවර ටෙලි පික්ස් ආයතනය විසින් අනුග්රහ කර මුද්‍රණය කළ ඩිජිටල් බැනර් පහළොවකට එස්ලෝන් බට දැමීමේ ව්‍යාපෘතිය භාර වෙලා තිබුණෙ සිංගල්ට. මෑන්ස් අඟලෙ බට ගෙනැවිල්ලා ගානට මැනලා හරි උනන්දුවෙන් වැඩේ කොලා. ඒ දෙපැත්තට ගහපු එන්ඩ් සොකට් හිල්කිරිල්ලයි බැනර් එක ලෙලදෙයි කියන බරට වැලි  පිරවිල්ලයි  තමා  කරන්න  තිබුණ වැඩ. ආ..... තව ආරාධිතයන්ගේ  තෑගි  ඔතන්නත්  අපිට පන්ගාර්තු වුනා නොවැ. පාලක මැදිරිය ඒ වැඩේ බාර ගන්න කැමැත්තෙන් හිටියට මොක ද, අචාන්ද්රපද්ම එකහෙළා විරුද්ධ වුනා. නෑ අපි ඔතාගනිමු. එයාට ගෙදර ගිහින් නිදාගන්න කියන්න. මහ මොළකාරයා අන්තිම අනඥාවත් නිකුත් කළා. කාපන් අම්මා....... පාන්දර තුන විතර වෙනකම් තෑගි ඔතලා. කැටලොග් නවලා, බැනර් හදලා වැඩ්‍ර කෝටියක් කළා.

පහුවදා උදේ පාන්දරින් සිංගල් වැලි කෙළියට කතා කරනවා. අනේ වාහෙ අපි ඔය කාලෙ පහු කොරලා නොවැ කැම්පස් ආවෙ..... දැන් මේ වයසත් එක්ක ගත්ත ම වැලි කෙළියට ලැජ්ජාවෙ බැරුවා. අනික අර පුංචි කාලෙ හිටි සාමා එක්කවත් නම් තව කමකුත් නෑ. මේ සිංගල් ගොබිලත් එක්ක???? බෑ බෑ ඉන්තේරුවෙන්  ම ඒක කොරන්ඩ බෑ මයෙ දෙයියො.....හ් “මේ බිබික්කමට වැලි පුරවන්න ඕන නෑ බං. ඉන්ඩෝර් ‍ෆ්ලෙක්ස් හුළ‍ඟෙ යන්නෙ නෑනේ????” කස්ටිය වර්ඩින් එක දුන්නා.  සිංගල් පව් අප්පා....

මහ රෑ යාමේ මේ - ගං තීරේ....... තනියම වැලි ඇද හිඳිමි බලා....//

අන්තිමේ දී බැනර් ටික චානු යාළුවෙක් එක්ක ගිහින් එල්ලලා ආවා. අපි ලොකේෂන් එකට සෙන්ටර් වුනා. අප්පුචියෝ මෙතන ද තැන...??? භූත බංගලාවක් වගේ නොවැ??? කාරි නෑ කාරි නෑ... අපි වගේ සුර දූතයො වැඩියා ම භූතාත්ම පෑල දොරින් ගිරාමාරු වෙනවා කියනවනේ.... දැන් තියෙන්නේ පොටෝ කෑලි ටික බිත්තිය මතට ඩිෂිබිල් කරවීම.

ඔතනත් රස කතාවක් තිබුණා. කොළඹින් එදා පිටත් වෙන්න කලියෙන් පාලක මැදිරිය විසින් ඡායාරෑප එල්ලීම සඳහා භාවිතා කරන විශේෂ නූල් පිළිබඳ විමසීමක් කළා. අපි කලින් පාවිච්චි කළේ ප්ලාස්ටික් සුදු නූලක්. පන්දරචද්ම ගෙන් නූල ගැන විමසීමක් කළා ම පාලක මැදිරිය හා තිබූ නයි මුගටි ප්රේමය නිසා ම ඒවා හරි කියල පොල්ලෙන් ගැහුවා වගේ උත්තර දීලා නිකා හිටියා. වැඩේ ටස්කෙට ම ඩන් වෙන්නැ කියලා හිතාන අපිත් හිත සුද්දෙන් පිටත් වුනා. අන්තිමේ දී එදා ලොකේසමේ දී තමා වැ‍ඩේ කොට උඩ බව තේරුණේ. කලින් පාර අපි පිටිපස්සෙ බිත්තිට සුදු කොළ වලින් කවර් කරපු නිසා ඒ බිත්තියට ඒ නූල සෙට් වුනාට මෙදාපාර කළු තිර රෙදි තිබුණ තැන සුදු නූල කැපිලා පෙනුනා.දැන් මේ නූල නම් වැඩේට හරියන්නේ ම නෑ....

හිතවාවන්නේ ම නෑ..... අරා...ට බනින්නත් බෑ...

අමන්ද කිව්වෙ ඌ හොරා කියා....//

වෙන නූල් ඇත්තේත් නෑ.... දැන් වැඩේ ‍කෙරෙන්නෙත් නෑ....

අපි හිතාන උන්නෙ මල පනී කියා..... අමන්දා......ට මල පනී කියා.... 

දැන් අපේ ඉරණ ම නියමාකාරයෙන් ම විසඳිලා තියෙන බව කාට කාටත් පැහැදිලි වුනා. ආයෙත් අලුතින් නූලක් ගේනව නම් නුවරට ම යන්නත් ඕන. සිදුවූ ප්රමාද දෝෂය තම හිසමත පටවා ගත් තොටයා අචාන්ද්රපද්මයත් ඇදගෙන නුවරට ගාටන්න වුනා. උදේ සුලලිත වෙලා හිටි පද්මය දැන් මුකුලිත වෙලා. වෙලාවට තොටයා මෑන්ස්ව ඇදන් ගිහින් මහා පුන්‍ය කර්මයක් කොරගත්තෙ. නැත්නම් අනේ මන්දා චන්ද්‍රපද්මයේ පෙත්තෙන් පෙත්තෙන් පිළිවෙලින් සිඳලා රේණු මංජරිය හා නටුව අප් සයිඩ් වඩුන් ‍කරවලා ඌ ගෙනාපු නූලෙන් ම එල්ලලා වෙන ම එක්සිබිසමක් කොරන්න හොඳට ම ඉඩ තිබුණා. ඛන්ති බලං බලානකං කියනවනේ. ඉවසීම මහා බල ඇණියකි. කොහෙන් කොහෙන් හරි වැඩේ ලත් තැන ම ලොප් වුන නිසා අපේ කෲ එකට පඩි සහිත නිවාඩු.....!!!!



ඔපරේසන් ඇන්ටි ටීක්.....මන්දා

කැන්ඩි අටවක 2

උදේ වරුව ම පට්ට චාටරයක් කාලා ෆ්ලෙක්ස් එක දාලා කස්ටියත් එක්ක දවල්ටත් ක්ලෝසාගෙ සිමෙන්ති කොට්ටය ප්රධාන බත් මුල් සමූහයා උදර අභ්‍යන්තරයෙහි වඩා හිඳුවලා නුවර යන අටින් මහදැනමුත්තාට කෝල් එකක් දුන්නා. ඇමතුම ලබා දුන්නෙ පාලක මැදිරිය විසින්.

පාලක මැදිරිය : (මේ දවස් වල මා එක්ක මලෙන් ඉන්නෙ ආන්සර් කරයි ද දන්නෑ.) ආ... හෙලෝ අරවින්ද ඔයා කොහෙද? දැන් අපි පිටත්වෙනවා නේද?

චන්දරේ විත් අලිඩොන් : නෑ නෑ ටී....ක් මන්දා ඔයා මේ ගමනට යන්න ඕන නෑ. ඔය ෆොටෝ ටික ඇවරිටයි තොටයටයි දීලා ඔයා ගෙදර යන්න. මං ඇවරිට ගන්නම්.

ඇවරි ලද ඇමතුම : මචං දැනුයි කැටලොග් ටික ප්රින්ට් වෙලා ආවෙ. ඒක යකඩ බරයි බං. අපි පන්සීයක් අරං යමු. ඉතිරිය තාත්‍ත ගෙනෙයි. මං ෆොටෝ ඔතන්න ගන්නම්. අපි තව පැයකින් යමු. කෝකටත් උඹලා ඇවිත් කිරිල්ලවලින් බැහැපන්කෝ. හැබැයි මං එන්න ඉස්සෙල්ලා අහවලා ගෙදර යවපන් හරිය???....ඇවරිස් ඉතිං මූනත් නාළු කරං අහවලාට ආරංචිය කිව්වා. 

පාලක මැදිරිය : හ්ම් එයාට විකාර ඇවරි. කවුරු එපා කිව්වත් මං එනවා. (ඇර සොයිසා කිව්වලු ඉතිං) දැන් එයා කියන්නෙ අපි කිරිල්ලවලින් නැඟලා හිටන් යන්න ද? මේ මෝඩයට ඇයි තේරෙන්නැත්තෙ අපිට යන්න රෑ වෙන බව. අපි මොනව හරි බීලා ඉඳිමු...

වේලාව තුනයි තිහ වුනා..... නුවර.... නුවර.... යක්කල, නිට්ටඹුව, වරකාපොළ...කෑගල්ල.. මාවනැල්ල...නුවර නුවර නුවර වරරරරරර...... දැන් පෙළට මහජන බැංකුව ළඟින් බස් යද්දි පාලක මැදිරිය ගින්නට වන් ලුණු කැට සේ පුපුරනවා. ඒ හූල්ලන හීල්ලිල්ලට මැන්ටලේ පිලමට් එක වත් සෙත්ත පෝච්චි වෙයි කියලා හිතුන නිසා මං ක්ෂණික චන්දරේ ඇමතුවා. “මොන කෙහුරෙ ද යකෝ ඉන්නෙ???” අනේ බං පොඩ්ඩක් හිටුං. මේ පොටෝ ඔතනවා... මට පාරට එන්නත් පැය බාගයක් යනවා කෝකටත් තව පැය බාකෙකින් එන බස් එකකට නැඟපන්කෝ....

අනේ ඉතිං අර අසරණීගෙ මූණ බලාගෙන තව පැය බාගයක් ඉඳලා නුවර බස් එකක නගිමු කියන්නයැ??? මං ටිකක් සැර බාල කරලා, කතාවට පුංචි රේන්දයක් හේම අල්ලලා මේම කිව්වා.... “මොනාද ඔට්ටු තව පැය බාගෙකට බස් එකක් එන්නෑ......????” මං තදයා වගේ කියලා දැම්ම. අනේ හත්වලාමෙ!නුවර නුවර සීට් තියෙනවා නුවර නුවර කියාගෙන ටාටා 1510 එකක් කොයි කාකදූවෙන් ද මන්දා හෝල්ට් එකට ආපාතනය වෙච්චි??????

පාලක මැදිරිය දූ.....වල ගිහිල්ලා ඉස්සරහ දොරින් බෙල්ල දාල පොටෝ ටික කොන්ද මාමට දුන්න. තොටයත් ගොඩ. මාත් වෙන කරන්න දෙයක් නැතිකමට දෙයියො බුදුන් සිහි කරන් ගෙටින් වෙච්චි!!! චන්දරේ දැන් ඉතිං ටර්බො දාලා බස් එක අල්ල ගනින් මගෙ දෙයියෝ........ මං හිතෙන් කන්නලව් කොලා. තොටය නම් වගේ වගක් නැතිව හිටියා මතකයි. මේ ඩාර්ක් ක්ලවුඩයේ සිල්ව රේ එක හැටියට කිරිබත්ගොඩ හන්දියේ රට්ටු හැම දෙනා ම බලාන ඉද්දි කාර් එකක් වෑන් එකක් හා සිප වැළඳගෙන, හුටා... පොලිස් අංකල් කෙනෙක් පුරසිද්ධියේ අවිනීතව හැසිරීමේ ප්රතිවිපාක ගැන දෙන්නට ම බර තෙලක් බෙදනවා. තාමත් සිපපු උන් දෙන්නා ම මහමඟ. අමු හෙළුවෙන්. ෂී ලැච්චයි අප්පා. අන්තිමේ දී ටයර් මාර්ක් කරලා පාරෙන් අයින් කොළා. මේ රති කෙළිය බලන්න සැට්වුන ජනී ජනයා ඈත් මෑත් කොරන් කිරිබත්ගොඩින් පිටත් වෙද්දි විනාඩි හතළිහක් විතර සුන්. අපි ඉඩ තිබුණු හැටියට තුන් පොලකින් ඈඳිගත්තා. පිටිපස්සෙ ම සීට් එකේ කොළඹ සරසවියෙ බුවාල ටිකක් කෑගල්ලට යනවා. ඇවරි චැටක් දාලා රිද්මෙට රොක් වෙච්චි නිසා අලපෙති, කඩල, බයිට්ස් සංග්‍රහ සත්කාර භුක්ති විඳින්න පුළුවන් වුනා. හැබැයි ඒවට හරියන්න උගුර හා කටහඩ දන් දෙන්නත් වුනා කියනවකෝ. :(

බිං කරුවල වැටෙන වෙලාවෙ අපි නුවරට සැපතා.....න් වුනා. ගමනේ සමස්ත අලාභය - දඩ කොළයයි. පැය භාගයක පමාවක්. උගුර නැත. හිස රිදේ (නින්ද යාමේ දී බාර් එකේ වැදීම නිසා). කකුල හිරිවැටී ඇත. මොනවා කොරන්නද? හැබෑට ම ඉතිං අර පතාගෙන ආපු කරුමක්කාරකම ඔතාගෙන යන්න කියලා ඉපදුණු සමාන සුඛ දුක්ඛ මිත්තරයො ඉන්නවා නොවැ. ආන්න උන්ගෙන් එකෙක් අපිට සහයෝගයට ආව. ඒ තමයි අනේමන්දාගේ මළණුවන් වහන්සේ. (නෑ වරදවා හිතන්න එපා. අමන්‍දාගෙ එකකුස උපන් මල්ලි නිසා මෑන්ස් ජන්මයෙන් වහන්සේ ටයිප් තමා) කොල්ල මණ්ඩියෙන් ලෑන්ඩ් කොළ නිසා අපිවත් සී.එස්ගේ නිවසට ඇරලවා ගියා. ‍(මේ සී.එස් කියන්නෙ අර මාවතගම ඉඳන් කුරුණෑගල මළගෙදරක අවසන් කටයුතු වලට සහභාගි වෙච්ච, තමුන්ගෙ භාර්යාවට කියලා එහා ඇ‍ඳේ ඉන්න රෑමට මැසේජ් කරන, කොටි ගහනවා කියලා නත්තල් දවසේ රතිඤ්ඤා වලිට බයවුනු, යන යන තැන පෙරළගෙන ඇද වැටෙන කොටින් ම ඇවරි මීට කලියෙන් සඳහන් කළ චරිතයක්)අපි එයාට චානු කියමුකෝ. කොහොමින් කොහොම හරි අපි අයිතිකාරයත් නැතිව උගේ නිවසට ගිහින් උගේ කාමරේ ම තවකාලික භුක්තියට නතු කොරගත්තා.

කබරගොයාට එදිරිව ටිකිරි ලියා හබය

ටිකිරි ටිකිරි ටිකිරි ලියා

කළෙත් අරං ලිඳට ගියා

වඳලිටකර ගොබරකයා

කකුල කාපි දියබරියා

ඇවරි දන්න කියන අයියා කෙනෙක් තමන්ගෙ ප්රියම්බිකාව එක්ක ශීඝ්රගාමී නොනිමි පුෂ්ප කණ්ඩනයක නිග්මන්ව ඉන්නා නිශා යාමයේ දී දිනයේ ප්රේම සඣ්ජායනාව අවසන් කිරීමේ එන්ඩ් නෝට් ඉස්පීචයට, උක්ත කාව්‍යෝක්ති ප්රකාරව පුංචි රොමෑන්සයක් ඇඩ් කරනු අටියෙන් අයිය කබරගොයාගේ රෝල් එක ප්ලේ කරන්න ගත්තා. මෙන්න මේ විදියට දෙබසක් තමයි ඇති වුනේ....!!

ඉතිං ඉතිං මගේ ටිකිරි ලියා මොකද දැන් කරන්නෙ...??? හ්ම්... දැන් කාල දොයියගන්න කියලා..

එහෙනම් ඉතිං ගුඩ් නයිට්. මගේ ටිකිරි ලියාට මං ගොඩාාාක් ආදරේ කරමි. මෙයට විශ්වාසී කබරගොයා කියලා අයියා වැඩේ හමාර කළා.

ඒක ඇහිල උද්දාමයට පත් අක්කා කියලා තියෙන්නේ මොකක්ද දන්නව ද???

මමත් මගේ ටිකිරි ලියාට ආදරේ කරමි... මෙයට විශ්වාසී කබරගොයා....

ඔන්න ඕකයි පුතා අයි ලව් යූ.... ලව් යූ ටූ තියරිය කබරගොයා-ටිකිරිලියා මෙතඩයට ඇප්ලයි කළා ම වෙන්නෙ කියලා  අයියා ම කතාව හමාර කොළා.

එදායින් පස්සෙ අයියා සදහට ම අපිට කබරගොයා වූ අතර අක්කා ද ටිකිරිලියා වූ බව කිවයුතුයි.

හ්ම් හත් හවුරුදු හත් මාසෙකට විතර පස්සේ ඇවාරිස් බ්ලොගින් වලට බැහැපි. පහුගිය කාලෙ කොරපු කියාපු දේවල් හිරිකිතක් නැතිව අකුරු කොරන්නෙ කොහොමය යන කියන ‍පුරස්නෙත් හිතේ කොනක තියාගෙන විලි ලැජ්ජාව පත්තර කොළේකින් වසංගු කරගෙන අපේ බුවාලගෙ බුවී‍ලාගේ සායම යැවීමේ පරම පවිත්තර චේතනාවෙන් මෙතැන් පටන් කැන්ඩි අටවක පිළිබඳ කොටස් වශයෙන් පළවන ‍බ්ලොග් පෙළක් ලිවීමට ඇවාරිස් මල් බුලත් තටුවක් හත්මුතු පරම්පරාවේ ප්රේත පිසාචයින් කැටුව ගෙන කුම්භාාාාාණ්ඩ කඩවරාදීන් විෂයෙහි සාංඝිකව පූජා කොරන්ඩයි මේ ලක ලැහැත්තිය.

කාරණා කටයුතු අඹරන්න කළියෙන් කාට කාටත් පැහැදිලි වෙන්ඩය කියලා ඉවෙන්ට් එක ගැන එස්කකටිව් සරමියක් දෙන්ඩයි තනන්නෙ ඕං. මේක අපේ කැලණි බාලාංශය හෙවත් කැවියේ පතිබිම්ම කලා විසේෂවේදී දෙවන වසරේ ලොන්පොල් අට දෙනා‍ විසින් මේ වසරේ කොළහැළෙන පෙබරවාරියේ විස්ස විජ්ජාල පරිශ්‍රයේ පවත්වන ලද මුල් අටවක පොටෝ කෑලි එක්සිබිසමේ කැන්ඩි කළාපය. සම්පූර්ණ අනුග්රාහකත්වය Kandy Alliance Française දරනු ලැබුවා. නොවැම්බර් 25 ඇරඹි ප්රදර්ශනය නිමා වුනේ දෙසැම්බර් පස් වැනිදා. සමාරම්භක උළෙල සඳහා මහාචාර්ය හල්පේ ප්රධාන ආරාධිත ඇමුත්තා ලෙස සහභාගී වුනා.

(ඇත්තට ම කිව්වොත් මචං මුංගෙ අටවකත් දැන් අර හැම වෙසඟට ම ඇති වෙසක් කළාප, නැත්නම් සර්කස් පැසිපියා වගේ පුංචි ඩිෂිබිල් එකක් වෙලා. කැම්පස් එකේ දවස් තුනක් පෙන්නලා කානු පල්ලේ දාලා, උන්ගෙ ම ගෙවල්වල දුර්වර්ණ වෙලා දූවිලි බැඳිලා තිබුණු චූල සම්ප්‍රදායේ (උන් ම කියාගන්න හැටියට) මහා සම්මත ඡායාරූප අනේ අර දෑභිවෘද්ධිකාමී, දේශමාමක, සුපේෂල, අකලංක ජීවිත ගත කොරන ප්රවුඩ ඉතිහාසයකට උරුමකම් කියන නුවර වැසි හුදී ජනයාටත් පෙන්වා කයි කතන්දරයක් අහලා, දෙයියනේ කියලා ඔයින් එකක් දෙකක් විකුණගෙන කාරිය පුංචි බඩ රස්සාවක් කරගන්න මුං විසින් අමුණපු දහං ගැටේ ඔෆීෂියල් අවුට්පුට් එක තමා අටවක ඡායාරූප ප්රදර්ශනය, අනේ කිව්වට මොකෝ මෙදා පොටේ ලණුව කෑවේ Alliance Française නුවර එක. ඇයි බොලව් අපි. හා..... අපි කෑවෙ නෑ ඉල්ලං හා ගත්තා නොවැ????)    

ඇවරිගෙයි අටවකයි අතර ඇති නෑකම ගැන කතාකොරනවා නම් ඒක හරියට ගහට පොත්ත වගේ නොව දියට දාපු කිරි වගේ කියලා කිව්වැහැකි. මොකද ගහෙන් පොත්ත වෙන් කරන්න පුළුවන් වුනාට දියෙන් කිරි වෙන්කරගන්න හංසයට ම කියන්න ඕනය කියනවනේ ඒකයි. මට මතක හැටියට ඔය ව්‍යාපෘතියේ දී නුවර ඇලියන්ස් එකට මුල් ම රාජකාරී ලිපිය ලියන ලද්දේත් ඇවරි විසින්. එදා වෙන වැඩකට යුනි ඇවිත් ඉද්දි අරවින්ද චන්ද්‍රපද්ම පාපී ග්‍රහයා තමා ඒ වැඩේට ඇවරිව කැන්දාගෙන ගියේ. අපි ස්ටුඩියෝ එකේ ලියුම ලියලා සවස දෙකට කලින් මේල් කළා කියලා මතකයි. පස්සෙ උපනෙත තියෙන කාලෙ වෙද්දි උපනෙත බලන්න ආවමත් වැඩේට සෙට් වෙන්න කියලා ඇවරිට නිල ආරාධනාවක් ලැබුණා. කොහොමින් කොහොම හරි අපේ පොටෝ කෑලි නැතත් අටවකේ අපේ ෂෙයාර්ස් තියෙන බව කියන්න සතුටුයි.

අපේ කස්ටිය අටවක සඳහා මූලික කටයුතු සිදු කරන කාලෙදි නම් ඇවරිට සම්බන්ධ වෙන්න අවස්ථාවක් ලැබුණෙ නෑ. හෝල් එක බලන්න. අනුග්‍රාහකයින් සොයන්න ඇවරිට යන්න බැරිවුනා. නමුත් නිල වශයෙන් පළමු කණ්ඩායම නුවර පිටත් වන දිනයේ ගැන්සියත් එක්ක සෙට මෝ‍ල් වෙන්න පොට්ට පිනක් පෑදුනා. (අයි මීන් යට කී කාලයේ අග බිසවට එග්සෑම් බැව් කරුණාවෙන් සලකන්න. නැත්නම් මං යයි නුවර?? ලොලේ ලොල්) එදා මමයි , නේ මන්දා දන්දයි, තොටයයි තමා සියලු ම පොටෝ ටිකත් කරපින්නාගෙන ගියේ. යුනියෙන් ලොග් අවුට් වෙන්න සවස දෙකට දාලා තිබුණත් පන්ද්‍රචද්මයගේ කැටලොග් හුටපටයක් නිසා අන්තිමේ දී අපි ගියේ තුනත් පහුවෙලා. තව බැනර් එකක් එල්ලන්නත් තිබුණනේ???

ඒකත් මරු සිද්ධිය. කලින් අටවකට ප්‍න්ට් කළ ෆ්ලෙක්ස් එක දිනයයි තැනයි වෙනස් කරලා කැම්පස් එකේ දාලා එන්නය කියලා අපිට ඕඩර්ස් ලැබිලා තිබුණා. කලින් බැනර් එක තිබුණෙ රිවට් කරලා දැන් පට්ටම ලොකු වැඩියි. බැනර් එක පුංචියි. අන්තිමේ ඇවරි වයින් ස්ටෝර්ස් ටයිප් එකට බැනර් එක එල්ලන්න කළ යෝජනාව සභා සම්මත වුනා. (බැනරය වටා සමාන දුරින් මුදු දමා සිග් සැග් ආකාරයට වෙලා එල්ලීමේ ක්රමය) අපි ඉතිං රින්ග්ස් දාගෙන ස්ටිකර් ප්රින්ට් එකක දිනයයි තැනයි ප්රින්ට් කරලා තව නයිලෝන් ගන්න සුමුදු හාඩ්වෙයාර් වෙත ගියා. (අනේ පලයන් බං යන්න. සුමුදු නම් කොහොමද උලමො හාඩ්වෙයාර් වෙන්නෙ??? හේනම් සොෆ්ට්වෙයාර් වෙන්න එපැයි...)

ඔන්න ඉතිං තික්නස් එකත් බලලා ලණුවක් සිලෙක්ට් කොළා ම අපේ බුවෙක් අහපි... “අක්කෙ මේ නයිලෝන් කිලෝ ගානට දෙන්නෙ නැද්ද???” අක්කට සිහි එළවා ගන්න ටිකක් වෙලා ගියා. පස්සෙ ඈ පැඟිරි හිනාවක් හේම දාලා මේම කිව්වා. “මං මේ ඇහුවමයි අපෙන් කෙනෙක් නයිලෝන් කිලෝගානට ඉල්ලුවා. එතකොට අපිට පාඩුයි නේ මල්ලි????” හා ඒක මිසක් නැත්නම් අපේ තාත්ත කියලා තියෙන්නෙ හැම දෙයක් ම බය නැතුව කිලෝ ගාණට ඉල්ලන්නය කියලයි. දැන් බලන්න ඉටිකොළ, පොල්තෙල් කිලෝගානට ගන්න එක ලාබයි. අපේ බුවා හත්පොලේ ගා ගත්තා මදිවට තව පණ්ඩිත වාක්‍යත් කියවනවා. තවත් නෝන්ඩි නොවී අපි එතැනින් ෂට්ඩවුන් වුනා.